Read Biblia SEPT 1 Tesalonicenses 2 Bible Online

1 Tesalonicenses 2 - Biblia SEPT bible

1 Tesalonicenses 2

¹Vós ben sabedes, irmáns, que a nosa visita onda vós non resultou estéril,

²senón que, maltratados e aldraxados en Filipos como sabedes, tivemos a coraxe, grazas ó noso Deus, de vos expoñer o Evanxeo de Deus no medio dunha gran loita,

³pois a nosa predicación non proviña do erro, de motivos inconfesables ou de mala idea,

⁴senón que, polo contrario, falamos así porque Deus nos considerou dignos de nos confiar o Evanxeo sen intentarmos contentar os homes, senón contentar a Deus, que pescuda os nosos corazóns.

⁵Nin actuamos endexamais con palabras solermiñas, como ben sabedes, nin con segundas intencións de comenencia ben o sabe Deus!;

⁶nin procurando honores dos homes: nin de vós, nin doutros,

⁷e iso que podiamos presentarnos con autoridade, coma apóstolos de Cristo. Non obstante, fixémonos tenros no medio de vós, coma unha nai que agarima os seus fillos.

⁸Polo cariño que vos tiñamos estabamos dispostos a entregarvos non só o Evanxeo de Deus, senón a nosa propia vida: tanto vos fixestes querer.

⁹Acordaravos, irmáns, o noso esforzo e fatiga: traballando noite e día, por non sermos unha carga para ningún de vós. Así foi como vos predicamos o Evanxeo de Deus.

¹⁰Vós sodes testemuñas, e Deus tamén, de que nos comportamos convosco, os crentes, de xeito correcto, honrado e sen tacha.

¹¹Ben sabedes que eramos para cada un de vós coma un pai para os seus fillos:

¹²Aconsellándovos cariñosamente ou con firmeza que vos comportásedes como merece o Deus que vos chamou ó seu Reino e gloria.

¹³É tamén por isto polo que lle damos decote grazas a Deus: porque, ó recibirdes de nós a palabra de Deus, acolléstela non coma palabra de homes senón coma o que verdadeiramente é: coma palabra de Deus, que actúa en vós, os crentes.

¹⁴Porque vós, irmáns, saídeslles ás comunidades cristiás que hai na Xudea, pois sufristes dos vosos propios paisanos as mesmas cousas que elas sufriron dos xudeus;

¹⁵eles, que mataron a Xesús e mais ós profetas, perseguíronnos tamén a nós; non agradan a Deus e van contra todos os homes,

¹⁶porque nos privan de lles falarmos ós xentís e que así se salven, acugulando cada vez máis a medida dos seus pecados. Pero a ira de Deus caeu sobre eles ata o remate.

¹⁷Nós, irmáns, ó pouco tempo de nos separarmos de vós separados fisicamente non co corazón, xa estivemos ben inquedos, de tanta morriña por vos ver.

¹⁸Quixemos ir onda vós polo menos eu, Paulo máis dunha vez; pero Satán impedíunolo.

¹⁹Pois, cal é a nosa esperanza, o noso gozo e mais a nosa coroa de gloria diante do noso Señor Xesús Cristo, no día da súa vinda? Ou non sodes vós?

²⁰Si, vós sodes a nosa gloria e a nosa alegría.