Read Biblia Tysiąclecia IV, 2003 Ks. Jeremiasza 10 Bible Online

Ks. Jeremiasza 10 - Biblia Tysiąclecia IV, 2003 bible

Ks. Jeremiasza 10

¹Słuchajcie słowa, które Pan mówi do was, domu Izraela!

²To mówi Pan: «Nie przyswajajcie sobie postępowania narodów ani nie obawiajcie się znaków niebieskich [1], mimo że obawiają się ich narody.

³ [2] Albowiem to, co wzbudza lęk u narodów, jest niczym, jako że jest drewnem wyrąbanym w lesie, obrobionym dłutem, rękami rzeźbiarza.

⁴Zdobi się je srebrem i złotem, umocowuje się za pomocą gwoździ i młotka, by się nie chwiało.

⁵[Posągi] te są jak strachy na ptaki wśród pola melonów, nie mówią, trzeba je nosić, bo nie chodzą. Nie bójcie się ich, gdyż nie mogą zaszkodzić, ani są zdolne czynić dobrze.

⁶Nikogo nie można porównać do Ciebie, Panie! Jesteś wielki i wielkie jest przepotężne imię Twoje!

⁷Kto nie lękałby się Ciebie, Królu narodów? Tobie to właśnie przysługuje. Bo spośród wszystkich mędrców narodów i spośród wszystkich ich królestw nikt nie może się równać z Tobą.

⁸Wszyscy razem są głupi i bezrozumni; nauka pochodząca od bałwanów - to drewno.

⁹Srebro kute w płytki, przywożone z Tarszisz, a złoto z Ufaz [3] - dzieło sprawnych rąk złotnika. Szaty ich są z purpury i szkarłatu - to wszystko jest dziełem zręcznych rzemieślników.

¹⁰Pan natomiast jest prawdziwym Bogiem, jest Bogiem żywym i Królem wiecznym. Gdy się gniewa, drży ziemia, a narody nie mogą się ostać wobec Jego gniewu.

¹¹ [4] Tak macie mówić do nich: "Bogowie, którzy nie uczynili nieba i ziemi, znikną z ziemi i spod tego nieba".

¹²On uczynił ziemię swą mocą, umocnił świat swą mądrością, a swoim rozumem rozpostarł niebiosa.

¹³Na dźwięk Jego głosu [5] huczą wody w niebie [6], On sprawia, że się chmury podnoszą z krańców ziemi; On czyni błyskawice - zapowiedź deszczu - i wysyła wiatr ze swoich zbiorników.

¹⁴Ograniczony pozostaje każdy człowiek bez wiedzy, wstydzić się musi każdy złotnik z powodu bożka. Utoczył bowiem podobizny, które są kłamstwem i nie ma w nich [życiodajnego] tchnienia.

¹⁵Są one nicością, tworem śmiesznym, zginą, gdy nadejdzie czas obrachunku z nimi [7].

¹⁶Nie takim jest dziedzictwo Jakuba. On bowiem ukształtował wszechświat [8]. Izrael zaś jest szczepem Jego dziedzictwa. Imię Jego: Pan Zastępów».

¹⁷Pozbieraj z ziemi swój tobół, ty, która pozostajesz oblężona!

¹⁸Albowiem to mówi Pan: «Oto daleko odrzucę tym razem mieszkańców kraju. Sprowadzę na nich ucisk, by Mnie odnaleźli».

¹⁹Biada mi z powodu mego nieszczęścia! Klęska moja jest nieuleczalna! A ja myślałem: To jest jedynie ‹mój> ból i mogę go znieść.

²⁰Namiot mój uległ zniszczeniu, wszystkie moje sznury zostały zerwane. Synowie moi odeszli ode mnie, nie ma ich. Nikogo już nie ma, kto by naprawił namiot i kto by rozpiął moje płótna.

²¹Tak, pasterze [9] okazali się nierozumni, nie szukali Pana, dlatego się im nie poszczęściło, a cała ich trzoda uległa rozproszeniu.

²²Słuchajcie nowiny: Oto nadchodzi! Wielka wrzawa z ziemi północnej [10], aby zamienić miasta judzkie w pustynię, w siedlisko szakali.

²³Wiem, Panie, że nie człowiek wyznacza swą drogę, i nie w jego mocy leży kierować swoimi krokami, gdy idzie [11].

²⁴Ukarz mnie, Panie, lecz według słusznej miary, nie według swego gniewu, byś mnie zbyt nie umniejszył.

²⁵ [12] Wylej gniew swój na narody, które Ciebie nie uznają, i na plemiona, które nie wzywają Twego imienia. Pochłonęły bowiem one Jakuba, zniszczyły go i spustoszyły jego pastwiska.