Read Biblia SEPT 1 Corintios 14 Bible Online

1 Corintios 14 - Biblia SEPT bible

1 Corintios 14

¹Buscade a toda costa o amor; cobizade tamén os dons espirituais e, máis que nada, o da profecía.

²Porque o que fala en linguas estrañas non fala para os homes senón para Deus, xa que ninguén o entende: o que fai é falar polo Espírito cousas misteriosas.

³Mentres, quen profetiza fala para os homes, edifica, anima, consola.

⁴Quen fala co don de linguas edifícase a si, pero quen profetiza edifica a comunidade.

⁵Quixera que todos faledes en linguas, pero quero máis que faledes profeticamente. Porque quen fala inspirado é máis có que fala en linguas; a non ser que ó mesmo tempo as interprete, de maneira que sirva de edificación á comunidade.

⁶Porque supoñamos, irmáns, que eu chegase onda vós falando en linguas. De que vos aproveitaría, se a miña palabra non vos aportase nin revelación, nin ciencia, nin inspiración, nin ensinanza?

⁷Pasa igual que cos instrumentos de música: unha frauta ou unha cítola, poñamos por caso. Se non dan as notas con precisión, como un vai saber o que tocan?

⁸Ou tamén: se unha trompeta toca sen xeito ningún, quen se vai preparar para o combate?

⁹Pois igual vós: se co don de linguas non pronunciades palabras claras, como se vai entender o que falades? Falaredes para o vento.

¹⁰No mundo hai linguas a barullo e ningunha carece de sentido.

¹¹Pero se non coñezo o significado das verbas, serei un estranxeiro para quen me fala; e estranxeiro será el para min.

¹²Pois logo, xa que desexades tanto os dons espirituais, procurade abundar neles, para edificación da comunidade.

¹³Por iso, quen fale co don de linguas, que pida o don de interpretalas.

¹⁴Porque, se rezo co don de linguas, reza o espírito; pero o meu entendemento queda sen froito.

¹⁵Entón que? Rezarei co espírito, pero tamén rezarei co entendemento; cantarei himnos co espírito, pero cantareinos tamén co entendemento.

¹⁶Doutro xeito, se dás grazas co espírito, como van responder Amén á túa acción de grazas os que aínda están no grupo dos simpatizantes?: eles non entenden o que dis.

¹⁷Ti fas, de certo, unha excelente acción de grazas, pero o outro non queda edificado.

¹⁸Grazas a Deus teño máis don de linguas ca todos vós.

¹⁹Pero na asemblea prefiro dicir cinco palabras contadas, pero que se entendan e que poidan instruír tamén ós demais, antes ca un discurso enteiro co don de linguas.

²⁰Irmáns, non sexades meniños no xuízo, senón só na falta de malicia: no xuízo tedes que ser homes.

²¹Está escrito na Lei: Por homes doutra lingua e con labios alleos, heille falar a este pobo; e nin así me escoitarán, di o Señor.

²²De maneira que as linguas serven de sinal non para os crentes, senón para os incrédulos; a profecía, pola contra, serve para os crentes e non para os incrédulos.

²³Poñamos por caso que se reúne toda a comunidade en asemblea e que todos falan co don de linguas: se lles cadra entrar a algúns simpatizantes ou non crentes, non dirán que toleastes?

²⁴Pero, se todos profetizades e entra un non crente ou un simpatizante, séntese argüído por todos, séntese xulgado por todos, e

²⁵quedan ó descuberto os segredos do seu corazón. Entón prostrarase e adorará a Deus proclamando: "realmente Deus está no medio de vós".

²⁶Que facer, entón, irmáns? Cando vos xuntedes, cada un pode cantar un himno, dar unha ensinanza, manifestar unha revelación, falar unha vez co don de linguas, facer unha interpretación. Que todo sirva de edificación.

²⁷No caso de que alguén fale co don de linguas, que sexan un ou dous soamente ou, como moito, tres e á rolda; e que haxa un intérprete.

²⁸Se non hai intérprete, entón quen teña ese don que cale na asemblea: que fale para si e para Deus.

²⁹Os profetas, que falen dous ou tres: os demais saquen as consecuencias.

³⁰Se algún dos que están sentados ten unha revelación, que cale quen está falando.

³¹Porque, un por un, todos podedes profetizar, de modo que todos aprendan e reciban ánimos;

³²e ademais o espírito dos profetas está baixo o control dos propios profetas,

³³porque Deus non é Deus de desorde, senón de paz. Coma en todas as igrexas dos santos,

³⁴As mulleres na asemblea que calen a boca, que non lles está permitido falar; que se mostren submisas, coma a mesma Lei o di.

³⁵Se queren aprender algunha cousa, que llela pregunten na casa ós seus homes, pois non di ben nunha muller falar na asemblea.

³⁶Acaso empezou por vós a palabra de Deus? Ou chegouvos acaso soamente a vós?

³⁷Se algún se cre profeta ou inspirado polo Espírito, recoñeza que o que eu vos escribo é un mandato do Señor.

³⁸Se alguén o ignora, sinal de que tamén o ignorarán a el.

³⁹Así que, irmáns, aspirade a falar profeticamente e non lle privedes a ninguén de falar co don de linguas.

⁴⁰Pero que todo se faga con dignidade e con orde.