Read Biblia Tysiąclecia IV, 2003 Ks. Jeremiasza 48 Bible Online

Ks. Jeremiasza 48 - Biblia Tysiąclecia IV, 2003 bible

Ks. Jeremiasza 48

¹O Moabie. To mówi Pan Zastępów, Bóg Izraela: Biada, albowiem Nebo [1] jest spustoszone, zdobyte jest Kiriataim, pohańbiona została Cytadela [2] i napełniona przerażeniem.

²Nie ma już sławy Moabu, w Cheszbon obmyślają przeciw niemu zgubę: «Chodźmy, wytępmy go spośród narodów!» Także ty, Madmen, ulegniesz zagładzie - za tobą pójdzie miecz.

³Słuchaj! Krzyk z Choronaim, spustoszenie i wielka klęska.

⁴«Moab jest pokonany!» Słychać krzyk aż do Soar.

⁵Droga górska do Luchit - wchodzą nią wśród płaczu. Na stromej drodze z Choronaim słychać okrzyk klęski:

⁶«Uciekajcie! Ratujcie swe życie! Stańcie się jak tamaryszek na pustyni!»

⁷Tak, ponieważ pokładałaś ufność w swych twierdzach i w swych skarbach, będziesz także ty zdobyta. Kemosz [3] pójdzie na wygnanie wraz ze swymi kapłanami i przywódcami.

⁸Niszczyciel przyjdzie do każdego miasta, żadne miasto nie ocaleje. Ulegnie spustoszeniu Dolina [4] i zostanie zniszczona Równina [5], jak to zapowiedział Pan.

⁹Dajcie skrzydła Moabowi, by szybko uleciał. Miasta jego zostaną spustoszone, tak że nikt w nich nie zamieszka.

¹⁰Przeklęty ten, co wypełnia dzieło Pańskie niedbale! Przeklęty ten, który swój miecz powstrzymuje od krwi! [6]

¹¹Moab się cieszył spokojem od swojej młodości, spoczywał bezpiecznie na swoich drożdżach. Nie był przelewany z naczynia do naczynia [7] ani nie szedł na wygnanie. Dlatego też zachował swój smak, a zapach jego nie uległ zmianie.

¹²Dlatego więc nadchodzą dni - wyrocznia Pana - kiedy poślę piwnicznych i przeleją go, naczynia jego opróżnią, a dzbany jego potłuką.

¹³I będzie się wstydzić Moab Kemosza, tak jak się dom Izraela wstydził Betel [8], w którym pokładał nadzieję.

¹⁴Jak możesz mówić: «Jesteśmy bohaterami, prawdziwymi wojownikami?»

¹⁵Niszczyciel Moabu nadchodzi ku niemu, najlepsi jego wojownicy idą na stracenie - wyrocznia Króla - Pan Zastępów ma On na imię.

¹⁶Zbliżył się upadek Moabu, jego nieszczęście nadchodzi bardzo spiesznie.

¹⁷Opłakujcie go, wszyscy jego sąsiedzi, i wszyscy, co znacie jego imię! Mówcie: «Jakże uległa złamaniu tak twarda laska? Różdżka tak wspaniała?» [9]

¹⁸Zejdź ze swej chwały i usiądź wśród spalonej ziemi, mieszkanko Dibonu! Nadszedł niszczyciel Moabu przeciw tobie, niszczy twoje twierdze.

¹⁹Stań na drodze i patrz, ty, co mieszkasz w Aroerze! Zapytaj uciekiniera i zbiega; powiedz: «Co się stało?»

²⁰Moab został okryty hańbą, albowiem się załamał! Wyjcie i krzyczcie, głoście nad Arnonem [10], że Moab spustoszony.

²¹Sąd nadchodzi na kraj Równiny, na Cholon, na Jahsa i na Mefaat,

²²na Dibon, na Nebo, na Bet-Diblataim,

²³na Kiriataim, na Bet-Gamul i na Bet-Meon,

²⁴na Kerijjot, na Bosra i na wszystkie miasta kraju Moabu, dalekie i bliskie.

