Read Biblia Tysiąclecia IV, 2003 Ks. Mądrości 17 Bible Online

Ks. Mądrości 17 - Biblia Tysiąclecia IV, 2003 bible

Ks. Mądrości 17

¹Wielkie są Twoje sądy i niezbadane, dlatego pobłądziły dusze nieumiejętne.

²Niegodziwcy, co zamyślili ujarzmić lud święty, legli, uwięzieni ciemnością [1], zniewoleni długą nocą: zbiegowie [2] przed wieczną Opatrznością - zamknięci pod strzechą.

³Ci, którzy mniemali, że się ukryją z grzechami tajemnymi pod ciemną zasłoną zapomnienia, pogrążeni zostali w ciemnościach, wielce zatrwożeni i przerażeni zjawami.

⁴Bo i chroniąca ich kryjówka nie zabezpieczała przed strachem: rozlegały się wokół przerażające odgłosy, ukazywały się ponure zjawy o posępnych twarzach.

⁵I ani żadna siła ognia nie mogła dać światła, ani jasne płomienie gwiazd nie zdołały rozświetlić owej strasznej nocy.

⁶I ukazywały się im tylko przeraźliwe ognie samopalne, a wystraszeni owym nieznanym [3] zjawiskiem, za gorsze brali to, na co patrzyli.

⁷Zawiodły kłamliwe sztuczki czarnoksięstwa, spadła haniebna kara za przechwalanie się mądrością.

⁸Ci, którzy przyrzekali duszę schorzałą uwolnić od strachów i niepokojów, sami chorowali na strach wart śmiechu.

⁹Bo nawet gdy nic przeraźliwego ich nie straszyło, przerażeni tupotem bydląt i syczeniem gadów zamierali ze strachu, nie chcąc nawet spojrzeć w powietrze, którego z żadnej strony nie można uniknąć;

¹⁰tchórzliwa bowiem jest nieprawość [4], gdy sama się potępia i zawsze przymnaża [5] trudności, dręczona sumieniem.

¹¹Bo strach to nic innego jak zdradziecka odmowa pomocy ze strony rozumowania,

¹²a im mniejsze jest wewnątrz oczekiwanie [pomocy] [6], tym bardziej wyolbrzymia nieznaną, dręczącą przyczynę.

¹³A ich w tę noc rzeczywiście bezwładną [7] i z czeluści bezwładnej Otchłani wypełzłą, uśpionych snem zwyczajnym

¹⁴raz trapiły zjawy straszliwe, to znów upadek ducha obezwładniał, padł bowiem na nich strach nagły i niespodziewany.

¹⁵I tak padał każdy, gdzie się kto znajdował, i był więziony, zamknięty w więzieniu bez krat.

¹⁶Czy to był rolnik, czy pasterz, czy robotnik pracujący na pustkowiu - zaskoczony ulegał nieodpartej konieczności: wszystkich ich skrępował jeden łańcuch mroku.

¹⁷I czy to wiatr świszczący, czy wdzięczny śpiew ptaków wśród gęstych gałęzi, szum wody wartko płynącej, czy potężny łoskot spadających skał,

¹⁸niedostrzeżony bieg brykających zwierząt, groźny ryk bestii straszliwych czy echo odbijające się od górskich rozpadlin - obezwładniały ich, napełniając strachem.

¹⁹Cały bowiem świat był zalany światłem i oddawał się pracy bez przeszkody:

²⁰tylko nad nimi uciążliwa noc się rozpostarła, obraz mroków, które miały ich ogarnąć. A sami byli dla siebie większym ciężarem niż ciemność.