Read Biblia Tysiąclecia IV, 2003 Ks. Psalmów 35 Bible Online

Ks. Psalmów 35 - Biblia Tysiąclecia IV, 2003 bible

Ks. Psalmów 35

¹Dawidowy. Wystąp, Panie, przeciw tym, co walczą ze mną, uderz na moich napastników!

²Pochwyć tarczę i puklerz i powstań mi na pomoc.

³Rzuć włócznią i toporem [2] na moich prześladowców; powiedz mej duszy: «Jam twoim zbawieniem».

⁴Niech się zmieszają i niech się zawstydzą ci, co na życie me czyhają; niech się cofną zawstydzeni ci, którzy zamierzają mi szkodzić.

⁵Niech będą jak plewy na wietrze, gdy będzie ich gnał anioł Pański [3].

⁶Niech droga ich będzie ciemna i śliska, gdy anioł Pański będzie ich ścigał.

⁷Bez przyczyny bowiem zastawili na mnie sieć swoją, bez przyczyny dół kopią dla mnie.

⁸Niech przyjdzie na nich zagłada niespodziana, a sidło, które zastawili, niech ich pochwyci; niechaj sami wpadną w dół, który wykopali [4].

⁹A moja dusza będzie radować się w Panu, będzie się weselić z Jego ratunku.

¹⁰Wszystkie moje kości [5] powiedzą: «Któż, o Panie, podobny do Ciebie, który wyrywasz biedaka z mocy silniejszego, z mocy grabieżcy - [biedaka] i nędzarza».

¹¹Powstają fałszywi świadkowie, pytają o to, czego nie wiem.

¹²Płacili mi złem za dobro, czyhali na moje życie.

¹³A ja, gdy chorowali, wór przywdziewałem, umartwiałem się postem i moja modlitwa wracała do mojego łona [6],

¹⁴jak po stracie przyjaciela czy brata. Chodziłem jak w żałobie po matce sczerniały [7] i pochylony.

¹⁵Lecz kiedy się chwieję, z radością się zbiegają, przeciwko mnie się schodzą obcy, których nie znałem, szarpią mnie bez przerwy,

¹⁶napastują i szydzą ze mnie, zgrzytając przeciw mnie zębami.

¹⁷Jak długo, Panie, będziesz na to patrzeć? Wyrwij moje życie tym, co ryczą, lwom - moje jedyne dobro! [8]

¹⁸Będę składał Ci dzięki w wielkim zgromadzeniu, będę Cię chwalił wśród licznego ludu.

¹⁹Niech wrogowie zakłamani nie cieszą się ze mnie; nienawidzący mnie bez powodu [9] mrugają oczami.

²⁰Bo nie mówią o tym, co służy pokojowi, a dla spokojnych w kraju obmyślają zdradliwe plany.

²¹I otwierają przeciw mnie swe usta, wołają: «Ha, ha, ha, widzieliśmy na własne oczy!» [10]

²²Widziałeś, Panie, zatem nie milcz, o Panie, nie bądź ode mnie daleko!

²³Przebudź się, wystąp w obronie mego prawa, w mojej sprawie, mój Boże i Panie!

²⁴Osądź mnie, Panie, Boże mój, w Twej sprawiedliwości; niech się nie cieszą oni nade mną.

²⁵Niech nie pomyślą w swym sercu: «Ha, tegośmy chcieli!» Niechaj nie powiedzą: «Otośmy go pożarli».

²⁶Niech się zmieszają i wszyscy razem zawstydzą, co się cieszą z moich nieszczęść; niech się okryją wstydem i wzgardą, którzy przeciwko mnie się podnoszą.

²⁷A sprzyjający mej sprawie niech się radują i cieszą, i mówią zawsze: «Wielki jest Pan, który chce pomyślności swojego sługi».

²⁸A język mój będzie głosił Twoją sprawiedliwość i nieustannie Twą chwałę.