Read Biblia Tysiąclecia IV, 2003 Ks. Psalmów 102 Bible Online

Ks. Psalmów 102 - Biblia Tysiąclecia IV, 2003 bible

Ks. Psalmów 102

¹Modlitwa trapionego, który znękany wypowiada przed Panem swą udrękę.

²Panie, słuchaj modlitwy mojej, a wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie!

³Nie kryj przede mną swego oblicza [2] w dniu utrapienia mojego! Nakłoń ku mnie Twego ucha: w dniu, w którym Cię wołam, szybko mnie wysłuchaj!

⁴ [3] Dni bowiem moje jak dym znikają, a kości moje płoną jak w ogniu.

⁵Moje serce wysycha spalona jak trawa, zapominam nawet o spożyciu chleba.

⁶Od głosu mojego jęku moje kości przywarły do skóry.

⁷ [4] Jestem podobny do kawki na pustyni, stałem się jak sowa w ruinach.

⁸Czuwam i jestem jak ptak samotny na dachu.

⁹Każdego dnia znieważają mnie moi wrogowie, srożąc się na mnie przeklinają moim imieniem [5].

¹⁰Albowiem jak chleb jadam popiół i z płaczem mieszam mój napój [6],

¹¹na skutek oburzenia Twego i zapalczywości, boś Ty mnie podniósł i obalił [7].

¹²Dni moje są podobne do wydłużonego cienia [8], a ja usycham jak trawa.

¹³Ty zaś, o Panie, na wieki zasiadasz na tronie, a imię Twoje [trwa] przez wszystkie pokolenia [9].

¹⁴Powstaniesz i okażesz litość Syjonowi, bo czas już, byś się nad nim zmiłował, ‹bo nadeszła godzina> [10].

¹⁵Twoi bowiem słudzy miłują jego kamienie i użalają się nad jego gruzami [11].

¹⁶Narody będą się bały imienia Pańskiego, i wszyscy królowie ziemi - Twej chwały,

¹⁷bo Pan odbuduje Syjon i ukaże się w swej chwale,

¹⁸przychyli się ku modlitwie opuszczonych i nie odrzuci ich modłów.

¹⁹Należy to spisać dla pokolenia, co przyjdzie [12], a lud, który zostanie stworzony, niech wychwala Pana!

²⁰Bo Pan wejrzał z wysokiego przybytku swojego, popatrzył z nieba na ziemię,

²¹aby usłyszeć jęki pojmanych, aby skazanych na śmierć uwolnić,

²²by imię Pańskie głoszono na Syjonie i Jego chwałę w Jeruzalem,

²³kiedy zgromadzą się razem narody i królestwa, by służyć Panu [13].

²⁴Siła moja w drodze ustała, dni moje uległy skróceniu [14].

²⁵Mówię: Boże mój, nie zabieraj mnie w połowie moich dni: Twoje lata trwają poprzez wszystkie pokolenia.

²⁶ [15] Ty niegdyś założyłeś ziemię i niebo jest dziełem rąk Twoich.

²⁷Przeminą one, Ty zaś pozostaniesz. I całe one jak szata się zestarzeją: Ty zmieniasz je jak odzienie i ulegają zmianie,

²⁸Ty zaś jesteś zawsze ten sam i lata Twoje nie mają końca.

²⁹Synowie Twoich sług będą mogli osiąść na stałe i potomstwo ich będzie trwało wobec Ciebie.