Read Biblia Tysiąclecia IV, 2003 Ks. Hioba 9 Bible Online

Ks. Hioba 9 - Biblia Tysiąclecia IV, 2003 bible

Ks. Hioba 9

¹Hiob na to tak odpowiedział:

²«Istotnie. Ja wiem, że to prawda. Czy człowiek jest prawy przed Bogiem?

³Gdyby się ktoś z Nim prawował, nie odpowie raz jeden na tysiąc.

⁴Umysł to mądry, a siła potężna [1]. Któż Mu przeciwny nie padnie?

⁵W mgnieniu oka On przesunie góry i zniesie je w swoim gniewie [2],

⁶On ziemię poruszy w posadach: i poczną trzeszczeć jej słupy.

⁷On słońcu zabroni świecić, na gwiazdy pieczęć nałoży.

⁸On sam rozciąga niebiosa, kroczy po morskich głębinach;

⁹On stworzył Niedźwiedzicę, Oriona, Plejady i Strefy Południa [3].

¹⁰On czyni cuda niezbadane, nikt nie zliczy Jego dziwów.

¹¹Nie widzę Go, chociaż przechodzi: mija, a dostrzec nie mogę.

¹²Kto Mu zabroni, choć zniszczy? Kto zdoła powiedzieć: "Co robisz?" [4]

¹³Bóg gniewu hamować nie musi, uległe są Mu służki [5] Rahaba.

¹⁴Jakże ja zdołam z Nim mówić? Dobiorę wyrazów właściwych?

¹⁵Choć słuszność mam, nie odpowiadam i tylko błagam o litość.

¹⁶Proszę Go, by się odezwał, a nie mam pewności, że słucha.

¹⁷On może zniszczyć mnie burzą, bez przyczyny pomnożyć mi rany.

¹⁸Nawet odetchnąć mi nie da, tak mnie napełni goryczą.

¹⁹O siłę chodzi? To mocarz. O sąd? Kto da mi świadectwo?

²⁰On i prawym zamknie usta [6], mam słuszność, a winnym mnie uzna.

²¹Czym czysty? Nie znam sam siebie, potępiam swe własne życie.

²²Na jedno więc, rzekłem, wychodzi, prawego ze złym razem zniszczy [7].

²³Gdy nagła powódź zabija [8], drwi z cierpień niewinnego;

²⁴ziemię dał w ręce grzeszników, sędziom zakrywa oblicza. Jeśli nie On - to kto właściwie?

²⁵Szybsze me dni niźli biegacz, uciekają, nie zaznawszy szczęścia,

²⁶mkną jak łodzie z sitowia, gonią jak orzeł ofiarę.

²⁷Gdy powiem: Zapomnę o męce, odmienię, rozjaśnię oblicze -

²⁸drżę na myśl o cierpieniu, pewny, że mnie nie uwolni.

²⁹Jestem grzesznikiem, przyznaję [9]. Więc po co się męczę na próżno?

³⁰Choćbym się w śniegu wykąpał, a ługiem umył swe ręce;

³¹umieścisz mnie tam, na dole [10]. Nawet mój płaszcz mną się brzydzi.

³²Nie człowiek to, aby Mu odrzec: "Razem stawajmy u sądu!"

³³Czy jest między nami rozjemca, co rękę położy na obu?

³⁴Niech zdejmie ze mnie swą rózgę i strachem mnie nie napełnia,

³⁵bym mówić zdołał bez lęku... A tak, ja nie mam śmiałości.