²⁵Odcięty został róg Moabu, a ramię jego złamane, wyrocznia Pana.

²⁶Upójcie go, podniósł się bowiem przeciw Panu. Niech Moab upadnie w to, co zwymiotował [11], i stanie się pośmiewiskiem!

²⁷Czy może Izrael nie był dla ciebie przedmiotem drwin? Czy złapałaś go wśród złodziei, że potrząsasz głową [12], ilekroć o nim mówisz?

²⁸Opuszczajcie miasta i mieszkajcie wśród skał, mieszkańcy Moabu, stańcie się podobni do gołębicy, która się gnieździ na ścianach gardzieli urwiska.

²⁹Słyszeliśmy o dumie Moabu, o wielkiej [jego] wyniosłości, o zarozumiałości jego i bucie, o chełpliwości oraz o pysze jego serca.

³⁰Znam dobrze jego zarozumiałość - wyrocznia Pana - nieprawdziwość jego mów, nieszczerość tego, co czynią.

³¹Dlatego podnoszę lament nad Moabem i nad całym Moabem będę krzyczał, nad ludźmi z Kir-Cheres będę biadał.

³²Płaczę nad tobą bardziej niż nad Jezer, winnico Sibmy! Twoje odrośle sięgają aż do morza, dochodzą aż do Jazer. Na twoje jesienne zbiory i na twoje winobranie napadł niszczyciel.

³³Ustała radość i uciecha w sadzie i w ziemi Moab. Skończyło się wino w tłoczniach, nikt go nie wytłacza; pieśń radosna nie jest już pieśnią wesela.

³⁴Podnosi się krzyk z Cheszbonu do Eleale, aż do Jahas krzyczą, z Soar do Choronaim i do Eglat Szeliszijja. Nawet wody Nimrim stają się miejscem odludnym.

³⁵Sprawię, że nikt już nie będzie w Moabie - wyrocznia Pana - wynosił na wyżyny i składał ofiary swoim bogom.

³⁶ [13] Dlatego się też nad Moabem serce moje żali jak flet, moje serce nad ludźmi z Kir-Cheres żali się jak flet, gdyż całe zebrane dobro stracili.

³⁷Albowiem wszystkie głowy są ostrzyżone, każda broda obcięta, na wszystkich rękach są nacięcia [14], a na biodrach wory pokutne.

³⁸Na wszystkich dachach Moabu i na jego placach tylko powszechne narzekanie. Zmiażdżyłem bowiem Moab jak bezużyteczne naczynie - wyrocznia Pana.

³⁹Jak bardzo jest złamany! Narzekajcie! Jak haniebnie Moab uciekł! Stał się więc Moab urągowiskiem i postrachem [15] wszystkich swych sąsiadów.

⁴⁰To bowiem mówi Pan: Oto się unosi jak orzeł [16] i rozpościera swe skrzydła nad Moabem.

⁴¹Miasta są zdobyte, twierdze zajęte, serce zaś dzielnych Moabu będzie dnia tego jak serce rodzącej kobiety.

⁴²Moab zostanie zniszczony, przestanie być narodem, bo się wynosił ponad Pana.

⁴³Popłoch, przepaść, pułapka [17] - przyjdą na ciebie, co zamieszkujesz Moab - wyrocznia Pana.

⁴⁴Ten, co ucieknie przed grozą, wpadnie w przepaść; wydobywając się z przepaści zostanie schwytany w pułapkę. Naprawdę sprowadzę to na Moab, w roku ich kary - wyrocznia Pana.

⁴⁵W cieniu Cheszbonu się zatrzymają wycieńczeni uchodźcy; lecz ogień wyjdzie z Cheszbonu, a płomień z pola Gichon [18]: pochłonie on bok Moabu i czaszkę tych, co czynią wrzawę.

⁴⁶Biada tobie, Moabie! Jesteś zgubiony, narodzie Kemosza, bo twoi synowie będą wzięci do niewoli, a córki twoje pójdą na wygnanie.

⁴⁷Zmienię jednak los Moabu w przyszłości - wyrocznia Pana [19]. Dotąd sąd na Moabem.