Read Biblia Tysiąclecia IV, 2003 Ks. Koheleta 1 Bible Online

Ks. Koheleta 1 - Biblia Tysiąclecia IV, 2003 bible

Ks. Koheleta 1

¹Słowa Koheleta [1], syna Dawida, króla w Jeruzalem.

²Marność [2] nad marnościami, powiada Kohelet, marność nad marnościami - wszystko marność.

³Cóż przyjdzie człowiekowi z całego trudu, jaki zadaje sobie pod słońcem?

⁴Pokolenie przychodzi i pokolenie odchodzi, a ziemia trwa po wszystkie czasy.

⁵Słońce wschodzi i zachodzi, i na miejsce swoje spieszy z powrotem, i znowu tam wschodzi.

⁶Ku południowi ciągnąc i ku północy wracając, kolistą drogą wieje wiatr i znowu wraca na drogę swojego krążenia.

⁷Wszystkie rzeki płyną do morza, a morze wcale nie wzbiera; do miejsca, do którego rzeki płyną, zdążają one bezustannie.

⁸Mówienie jest wysiłkiem [3]: nie zdoła człowiek wyrazić [wszystkiego] słowami. Nie nasyci się oko patrzeniem ani ucho napełni słuchaniem.

⁹To, co było, jest tym, co będzie, a to, co się stało, jest tym, co znowu się stanie: więc nic zgoła nowego nie ma pod słońcem.

¹⁰Jeśli jest coś, o czym by się rzekło: «Patrz, to coś nowego» - to już to było w czasach, które były przed nami.

¹¹Nie ma pamięci o tych, co dawniej żyli [4], ani też o tych, co będą kiedyś żyli, nie będzie wspomnienia u tych, co będą potem.

¹²Ja, Kohelet, byłem królem nad Izraelem w Jeruzalem [5].

¹³I skierowałem umysł swój ku temu, by zastanawiać się i badać, ile mądrości jest we wszystkim, co dzieje się pod niebem. To przykre zajęcie dał Bóg synom ludzkim, by się nim trudzili.

¹⁴Widziałem wszelkie sprawy, jakie się dzieją pod słońcem. A oto: wszystko to marność i pogoń za wiatrem [6].

¹⁵To, co krzywe, nie da się wyprostować, a czego nie ma, tego nie można liczyć.

¹⁶Tak powiedziałem sobie w sercu: «Oto nagromadziłem i przysporzyłem mądrości więcej niż wszyscy, co władali przede mną na Jeruzalem», a serce me doświadczyło wiele mądrości i wiedzy.

¹⁷I postanowiłem sobie poznać mądrość i wiedzę, szaleństwo i głupotę. Poznałem, że również i to jest pogonią za wiatrem,

¹⁸bo w wielkiej mądrości - wiele utrapienia, a kto przysparza wiedzy - przysparza i cierpień.