Read Biblia Tysiąclecia IV, 2003 Ks. Koheleta 3 Bible Online

Ks. Koheleta 3 - Biblia Tysiąclecia IV, 2003 bible

Ks. Koheleta 3

¹Wszystko ma swój czas, i jest wyznaczona godzina na wszystkie sprawy pod niebem [1]:

²Jest czas rodzenia i czas umierania, czas sadzenia i czas wyrywania tego, co zasadzono,

³czas zabijania i czas leczenia, czas burzenia i czas budowania,

⁴czas płaczu i czas śmiechu, czas zawodzenia i czas pląsów,

⁵czas rzucania kamieni i czas ich zbierania, czas pieszczot cielesnych i czas wstrzymywania się od nich,

⁶czas szukania i czas tracenia, czas zachowania i czas wyrzucania,

⁷czas rozdzierania i czas zszywania, czas milczenia i czas mówienia,

⁸czas miłowania i czas nienawiści, czas wojny i czas pokoju.

⁹Cóż przyjdzie pracującemu z trudu, jaki sobie zadaje?

¹⁰Przyjrzałem się pracy, jaką Bóg obarczył ludzi, by się nią trudzili.

¹¹Uczynił wszystko pięknie w swoim czasie, dał im nawet wyobrażenie o dziejach świata [2], tak jednak, że nie pojmie człowiek dzieł, jakich Bóg dokonuje od początku aż do końca.

¹²Poznałem, że dla niego nic lepszego, niż cieszyć się i o to dbać, by szczęścia zaznać w swym życiu.

¹³Bo też, że człowiek je i pije, i cieszy się szczęściem przy całym swym trudzie - to wszystko dar Boży.

¹⁴Poznałem, że wszystko, co czyni Bóg, na wieki będzie trwało: do tego nic dodać nie można ani od tego coś odjąć. A Bóg tak działa, by się Go [ludzie] bali.

¹⁵To, co jest, już było, a to, co ma być kiedyś, już jest; Bóg przywraca to, co przeminęło.

¹⁶I dalej widziałem pod słońcem: w miejscu sądu - niegodziwość, w miejscu sprawiedliwości - nieprawość.

¹⁷Powiedziałem sobie: Zarówno sprawiedliwego jak i bezbożnego będzie sądził Bóg: na każdą bowiem sprawę i na każdy czyn jest czas wyznaczony [3].

¹⁸Powiedziałem sobie: Ze względu na synów ludzkich [tak się dzieje]. Bóg chce ich bowiem doświadczyć, żeby wiedzieli, że sami przez się są tylko zwierzętami.

¹⁹Los bowiem synów ludzkich jest ten sam, co i los zwierząt; los ich jest jeden: jaka śmierć jednego, taka śmierć drugiego, i oddech życia [4] ten sam. W niczym więc człowiek nie przewyższa zwierząt, bo wszystko jest marnością.

²⁰Wszystko idzie na jedno miejsce: powstało wszystko z prochu i wszystko do prochu znów wraca [5].

²¹Któż pozna, czy siła życiowa synów ludzkich idzie w górę, a siła życiowa zwierząt zstępuje w dół, do ziemi? [6]

²²Zobaczyłem więc, że nie ma nic lepszego nad to, że się człowiek cieszy ze swych dzieł, gdyż taki jego udział. Bo któż mu pozwoli widzieć, co stanie się potem?