Read Biblia Sacra juxta Vulgatam Clementinam Judith 9 Bible Online

Judith 9 - Biblia Sacra juxta Vulgatam Clementinam bible

Judith 9

¹Quibus ascendentibus, Judith ingressa est oratorium suum : et induens se cilicio, posuit cinerem super caput suum : et prosternens se Domino, clamabat ad Dominum, dicens :

²Domine Deus patris mei Simeon, qui dedisti illi gladium in defensionem alienigenarum, qui violatores extiterunt in coinquinatione sua, et denudaverunt femur virginis in confusionem :

³et dedisti mulieres illorum in prædam, et filias illorum in captivitatem : et omnem prædam in divisionem servis tuis, qui zelaverunt zelum tuum : subveni, quæso te, Domine Deus meus, mihi viduæ.

⁴Tu enim fecisti priora, et illa post illa cogitasti : et hoc factum est quod ipse voluisti.

⁵Omnes enim viæ tuæ paratæ sunt, et tua judicia in tua providentia posuisti.

⁶Respice castra Assyriorum nunc, sicut tunc castra Ægyptiorum videre dignatus es, quando post servos tuos armati currebant, confidentes in quadrigis, et in equitatu suo, et in multitudine bellatorum.

⁷Sed aspexisti super castra eorum, et tenebræ fatigaverunt eos.

⁸Tenuit pedes eorum abyssus, et aquæ operuerunt eos.

⁹Sic fiant et isti, Domine, qui confidunt in multitudine sua, et in curribus suis, et in contis, et in scutis, et in sagittis suis, et in lanceis gloriantur,

¹⁰et nesciunt quia tu ipse es Deus noster, qui conteris bella ab initio, et Dominus nomen est tibi.

¹¹Erige brachium tuum sicut ab initio, et allide virtutem illorum in virtute tua : cadat virtus eorum in iracundia tua, qui promittunt se violare sancta tua, et polluere tabernaculum nominis tui, et dejicere gladio suo cornu altaris tui.

¹²Fac, Domine, ut gladio proprio ejus superbia amputetur :

¹³capiatur laqueo oculorum suorum in me, et percuties eum ex labiis caritatis meæ.

¹⁴Da mihi in animo constantiam ut contemnam illum, et virtutem, ut evertam illum.

¹⁵Erit enim hoc memoriale nominis tui, cum manus feminæ dejecerit eum.

¹⁶Non enim in multitudine est virtus tua, Domine, neque in equorum viribus voluntas tua est, nec superbi ab initio placuerunt tibi : sed humilium et mansuetorum semper tibi placuit deprecatio.

¹⁷Deus cælorum, creator aquarum, et Dominus totius creaturæ, exaudi me miseram deprecantem, et de tua misericordia præsumentem.

¹⁸Memento, Domine, testamenti tui, et da verbum in ore meo, et in corde meo consilium corrobora, ut domus tua in sanctificatione tua permaneat :

¹⁹et omnes gentes agnoscant quia tu es Deus, et non est alius præter te.