Read Biblia Tysiąclecia IV, 2003 Ks. Barucha 4 Bible Online

Ks. Barucha 4 - Biblia Tysiąclecia IV, 2003 bible

Ks. Barucha 4

¹Tą mądrością jest księga przykazań Boga i Prawo trwające na wieki. Wszyscy, którzy się go trzymają, żyć będą. Którzy je zaniedbują, pomrą.

²Nawróć się, Jakubie, trzymaj się go, chodź w blasku jego światła!

³Nie dawaj chwały swojej obcemu ani innemu narodowi twych przywilejów!

⁴Szczęśliwi jesteśmy, o Izraelu, że znamy to, co się Bogu podoba.

⁵Bądź dobrej myśli, narodzie mój, pamiątko Izraela!

⁶Zostaliście zaprzedani poganom, ale nie na zatracenie, dlatego zostaliście wydani nieprzyjaciołom, iż pobudziliście Boga do gniewu.

⁷Rozgniewaliście bowiem Stworzyciela swego ofiarami składanymi złym duchom, a nie Bogu [1].

⁸Zapomnieliście o waszym Żywicielu, Bogu wiekuistym, zasmuciliście też Jerozolimę, która was wychowała.

⁹Widziała bowiem przychodzący na was gniew Boży i rzekła: «Słuchajcie, sąsiedzi Syjonu, Bóg zasmucił mnie bardzo,

¹⁰widzę bowiem niewolę moich synów i córek, jaką im zesłał Przedwieczny.

¹¹Wyżywiłam ich z radością, a odesłałam z płaczem i smutkiem.

¹²Niech nikt się nie śmieje, żem wdowa i opuszczona przez wielu. Zostałam opuszczona z powodu grzechów dzieci moich, ponieważ wyłamały się spod prawa Bożego [2].

¹³Nie poznały słusznych rozporządzeń Twoich ani nie kroczyły drogami przykazań Bożych, ani nie weszły na ścieżki wychowania w Twojej sprawiedliwości.

¹⁴Przyjdźcie, sąsiedzi Syjonu! Przypomnijcie sobie niewolę moich synów i córek, jaką im zesłał Przedwieczny.

¹⁵Sprowadził na nich naród z daleka, naród bezczelny, obcego języka, który nie uszanował starca ani nie ulitował się nad dzieckiem.

¹⁶Uprowadził umiłowanych Wdowy i pozbawił córek Opuszczoną.

¹⁷Ja zaś jak wam mogę pomóc?

¹⁸Ten, który zesłał na was to zło, wybawi was z rąk nieprzyjaciół.

¹⁹Idźcie, dzieci, idźcie, ja zaś sama i opuszczona zostać muszę.

²⁰Zdjęłam szatę pokoju, a przyoblekłam się w wór mojej modlitwy [3] i wołać będę do Przedwiecznego w czasie dni moich.

²¹Miejcie ufność, dzieci, wołajcie do Boga, a wyrwie was z mocy, z ręki nieprzyjaciół.

²²Ja zaś z ufnością oddałam Przedwiecznemu wybawienie wasze i rozradował mię Święty miłosierdziem, jakie okaże wam prędko Przedwieczny, wasz Zbawca.

²³Wysłałam was ze smutkiem i płaczem, a Bóg odda mi was z radością i weselem na wieki.

²⁴Jak bowiem teraz sąsiedzi Syjonu widzieli wasze wygnanie, tak oglądać będą wasze zbawienie, sprawione przez Boga, które przyjdzie wam z wielką chwałą i okazałością Przedwiecznego.

²⁵Dzieci, cierpliwie znieście gniew, jaki Bóg zesłał na was. Prześladuje cię twój nieprzyjaciel, ale wnet ujrzysz zagładę jego i na karku jego staniesz.

²⁶Moje dzieci pieszczone szły drogami przykrymi, zostały uprowadzone jak stado zagrabione przez nieprzyjaciół.

²⁷Ufajcie, dzieci, wołajcie do Boga, a Ten, który dopuścił to na was, będzie pamiętał o was.

²⁸Jak bowiem błądząc myśleliście o odstąpieniu od Boga, tak teraz, nawróciwszy się, szukajcie Go dziesięciokrotnie.

²⁹Albowiem Ten, co zesłał na was to zło, przywiedzie radość wieczną wraz z wybawieniem waszym».

³⁰Nie upadaj na duchu, Jeruzalem, pocieszy cię Ten, który ci nadał imię.

³¹Biada tym, którzy cię skrzywdzili i cieszą się z twego nieszczęścia.

³²Biada tym miastom, którym służą twe dzieci, biada temu, które przyjęło twych synów.

³³Jak bowiem cieszyło się twoim zniszczeniem i radowało się twoim upadkiem, tak będzie zasmucone własnym spustoszeniem.

³⁴Odbiorę mu radość z wielkiej liczby mieszkańców, a pycha jego przemieni się w smutek.

³⁵Albowiem Przedwieczny ześle na nie ogień przez wiele dni i długi czas złe duchy zamieszkiwać je będą.

³⁶ [4] Jerozolimo, spojrzyj na Wschód i zobacz radość, która ci przychodzi od Pana.

³⁷Oto idą synowie twoi, których wysłałaś, idą, zebrani ze wschodu i zachodu na słowo Świętego, ciesząc się chwałą Boga.