Read Biblia SEPT Romanos 9 Bible Online

Romanos 9 - Biblia SEPT bible

Romanos 9

¹Coma discípulo de Cristo digo a verdade, non minto, e dáme disto testemuño a miña propia conciencia, alumada polo Espírito Santo:

²que teño moi grande dor e o meu corazón sofre seguido.

³Quixera ser eu mesmo maldito, apartado de Cristo, por mor dos meus irmáns, os meus parentes de estirpe.

⁴Eles son israelitas e a eles pertencen a adopción filial, a gloria de Deus e as alianzas, a lexislación, o culto e as promesas;

⁵A eles pertencen os patriarcas; e deles vén Cristo coma home. O Deus que está sobre todo, sexa bendito polos séculos. Amén.

⁶Non é, de ningún xeito, que a palabra de Deus fallase. O que pasa é que non todos os que veñen de Israel son israelitas,

⁷nin todos os que nacen de Abraham son fillos seus. Máis ben: en Isaac estará a túa descendencia;

⁸isto é, non os fillos da carne son por iso fillos de Deus, senón que só os fillos da promesa son recoñecidos coma descendencia.

⁹Pois as palabras da promesa son: Por este mesmo tempo virei e Sara terá un fillo.

¹⁰Pero isto non é todo. Tamén Rebeca tivo dous fillos dun só home, de Isaac, o noso pai.

¹¹E, cando aínda non naceran, nin puideran facer nada, nin bo nin malo a fin de que continuase firme o plan de Deus, que depende da súa elección:

¹²non das obras senón del, que chama xa se lle dixo a Rebeca: o máis grande servirá ó máis pequeno,

¹³tal como está escrito: quixen a Xacob, preferino a Esaú.

¹⁴Tiramos, logo, a conclusión de que Deus é inxusto? De ningunha maneira.

¹⁵Pois díxolle a Moisés: Heime compadecer de quen eu queira, e hei ter misericordia de quen eu queira.

¹⁶Polo tanto, non depende do querer ou do correr do home, senón de que Deus se compadeza.

¹⁷Pois di a Escritura ó Faraón: Para isto te levantei: para mostrar en ti o meu poder e para que se proclame o meu nome en toda a terra.

¹⁸En resumo: de quen quere compadécese, e a quen quere enduréceo.

¹⁹Quizais me dirás: por que aínda se queixa, logo? Quen é capaz de contradicir a súa vontade?

²⁰Home! E quen es ti para contradicires a Deus? Poderalle dicir o barro a quen o modela: por que me fas así?

²¹Ou non ten poder o oleiro para facer da mesma masa un cacharro nobre ou un cacharro para usos comúns?

²²E que, se Deus, querendo mostrar a súa ira e dar a coñecer o seu poder, soportou con moita paciencia ós que eran obxecto de reprobación, listos xa para a destrución;

²³e isto para dar a coñecer a abundancia da súa gloria en favor dos que eran obxecto de misericordia, que de antemán preparou para a gloria?

²⁴(Estes somos nós, que nos chamou non só de entre os xudeus, senón tamén de entre os xentís).

²⁵Pois iso é o que se di en Oseas: Hei chamar "meu pobo" a quen non é o meu pobo, e á non amada, "a miña amada";

²⁶e no lugar onde se lles dixo: "vós non sodes o meu pobo", alí mesmo hanse chamar "fillos do Deus vivo".

²⁷E Isaías proclama a propósito de Israel: Aínda que o número dos fillos de Israel sexa coma o das areas do mar, hase salvar un resto soamente:

²⁸Totalmente e sen tardanza cumprirá o Señor a súa palabra na terra.

²⁹E conforme dixo tamén Isaías: Se o Señor dos Exércitos non nos deixase unha descendencia, pasaríanos coma ós de Sodoma, semellariámonos ós de Gomorra.

³⁰Temos que concluír, logo, que os pagáns, que non buscaban xustificación, conseguiron a xustificación? Si, pero a xustificación que vén da fe.

³¹Israel, en cambio, que buscou con gran esforzo unha lei que dese a xustificación, non conseguiu tal lei.

³²E por que? Porque non a buscaron pola fe, senón polas obras: bateron na pedra

³³da que fala a Escritura: Ollo! Que poño en Sión unha pedra de tropezo, un rebo que fai caer; pero quen crea nel non quedará defraudado.