Read Biblia Tysiąclecia IV, 2003 Ks. Mądrości 14 Bible Online

Ks. Mądrości 14 - Biblia Tysiąclecia IV, 2003 bible

Ks. Mądrości 14

¹Inny znowu, żeglując i chcąc przepłynąć groźne fale, wzywa na pomoc drewno, bardziej kruche niż unoszący go statek.

²Ten bowiem wymyśliła wprawdzie chęć zysków, a twórcza mądrość sporządziła,

³ale steruje nim Opatrzność Twa, Ojcze! Bo i na morzu wytyczyłeś drogę, wśród bałwanów ścieżkę bezpieczną,

⁴wskazując, że zewsząd możesz wybawić, by i niedoświadczony mógł wsiąść na okręt.

⁵Chcesz, by dzieła Twej mądrości nie leżały odłogiem, więc i najlichszemu drewnu ludzie zawierzają życie, i przebywszy burzliwe fale, ratują się na tratwie.

⁶Bo i w początkach, gdy ginęli wyniośli olbrzymi, nadzieja świata schroniła się w arce i pokierowana Twą ręką zostawiła światu zawiązki potomności [1].

⁷Błogosławione drzewo, przez które dokonuje się sprawiedliwość [2],

⁸ale tamto, ręką obrobione [3] - przeklęte: i ono, i jego twórca! On, że je wykonał, ono zaś, że choć znikome, dostało miano boga.

⁹Jednakowo Bogu są nienawistni i bezbożnik, i jego bezbożność,

¹⁰i dzieło wraz z twórcą zostanie skarane.

¹¹Dlatego i na bożki pogańskie przyjdzie nawiedzenie [4], bo się stały obrzydliwością pośród stworzeń Bożych, zgorszeniem dla dusz ludzkich i potrzaskiem dla nóg ludzi głupich.

¹²Wymyślenie bożków to źródło wiarołomstwa [5], wynalezienie ich to zatrata życia.

¹³Nie było ich na początku i nie będą istniały na wieki:

¹⁴zjawiły się na świecie przez ludzką głupotę, dlatego sądzony im rychły koniec.

¹⁵Ojciec, w przedwczesnym żalu pogrążony, sporządził obraz młodo zabranego dziecka i odtąd jako boga czcił ongiś zmarłego człowieka, a dla poddanych ustanowił wtajemniczenia i obrzędy;

¹⁶a z biegiem czasu ten zakorzeniony bezbożny obyczaj zaczęto zachowywać jako prawo.

¹⁷I na rozkaz władców czczono posągi: nie mogąc z powodu odległego zamieszkania czcić ich osobiście, na odległość ludzie odtwarzali postać, sporządzając okazały wizerunek czczonego króla, by nieobecnemu schlebiać gorliwie, tak jak obecnemu.

¹⁸Nawet tych, co go nie znali, do wzmożenia kultu skłaniała dążność do sławy u twórcy.

¹⁹Ten bowiem, chcąc się może przypodobać władcy, sztuką swą doprowadził wizerunek do wielkiej piękności,

²⁰a tłum, zachwycony piękną robotą, uznał za bóstwo tego, którego dopiero co czczono jako człowieka.

²¹I dla żyjących sidłem stało się to, że ludzie, ulegając nieszczęściu lub władzy, nadali nieprzekazywalne Imię [6] kamieniom i drewnom.

²²I nie dość, że zbłądzili co do poznania Boga, ale ponadto żyjąc w wielkim zamęcie niewiedzy, to tak wielkie zło nazywają pokojem.

²³Bo gdy odprawiają dzieciobójcze obrzędy czy tajemne misteria albo szaleńcze pochody z dziwnymi śpiewami -

²⁴nie zachowują w czystości ni życia, ni małżeństw, lecz jeden drugiego podstępnie zabija lub cudzołóstwem zadręcza.

²⁵Wszędzie się wmieszały krew i morderstwo, kradzież i podstęp, zniszczenie, zdrada, gwałt, krzywoprzysięstwo,

²⁶ucisk dobrych, niepamięć dobrodziejstw, znieprawienie dusz, grzechy przeciwne naturze, rozprzężenie w małżeństwach, cudzołóstwo i bezwstyd.

²⁷Kult bożków, niegodnych nazwania - to początek, przyczyna i kres wszelkiego zła.

²⁸Albo szaleją w zabawie, albo prorokują fałszywie, albo niegodziwie żyją, albo przysięgają pochopnie:

²⁹zawierzyli bezdusznym bożkom i po krzywoprzysięstwie nie boją się nieszczęścia.

³⁰Ale przyjdzie na nich kara słuszna za jedno i drugie, że źle myśleli o Bogu, trzymając się bożków, i że gardząc uczciwością, przysięgali przewrotnie na kłamstwo.

³¹Bo nie potęga bóstw, wzywanych w przysiędze, lecz kara, grzesznikom należna, przychodzi zawsze po przestępstwie bezbożnych [7].