Read Biblia Sacra juxta Vulgatam Clementinam Machabæorum II 13 Bible Online

Machabæorum II 13 - Biblia Sacra juxta Vulgatam Clementinam bible

Machabæorum II 13

¹Anno centesimo quadragesimo nono, cognovit Judas Antiochum Eupatorem venire cum multitudine adversus Judæam,

²et cum eo Lysiam procuratorem et præpositum negotiorum, secum habentem peditum centum decem millia, et equitum quinque millia, et elephantos viginti duos, currus cum falcibus trecentos.

³Commiscuit autem se illis et Menelaus : et cum multa fallacia deprecabatur Antiochum, non pro patriæ salute, sed sperans se constitui in principatum.

⁴Sed Rex regum suscitavit animos Antiochi in peccatorem : et suggerente Lysia hunc esse causam omnium malorum, jussit (ut eis est consuetudo) apprehensum in eodem loco necari.

⁵Erat autem in eodem loco turris quinquaginta cubitorum, aggestum undique habens cineris : hæc prospectum habebat in præceps.

⁶Inde in cinerem dejici jussit sacrilegum, omnibus eum propellentibus ad interitum.

⁷Et tali lege prævaricatorem legis contigit mori, nec terræ dari Menelaum.

⁸Et quidem satis juste : nam quia multa erga aram Dei delicta commisit, cujus ignis et cinis erat sanctus : ipse in cineris morte damnatus est.

⁹Sed rex mente effrenatus veniebat, nequiorem se patre suo Judæis ostensurus.

¹⁰Quibus Judas cognitis, præcepit populo ut die ac nocte Dominum invocarent, quo, sicut semper, et nunc adjuvaret eos,

¹¹quippe qui lege, et patria, sanctoque templo privari vererentur : ac populum, qui nuper paululum respirasset, ne sineret blasphemis rursus nationibus subdi.

¹²Omnibus itaque simul id facientibus, et petentibus a Domino misericordiam cum fletu et jejuniis, per triduum continuum prostratis, hortatus est eos Judas ut se præpararent.

¹³Ipse vero cum senioribus cogitavit priusquam rex admoveret exercitum ad Judæam et obtineret civitatem, exire, et Domini judicio committere exitum rei.

¹⁴Dans itaque potestatem omnium Deo mundi creatori, et exhortatus suos ut fortiter dimicarent, et usque ad mortem pro legibus, templo, civitate, patria, et civibus starent, circa Modin exercitum constituit.

¹⁵Et dato signo suis Dei victoriæ, juvenibus fortissimis electis nocte aggressus aulam regiam, in castris interfecit viros quatuor millia, et maximum elephantorum cum his qui superpositi fuerant :

¹⁶summoque metu ac perturbatione hostium castra replentes, rebus prospere gestis, abierunt.

¹⁷Hoc autem factum est die illucescente, adjuvante eum Domini protectione.

¹⁸Sed rex, accepto gustu audaciæ Judæorum, arte difficultatem locorum tentabat :

¹⁹et Bethsuræ, quæ erat Judæorum præsidium munitum, castra admovebat : sed fugabatur, impingebat, minorabatur.

²⁰His autem qui intus erant, Judas necessaria mittebat.

²¹Enuntiavit autem mysteria hostibus Rhodocus quidam de judaico exercitu, qui requisitus comprehensus est, et conclusus.

²²Iterum rex sermonem habuit ad eos qui erant in Bethsuris : dextram dedit, accepit, abiit :

²³commisit cum Juda, superatus est. Ut autem cognovit rebellasse Philippum Antiochiæ, qui relictus erat super negotia, mente consternatus, Judæos deprecans, subditusque eis, jurat de omnibus quibus justum visum est : et reconciliatus obtulit sacrificium, honoravit templum, et munera posuit.

²⁴Machabæum amplexatus est, et fecit eum a Ptolemaide usque ad Gerrenos ducem et principem.

²⁵Ut autem venit Ptolemaidam, graviter ferebant Ptolemenses amicitiæ conventionem, indignantes ne forte fœdus irrumperent.

²⁶Tunc ascendit Lysias tribunal, et exposuit rationem, et populum sedavit, regressusque est Antiochiam : et hoc modo regis profectio et reditus processit.