Read Biblia Tysiąclecia IV, 2003 Ks. Psalmów 106 Bible Online

Ks. Psalmów 106 - Biblia Tysiąclecia IV, 2003 bible

Ks. Psalmów 106

¹Alleluja. Chwalcie Pana, bo dobry, bo na wieki Jego łaskawość [2].

²Któż opowie dzieła potęgi Pana, ogłosi wszystkie Jego pochwały?

³Szczęśliwi, którzy strzegą przykazań, w każdym czasie czynią to, co sprawiedliwe.

⁴ [3] Pamiętaj o nas, Panie, gdyż masz upodobanie w swym ludzie. Przyjdź nam z pomocą,

⁵abyśmy ujrzeli szczęście Twych wybranych, radowali się radością Twojego ludu, chlubili się razem z Twoim dziedzictwem.

⁶Zgrzeszyliśmy, wraz z naszymi przodkami, popełniliśmy nieprawość, żyliśmy występnie [4].

⁷ [5] Ojcowie nasi w Egipcie nie pojęli Twych cudów, nie pamiętali ogromu łask Twoich, lecz zbuntowali się przeciw Najwyższemu nad Morzem Czerwonym.

⁸Ale ocalił ich przez wzgląd na swoje imię, aby objawić swoją potęgę.

⁹Zgromił Morze Czerwone i wyschło, i poprowadził ich przez fale jakby przez pustynię.

¹⁰I ocalił ich z ręki ciemięzcy, i z ręki przeciwnika uwolnił.

¹¹Wody pokryły ich wrogów: ani jeden z nich nie pozostał.

¹²Słowom więc Jego uwierzyli i śpiewali Jemu pochwały.

¹³Szybko o dziełach Jego zapomnieli: na Jego radę nie czekali.

¹⁴ [6] Pałali żądzą na pustyni, na próbę wystawiali Boga na odludziu.

¹⁵Uczynił zadość ich żądaniu, lecz zesłał na nich zarazę.

¹⁶ [7] Zazdrościli Mojżeszowi w obozie, Aaronowi, świętemu Pańskiemu.

¹⁷Otwarła się ziemia i połknęła Datana, i nakryła zgraje Abirama.

¹⁸I ogień zapłonął przeciw ich zgrai, i płomień spalił bezecnych.

¹⁹ [8] U stóp Horebu zrobili cielca i oddawali pokłon ulanemu posągowi.

²⁰Zamienili swą Chwałę na wizerunek cielca jedzącego siano.

²¹Zapomnieli o Bogu, który ich ocalił, który wielkich rzeczy dokonał w Egipcie,

²²dziwów - w krainie Chama, zdumiewających - nad Morzem Czerwonym.

²³Postanowił ich zatem wytracić, gdyby nie Mojżesz, Jego wybraniec: on wstawił się do Niego, aby gniew Jego odwrócić, by ich nie wyniszczył [9].

²⁴ [10] I wzgardzili wspaniałą ziemią, nie uwierzyli Jego słowu.

²⁵Ale szemrali w swoich namiotach, nie słuchali głosu Pańskiego.

²⁶I przysiągł im z ręką podniesioną [11], że powali ich na pustyni,

²⁷że ich potomstwo rozproszy wśród ludów, że ich rozsypie po krajach.

²⁸Potem przystali do Baal-Peora, spożywali z ofiar dla [bogów] umarłych [12].

²⁹Drażnili Go swymi postępkami i spadła na nich plaga.

³⁰Lecz powstał Pinchas [13], odbył sąd i zaraza ustąpiła.

³¹Uznano mu to za czyn sprawiedliwy z pokolenia na pokolenie, na zawsze.

³² [14] Rozdrażnili Go znowu przy wodach Meriba; przez nich nieszczęście spotkało Mojżesza,

³³bo rozgoryczyli jego ducha i nierozważnie powiedział swymi wargami.

³⁴Nie wytracili narodów, jak im to Pan nakazał.

³⁵Lecz się zmieszali z poganami i nauczyli się ich uczynków;

³⁶poczęli czcić ich bałwany, które się stały dla nich pułapką.

³⁷ [15] I składali w ofierze swych synów i swoje córki złym duchom.

³⁸I krew niewinną przelali: ‹krew synów swoich i córek, które złożyli w ofierze posągom kananejskim> [16]. I ziemia krwią się skalała,

³⁹a oni się splamili swoimi czynami i swoimi występkami dopuścili się wiarołomstwa.

⁴⁰Gniew Pana zapłonął przeciw Jego ludowi, tak iż poczuł wstręt do swego dziedzictwa.

⁴¹I wydał ich w ręce pogan, a zapanowali nad nimi ich przeciwnicy.

⁴²Ich wrogowie znęcali się nad nimi; pod ręką ich doznawali ucisku.

⁴³Wielokrotnie ich uwalniał, oni zaś sprzeciwiali się Jego planom [17], ginęli zatem przez swe nieprawości.

⁴⁴Lecz wejrzał na ich utrapienie, gdy wysłuchiwał ich błagań.

⁴⁵I wspomniał dla ich dobra na swoje przymierze i pożałował [ich] w swej wielkiej łaskawości.

⁴⁶I wzbudził dla nich litość u wszystkich, co ich uprowadzili w niewolę [18].

⁴⁷Ratuj nas, Panie, Boże nasz, zgromadź spośród narodów [19], abyśmy wielbili święte imię Twoje i dumni byli z Twej chwały.

⁴⁸Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, od wieków na wieki! A cały lud niech powie: Amen! Alleluja! [20]