Read Biblia Tysiąclecia IV, 2003 Ks. Judyty 2 Bible Online

Ks. Judyty 2 - Biblia Tysiąclecia IV, 2003 bible

Ks. Judyty 2

¹W osiemnastym roku [1] dwudziestego drugiego dnia pierwszego miesiąca, w pałacu Nabuchodonozora, króla Asyryjczyków, rozeszła się wiadomość, że zamierza on zemścić się na całej ziemi, tak jak to zapowiedział.

²Zwołał więc wszystkich urzędników i wszystkich dostojników swoich i przedłożył im tajny swój plan, i zapowiedział ustami swoimi zupełną zagładę całej ziemi.

³Także i oni uchwalili zgładzić każdego żyjącego, kto by nie usłuchał mowy ust jego.

⁴Gdy skończył swoją naradę Nabuchodonozor, król Asyryjczyków, wezwał Holofernesa [2], naczelnego dowódcę swoich sił zbrojnych, który zajmował po nim drugie miejsce, i rzekł do niego:

⁵«Tak mówi wielki król, pan całej ziemi [3]: Oto ty odejdziesz sprzed oblicza mego i zabierzesz ze sobą mężów ufających w swoje siły, pieszych sto dwadzieścia tysięcy i mnóstwo koni z dwunastu tysiącami jeźdźców.

⁶I wyruszysz przeciw wszystkim krajom leżącym na zachód, ponieważ nie posłuchały rozkazu ust moich.

⁷I wydasz im polecenie, aby przygotowały ziemię i wodę [4], ponieważ w zapalczywości mojej chcę wyruszyć przeciwko nim i zakryję całą powierzchnię ziemi nogami moich sił zbrojnych, i oddam im ją na łup.

⁸A ranni ich napełnią ich doły, a wszystkie potoki i rzeki wypełnią się zabitymi tak, że aż wyleją.

⁹I popędzę ich jeńców aż na krańce ziemi.

¹⁰Idź więc i podbij mi całą ziemię ich, a jeśli sami poddadzą się tobie, zostaw mi ich do dnia ich ukarania.

¹¹Tych zaś, którzy będą się sprzeciwiać, niech twoje oko bezwzględnie skaże na wymordowanie i złupienie na całym twoim obszarze.

¹²Na moje życie i potęgę mojego królestwa, powiedziałem i uczynię to moją ręką,

¹³a ty nie wykroczysz przeciw żadnemu poleceniu swego pana, ale wypełnisz dokładnie, jak ci rozkazałem, i nie odłożysz wykonania tego».

¹⁴A Holofernes wychodząc od swego pana zwołał wszystkich książąt, wodzów i dowódców asyryjskich sił zbrojnych,

¹⁵i odliczył dzielnych mężów na wyprawę wojenną, stosownie do polecenia pana swego: około stu dwudziestu tysięcy, a konnych łuczników dwanaście tysięcy.

¹⁶I rozstawił ich w szyku bojowym, jak się ustawia wojsko.

¹⁷Zabrał też wielbłądy, osły i muły w olbrzymiej liczbie, celem noszenia ciężarów, a owiec, wołów i kóz bez liczby, na utrzymanie ich [wszystkich],

¹⁸a nadto dla każdego człowieka mnóstwo żywności i bardzo wiele złota i srebra z pałacu królewskiego.

¹⁹I wyruszył on sam i wszystkie jego siły zbrojne na wyprawę, wyprzedzając króla Nabuchodonozora, aby pokryć całą ziemię ku zachodowi rydwanami, konnicą i doborowymi piechurami.

²⁰A razem z nim wyruszył olbrzymi tłum jak szarańcza i jak piasek ziemi, i nie można było policzyć tego mnóstwa [5].

²¹I opuścili Niniwę, idąc trzy dni w kierunku równiny Bektilet [6]. Pod Bektilet rozbili obóz blisko góry, leżącej po lewej stronie Górnej Cylicji.

²²Potem [Holofernes] zabrał wszystkie swoje siły zbrojne, piechotę, konnicę i swoje rydwany i odszedł stamtąd w okolice górskie.

²³Rozgromił Fud [7] i Lud [8] i złupił wszystkich synów Rassisa [9] i tych Izmaelitów, którzy mieszkali na skraju pustyni na południe od Cheleonu [10].

²⁴Przeprawił się przez Eufrat, przeszedł przez Mezopotamię, zburzył wszystkie obronne miasta nad potokiem Abronas i dotarł aż do morza.

²⁵Potem zdobył ziemię Cylicji, rozgromił wszystkich, którzy mu się przeciwstawili, i doszedł aż po południowe granice Jafetu, naprzeciwko Arabii.

²⁶Otoczył wszystkich Madianitów, spalił ich namioty i zagarnął ich stada owiec.

²⁷Z kolei zeszedł na równinę Damaszku podczas zbiorów pszenicy [11], spalił wszystkie ich pola, owce i bydło wydał na zniszczenie, miasta ich złupił, spustoszył ich ziemię, a wszystkich ich młodzieńców wyciął ostrzem miecza.

²⁸Strach i lęk przed nim padł na mieszkańców wybrzeża, którzy byli w Tyrze, Sydonie i na mieszkańców Sur, Okiny i na wszystkich mieszkańców Jamnii. I mieszkańcy Aszdodu, Aszkelonu ‹i Gazy> przelękli się bardzo.