Read Biblia Sacra juxta Vulgatam Clementinam Sapientia 18 Bible Online

Sapientia 18 - Biblia Sacra juxta Vulgatam Clementinam bible

Sapientia 18

¹Sanctis autem tuis maxima erat lux, et horum quidem vocem audiebant, sed figuram non videbant. Et quia non et ipsi eadem passi erant, magnificabant te ;

²et qui ante læsi erant, quia non lædebantur, gratias agebant, et ut esset differentia, donum petebant.

³Propter quod ignis ardentem columnam ducem habuerunt ignotæ viæ, et solem sine læsura boni hospitii præstitisti.

⁴Digni quidem illi carere luce, et pati carcerem tenebrarum, qui inclusos custodiebant filios tuos, per quos incipiebat incorruptum legis lumen sæculo dari.

⁵Cum cogitarent justorum occidere infantes, et uno exposito filio et liberato, in traductionem illorum, multitudinem filiorum abstulisti, et pariter illos perdidisti in aqua valida.

⁶Illa enim nox ante cognita est a patribus nostris, ut vere scientes quibus juramentis crediderunt, animæquiores essent.

⁷Suscepta est autem a populo tuo sanitas quidem justorum, injustorum autem exterminatio.

⁸Sicut enim læsisti adversarios, sic et nos provocans magnificasti.

⁹Absconse enim sacrificabant justi pueri bonorum, et justitiæ legem in concordia disposuerunt ; similiter et bona et mala recepturos justos, patrum jam decantantes laudes.

¹⁰Resonabat autem inconveniens inimicorum vox, et flebilis audiebatur planctus ploratorum infantium.

¹¹Simili autem pœna servus cum domino afflictus est, et popularis homo regi similia passus.

¹²Similiter ergo omnes, uno nomine mortis, mortuos habebant innumerabiles : nec enim ad sepeliendum vivi sufficiebant, quoniam uno momento quæ erat præclarior natio illorum exterminata est.

¹³De omnibus enim non credentes, propter veneficia ; tunc vero primum cum fuit exterminium primogenitorum, spoponderunt populum Dei esse.

¹⁴Cum enim quietum silentium contineret omnia, et nox in suo cursu medium iter haberet,

¹⁵omnipotens sermo tuus de cælo, a regalibus sedibus, durus debellator in mediam exterminii terram prosilivit,

¹⁶gladius acutus insimulatum imperium tuum portans : et stans, replevit omnia morte, et usque ad cælum attingebat stans in terra.

¹⁷Tunc continuo visus somniorum malorum turbaverunt illos, et timores supervenerunt insperati.

¹⁸Et alius alibi projectus semivivus, propter quam moriebatur causam demonstrabat mortis.

¹⁹Visiones enim quæ illos turbaverunt hæc præmonebant, ne inscii quare mala patiebantur perirent.

²⁰Tetigit autem tunc et justos tentatio mortis, et commotio in eremo facta est multitudinis : sed non diu permansit ira tua.

²¹Prosperans enim homo sine querela deprecari pro populis, proferens servitutis suæ scutum, orationem et per incensum deprecationem allegans, restitit iræ, et finem imposuit necessitati, ostendens quoniam tuus est famulus.

²²Vicit autem turbas non in virtute corporis, nec armaturæ potentia : sed verbo illum qui se vexabat subjecit, juramenta parentum et testamentum commemorans.

²³Cum enim jam acervatim cecidissent super alterutrum mortui, interstitit, et amputavit impetum, et divisit illam quæ ad vivos ducebat viam.

²⁴In veste enim poderis quam habebat, totus erat orbis terrarum ; et parentum magnalia in quatuor ordinibus lapidum erant sculpta, et magnificentia tua in diademate capitis illius sculpta erat.

²⁵His autem cessit qui exterminabat, et hæc extimuit : erat enim sola tentatio iræ sufficiens.