Read Biblia Tysiąclecia IV, 2003 Ks. Ozeasza 2 Bible Online

Ks. Ozeasza 2 - Biblia Tysiąclecia IV, 2003 bible

Ks. Ozeasza 2

¹Liczba synów Izraela będzie jak piasek nadmorski, którego nie można zmierzyć i nie można zliczyć. A zamiast ich nazywać: "Lud nie mój", będą im mówić: "Dzieci żyjącego Boga".

²Złączą się wówczas synowie Judy z synami Izraela i ustanowią sobie jedną głowę; z całego kraju się zbiorą, bo wielki będzie dzień Jizreel.

³Mówcie do braci swoich: "Mój lud", a do swych sióstr: "Umiłowana".

⁴Spór prowadźcie z waszą matką [1], prowadźcie spór! Ona bowiem już nie jest moją żoną, a Ja już nie jestem jej mężem. Winna usunąć znaki nierządu ze swej twarzy i spośród swych piersi ozdoby cudzołożnicy [2].

⁵W przeciwnym razie - obnażę ją zupełnie [3] i stanie się taką jak w dzień swych urodzin; uczynię ją podobną do pustyni, sprawię, że będzie jak ziemia wyschnięta, że zginie śmiercią z pragnienia.

⁶Dzieciom jej nie okażę litości, bo są to dzieci nieprawe.

⁷Matka ich bowiem uprawiała nierząd, okryła się hańbą ta, co je poczęła; mówiła bowiem: "Pobiegnę za swymi kochankami, co chleb mi dają i wodę, wełnę, len, oliwę i napój".

⁸Dlatego zamknę jej drogę cierniami i murem otoczę, tak że nie znajdzie swych ścieżek.

⁹Za kochankami swymi pobiegnie, ale ich nie dogoni; pocznie ich szukać, ale nie znajdzie. Wtedy powie: "Pójdę i wrócę do mego męża pierwszego [4], bo wówczas lepiej mi było niż teraz".

¹⁰Zapomniała już o tym, że to Ja właśnie dałem jej zboże, moszcz, świeżą oliwę, ‹że nie skąpiłem srebra ni złota, z którego czyniono Baala>.

¹¹Dlatego wrócę i zabiorę swoje zboże w odpowiedniej chwili i swój moszcz we właściwej porze, odejmę moją wełnę i len, co miały okryć jej nagość.

¹²Potem obnażę ją przed oczami kochanków, i nikt jej nie wyrwie Mi z ręki [5].

¹³Położę kres wszystkim jej zabawom, świętom, dniom nowiu, szabatom i wszystkim uroczystym zebraniom.

¹⁴Zniszczę jej winnice i sady figowe, o których mówiła: "Oto zapłata moja, jaką mi dali moi kochankowie". W gąszcz je obrócę i będą się nimi pasły polne zwierzęta.

¹⁵Ześlę na nią karę za dni Baalów, gdy im paliła kadzidła, a zdobna w swe kolczyki i naszyjniki biegała za swymi kochankami, a o Mnie zapomniała ‹wyrocznia Pana>.

¹⁶Dlatego chcę ją przynęcić, na pustynię ją wyprowadzić [6] i mówić jej do serca.

¹⁷Oddam jej znowu winnice, dolinę Akor uczynię bramą nadziei - i będzie Mi tam uległa jak za dni swej młodości, gdy wychodziła z egipskiego kraju.

¹⁸I stanie się w owym dniu - wyrocznia Pana - że nazwie Mnie: "Mąż mój", a już nie powie: "Mój Baal" [7].

¹⁹Usunę z jej ust imiona Baalów i już nie będzie wymawiać ich imion.

²⁰ [8] W owym dniu zawrę z nią [9] przymierze, ze zwierzem polnym i ptactwem powietrznym, i z tym, co pełza po ziemi. Łuk, miecz i wojnę wyniszczę z jej kraju, i pozwolę jej żyć bezpiecznie.

²¹I poślubię cię sobie [znowu] na wieki, poślubię przez sprawiedliwość i prawo, przez miłość i miłosierdzie.

²²Poślubię cię sobie przez wierność, a poznasz Pana [10].

²³W owym dniu - wyrocznia Pana, odpowiem na pragnienia [11] niebios, a one odpowiedzą na pragnienia ziemi;

²⁴ziemia zaś odpowie pragnieniu zboża, wina i oliwy; a one odpowiedzą pragnieniu Jizreel [12].

²⁵Rozsieję [13] go po kraju, zlituję się nad Lo-Ruchamą, powiem do Lo-Ammi: "Ludem moim jesteś", a on odpowie: "Mój Boże!"»