Read Biblia SEPT 2 Corintios 11 Bible Online

2 Corintios 11 - Biblia SEPT bible

2 Corintios 11

¹Ai, se me aturásedes un pouco de tolería! Aturádema, veña!

²É que sinto celos de vós, os celos de Deus, pois quíxenvos desposar cun único marido, presentándovos a Cristo coma unha virxe pura.

³Temo que, así como a serpe seduciu a Eva coa súa astucia, así tamén se trastornen os vosos criterios, arredándovos da sinceridade que lle debedes a Cristo.

⁴Porque se vos vai alguén anunciar outro Xesús diferente do que vos anunciamos nós, ou se recibides un espírito diferente do que recibistes, ou un evanxeo diferente do que aceptastes, vós aturádelo coma se nada.

⁵Pois eu non me considero menos do que eses super-apóstolos.

⁶Terei pouca elocuencia pero non pouca ciencia e téñovolo demostrado en todo e de moitos xeitos.

⁷Ou é que fixen mal en abaixarme para elevarvos a vós, anunciándovos de balde o Evanxeo de Deus?

⁸Para podervos servir a vós, tiven que despoxar outras igrexas, aceptando unha paga.

⁹E, mentres estiven entre vós, por moitos apuros que pasase, non fun carga para ninguén: os irmáns que viñeron de Macedonia subvencionaron as miñas necesidades; gardeime e gardareime de servos gravoso en nada.

¹⁰Pola verdade de Cristo que hai en min: dígovos que esta honra non ma vai quitar ninguén nas rexións de Acaia.

¹¹Por que? Porque non vos quero? Ben o sabe Deus!

¹²O que veño facendo seguireino a facer, a fin de privar a eses do pretexto que buscan para se poderen gloriar de ser iguais ca nós.

¹³Os tales son falsos apóstolos, traballadores trampulleiros, disfrazados de apóstolos de Cristo.

¹⁴Pero non é estraño, porque o mesmo Satán se disfraza de anxo da luz;

¹⁵non é por demais que tamén os seus servidores se disfracen de servidores da xustiza. Pero a fin desa xente ha ser conforme as súas obras.

¹⁶Repito: que ninguén coide que eu son un insensato. E, se non, se por insensato me tedes, deixade que tamén eu alardee un pouco.

¹⁷O que vou dicir, non o digo conforme o Señor, senón coma na tolería, no suposto da presunción.

¹⁸Xa que tantos se gaban de glorias humanas vou presumir eu tamén,

¹⁹que vós, tan sensatos, soportades con gusto ós insensatos.

²⁰Soportades que vos escravicen, que vos devoren, que vos exploten, que vos traten con arrogancia, que vos dean labazadas.

²¹Con vergonza dígoo: somos, de certo, demasiado febles... Pero no que outro se atreva e dígoo na tolería, eu tamén me atrevo.

²²Que eles son hebreos? Eu tamén. Que son israelitas? Eu tamén. Que son eles da semente de Abraham? Eu tamén.

²³Que son servidores de Cristo? Vou dicilo desvariando: pois eu sono máis ca eles. Gáñolles en traballos, gáñolles en prisións; sen comparanza en malleiras e en perigos de morte.

²⁴Cinco veces recibín dos xudeus as corenta azoutas menos unha;

²⁵tres veces me flaxelaron, unha vez apedráronme; tres veces naufraguei, chegando a pasar unha noite e un día perdido no mar.

²⁶En andainas frecuentes: con perigos de ríos, perigos de salteadores, perigos da parte dos da miña raza, perigos da parte dos xentís, perigos na cidade, perigos no despoboado, perigos no mar, perigos entre falsos irmáns.

²⁷En traballos e canseiras, en abondas noites sen durmir, con fame e sede, a miúdo sen comer, con frío e sen roupa que vestir.

²⁸E amais doutras cousas, a miña angueira de cada día: a preocupación por todas as igrexas.

²⁹Quen esmorece, sen que esmoreza eu? Quen sofre escándalo, sen que eu me abrase?

³⁰Se hai que presumir, presumirei da miña fraqueza.

³¹O Deus e Pai do noso Señor Xesús que é bendito polos séculos ben sabe que non minto.

³²En Damasco o gobernador do rei Aretas tiña baixo vixilancia a cidade toda, para me prender;

³³pero descolgáronme por unha fiestra da muralla, metido nun cesto e así fuxinlle das mans.