Read Biblia Tysiąclecia IV, 2003 Ks. Rodzaju 21 Bible Online

Ks. Rodzaju 21 - Biblia Tysiąclecia IV, 2003 bible

Ks. Rodzaju 21

¹Wreszcie Pan okazał Sarze łaskawość, jak to obiecał, i uczynił jej to, co zapowiedział.

²Sara stała się brzemienną i urodziła sędziwemu Abrahamowi syna w tym właśnie czasie, jaki Bóg wyznaczył.

³Abraham dał swemu synowi, którego mu Sara urodziła, imię Izaak.

⁴Abraham obrzezał Izaaka, gdy ten miał osiem dni, tak jak to Bóg mu przykazał.

⁵Abraham miał sto lat, gdy mu się urodził syn jego Izaak.

⁶Sara mówiła: «Powód do śmiechu dał mi Bóg [1]. Każdy, kto się o tym dowie, śmiać się będzie z mej przyczyny».

⁷I dodawała: «Któż by się ośmielił rzec Abrahamowi: Sara będzie karmiła piersią dzieci, a jednak urodziłam syna mimo podeszłego wieku mego męża».

⁸Dziecko podrosło i zostało odłączone od piersi. Abraham wyprawił wielką ucztę w tym dniu, w którym Izaak został odłączony od piersi.

⁹Sara widząc, że syn Egipcjanki Hagar, którego ta urodziła Abrahamowi, naśmiewa się z Izaaka,

¹⁰rzekła do Abrahama: «Wypędź tę niewolnicę wraz z jej synem, bo syn tej niewolnicy nie będzie współdziedzicem z synem moim Izaakiem».

¹¹To powiedzenie Abraham uznał za bardzo złe - ze względu na swego syna.

¹²A wtedy Bóg rzekł do Abrahama: «Niechaj ci się nie wydaje złe to, co Sara powiedziała o tym chłopcu i o twojej niewolnicy. Posłuchaj jej, gdyż tylko od Izaaka będzie nazwane twoje potomstwo.

¹³Syna zaś tej niewolnicy uczynię również wielkim narodem, bo jest on twoim potomkiem».

¹⁴Nazajutrz rano wziął Abraham chleb oraz bukłak z wodą i dał Hagar, wkładając jej na barki, i wydalił ją wraz z dzieckiem. Ona zaś poszła i błąkała się po pustyni Beer-Szeby.

¹⁵A gdy zabrakło wody w bukłaku, ułożyła dziecko pod jednym krzewem,

¹⁶po czym odeszła i usiadła opodal tak daleko, jak łuk doniesie, mówiąc: «Nie będę patrzała na śmierć dziecka». I tak siedząc opodal, zaczęła głośno płakać.

¹⁷Ale Bóg usłyszał jęk chłopca i Anioł Boży [2] zawołał na Hagar z nieba: «Cóż ci to, Hagar? Nie lękaj się, bo usłyszał Bóg jęk chłopca tam leżącego.

¹⁸Wstań, podnieś chłopca i weź go za rękę, bo uczynię go wielkim narodem».

¹⁹Po czym Bóg otworzył jej oczy i ujrzała studnię z wodą; a ona poszła, napełniła bukłak wodą i dała chłopcu pić.

²⁰Bóg otaczał chłopca opieką, gdy dorósł. Mieszkał on na pustyni i stał się łucznikiem.

²¹Mieszkał stale na pustyni Paran; matka zaś jego sprowadziła mu żonę z ziemi egipskiej.

²²W owym czasie Abimelek z dowódcą swego wojska Pikolem tak powiedział do Abrahama: «Bóg pomaga ci we wszystkim, co czynisz.

²³Złóż mi więc teraz tu na tym miejscu przysięgę na Boga, że ani wobec mnie, ani wobec mego potomstwa bliższego i dalszego nie dopuścisz się zdrady; że jak ja obszedłem się z tobą łaskawie, tak też i ty będziesz postępował względem mnie i tej ziemi, w której jesteś gościem».

²⁴Abraham rzekł: «Przysięgam!»

²⁵Równocześnie jednak Abraham zrobił Abimelekowi wymówkę z powodu studni z wodą, zabranej mu przemocą przez ludzi Abimeleka.

²⁶Abimelek odpowiedział: «Nie wiem, kto to uczynił, boś ty mi nie dał o tym znać. Dopiero teraz dowiaduję się o tym».

²⁷A potem Abraham dał Abimelekowi owce i woły, i tak obaj zawarli przymierze.

²⁸Abraham wydzielił nadto z trzody siedem jagniąt.

²⁹Abimelek zapytał Abrahama: «Co znaczy tych siedem jagniąt, które oddzieliłeś?»

³⁰Odpowiedział Abraham: «Tych siedem jagniąt przyjmiesz ode mnie, żebym mógł mieć dowód, że to ja wykopałem ową studnię».

³¹Dlatego nazwano tę miejscowość Beer-Szeba [3], że tam obaj złożyli przysięgę.

³²Po zawarciu przymierza w Beer-Szebie Abimelek i dowódca jego wojska Pikol udali się w powrotną drogę do kraju Filistynów.

³³Abraham zaś zasadził w Beer-Szebie drzewo tamaryszkowe. Tam też wzywał imienia Pana, Boga Wiekuistego.

³⁴I tak przebywał Abraham przez długi czas w kraju Filistynów.