Read Biblia Tysiąclecia IV, 2003 Mądrość Syracha 46 Bible Online

Mądrość Syracha 46 - Biblia Tysiąclecia IV, 2003 bible

Mądrość Syracha 46

¹Dzielny w bitwie Jozue, syn Nuna, następca Mojżesza na urzędzie prorockim, stał się, stosownie do swego imienia [1], wielkim przez to, że ocalił Jego wybranych, że wywarł pomstę na opornych wrogach, by wprowadzić Izraela w jego dziedzictwo.

²Jakże się wsławił, gdy podniósł swoje ręce i gdy wyciągnął miecz przeciw miastom! [2]

³Któż pierwszy przed nim takim się okazał? On bowiem prowadził wojny Pana!

⁴ [3] Czyż nie za jego sprawą zatrzymało się słońce i jeden dzień stał się jakby dwa?

⁵Wezwał Najwyższego Władcę, gdy wrogowie parli na niego zewsząd, i wysłuchał go Wielki Pan, bo zesłał grad kamienisty o wielkiej sile.

⁶Uderzył na wrogi naród i rozgromił przeciwników na pochyłości, aby poznały narody jego oręż, że wojnę toczy wobec Pana.

⁷I dlatego jeszcze, że Panu był doskonale posłuszny, a za dni Mojżesza okazał swą dobroć, on i Kaleb [4], syn Jefunnego, przez to, że stanęli przeciw zgromadzeniu, powstrzymali lud przed grzechami i uspokoili niegodziwe szemranie.

⁸Oni dwaj tylko ocaleli z sześciuset tysięcy pieszych i zostali wprowadzeni do dziedzictwa, do ziemi opływającej w mleko i miód [5].

⁹Pan dał Kalebowi siły, które aż do starości z nim pozostały, mógł bowiem wstąpić na góry kraju, gdzie jego potomstwo otrzymało dziedzictwo,

¹⁰tak że widzieli wszyscy synowie Izraela, iż dobrze być Panu posłusznym.

¹¹I sędziowie - każdy według swego imienia - których serce nie było niewierne i którzy nie odwrócili się od Pana, pamięć ich niech będzie błogosławiona,

¹²kości ich niech wypuszczą pędy [6] ze swego miejsca, aby byli wsławieni przez swoich synów.

¹³ [7] Umiłowany przez swego Pana, Samuel, prorok Pański, ustanowił królestwo i namaścił władców nad Jego ludem.

¹⁴Według Prawa Pańskiego sądził zgromadzenie, nawiedził bowiem Pan Jakuba.

¹⁵Przez swą prawdomówność okazał się rzeczywiście prorokiem, a prawdziwość widzenia uznana została dzięki jego słowom.

¹⁶ [8] Wezwał Pana Wszechmogącego, ofiarując Mu jagnię jeszcze ssące, gdy zewsząd na niego nacierali wrogowie.

¹⁷I zagrzmiał Pan z nieba, a w potężnym echu dał słyszeć swój głos;

¹⁸starł zwierzchników nieprzyjacielskich [9] i wszystkich książąt Filistynów.

¹⁹Przed czasem spoczynku wiecznego oświadczył przed Panem i Jego pomazańcem: «Pieniędzy ani niczego, ani sandałów od nikogo nie wziąłem». I nikt go nie mógł oskarżyć [10].

²⁰A nawet po swym zaśnięciu prorokował, oznajmił los królowi i z [głębi] ziemi głos swój podniósł w przepowiedni, by usunąć nieprawość ludu [11].