Read Biblia Tysiąclecia IV, 2003 Ks. Liczb 31 Bible Online

Ks. Liczb 31 - Biblia Tysiąclecia IV, 2003 bible

Ks. Liczb 31

²«Pomścij Izraelitów na Madianitach. Potem zostaniesz przyłączony do twoich przodków [1]».

³Rzekł więc Mojżesz do ludu: «Przygotujcie spośród siebie mężów na wyprawę wojenną przeciw Madianitom; mają im wymierzyć pomstę Pana.

⁴Poślijcie na wyprawę wojenną po tysiącu ludzi z każdego pokolenia izraelskiego».

⁵I zostało wybranych po tysiącu z każdego pokolenia, czyli dwanaście tysięcy zdolnych do walki.

⁶Mojżesz posłał po tysiącu ludzi z każdego pokolenia na wojnę. Razem z nimi [wysłał] Pinchasa, syna kapłana Eleazara, i przedmioty święte [2] oraz trąby sygnałowe.

⁷Według rozkazu, jaki otrzymał Mojżesz od Pana, wyruszyli przeciw Madianitom i pozabijali wszystkich mężczyzn.

⁸Zabili również królów madianickich. Oprócz tych, którzy zginęli [w walce]: Ewi, Rekem, Sur, Chur i Reba - razem pięciu królów madianickich. Mieczem zabili również Balaama [3], syna Beora.

⁹Następnie uprowadzili w niewolę kobiety i dzieci madianickie oraz zagarnęli jako łup wszystko ich bydło, stada i cały majątek.

¹⁰Spalili wszystkie miasta, które tamci zamieszkiwali, i wszystkie obozowiska namiotów.

¹¹Zabrawszy następnie całą zdobycz, cały łup złożony z ludzi i zwierząt,

¹²przyprowadzili jeńców, zdobycz i łup do Mojżesza, kapłana Eleazara i całej społeczności Izraelitów, do obozu, który się znajdował na równinach Moabu, położonych nad Jordanem naprzeciw Jerycha.

¹³Mojżesz, kapłan Eleazar i wszyscy książęta społeczności wyszli z obozu naprzeciw nich.

¹⁴I rozgniewał się Mojżesz na dowódców wojska, na tysiączników i setników, którzy wracali z wyprawy wojennej.

¹⁵Rzekł do nich: «Jakże mogliście zostawić przy życiu wszystkie kobiety?

¹⁶One to za radą Balaama [4] spowodowały, że Izraelici ze względu na Peora dopuścili się niewierności wobec Pana. Sprowadziło to plagę na społeczność Pana.

¹⁷Zabijecie więc spośród dzieci wszystkich chłopców, a spośród kobiet te, które już obcowały z mężczyzną.

¹⁸Jedynie wszystkie dziewczęta, które jeszcze nie obcowały z mężczyzną, zostawicie dla siebie przy życiu [5].

¹⁹Musicie jednak pozostać przez siedem dni poza obozem. Każdy z was, który kogoś zabił, każdy, który się dotknął zabitego, musi się oczyścić dnia trzeciego i siódmego, zarówno on, jak i jego jeńcy.

²⁰Również odzienie, wszystkie przedmioty ze skóry, to co jest sporządzone z sierści koziej i wszystkie przedmioty z drzewa muszą być oczyszczone».

²¹Kapłan Eleazar powiedział jeszcze do wojowników, którzy z nim razem odbyli wyprawę: «Taki jest nakaz prawa, który Pan dał Mojżeszowi:

²²złoto, srebro, miedź, żelazo, cynę, ołów

²³i w ogóle wszystko, czego ogień nie zniszczy, przeprowadźcie przez ogień, aby stało się czyste; ale tylko woda oczyszczenia [6] usunie nieczystość. Czego zaś nie można kłaść do ognia, przeprowadźcie przez wodę.

²⁴Siódmego dnia wypierzcie swoje odzienie; wtedy staniecie się czyści i będziecie mogli znowu wejść do obozu».

²⁵Potem tak mówił Pan do Mojżesza:

²⁶«Policz wraz z kapłanem Eleazarem i głowami rodów społeczności to, co z ludzi i bydła zostało przyprowadzone jako zdobycz.

²⁷Podziel zdobycz na połowę pomiędzy tych, którzy brali udział w wyprawie, i pomiędzy całą społeczność.

²⁸Winieneś jednak od wojowników, którzy wyruszyli na wyprawę, wziąć jako dar dla Pana jedną sztukę na pięćset - zarówno z ludzi, jak też z wołów, osłów i owiec.

²⁹Z połowy należącej do nich weźmiesz, a dasz kapłanowi Eleazarowi jako ofiarę dla Pana.

³⁰Z połowy [należnej reszcie] Izraelitów weźmiesz pięćdziesiątą część, tak ludzi, jak też wołów, osłów i owiec, słowem ze wszystkiego bydła, i dasz to lewitom, którzy pełnią służbę w przybytku Pana».

³¹Mojżesz i kapłan Eleazar wykonali wszystko, co im Pan nakazał.

³²Zdobycz, którą wojownicy wzięli jako łup, składała się z sześciuset siedemdziesięciu pięciu tysięcy owiec,

³³siedemdziesięciu dwóch tysięcy wołów,

³⁴sześćdziesięciu i jednego tysiąca osłów,

³⁵a osób, czyli dziewcząt, które jeszcze nie obcowały z mężczyzną, było razem trzydzieści dwa tysiące.

³⁶Połowa przypadająca w udziale tym, którzy brali udział w wyprawie wojennej, wynosiła: trzysta trzydzieści siedem tysięcy pięćset owiec.

³⁷Z tego oddali Panu sześćset siedemdziesiąt pięć sztuk;

³⁸trzydzieści sześć tysięcy wołów - z czego oddali Panu siedemdziesiąt dwie sztuki;

³⁹trzydzieści tysięcy pięćset osłów, z czego oddali Panu sześćdziesiąt i jedną sztukę.

⁴⁰Wreszcie szesnaście tysięcy osób, z czego oddali Panu trzydzieści dwie osoby.

⁴¹I oddał Mojżesz kapłanowi Eleazarowi dary przeznaczone na ofiarę dla Pana, stosownie do rozkazu, jaki Pan dał Mojżeszowi,

⁴²z połowy [należnej pozostałym] Izraelitom, którą Mojżesz oddzielił od części przypadającej wojownikom.

⁴³A w połowie należnej reszcie Izraela było trzysta trzydzieści siedem tysięcy pięćset owiec,

⁴⁴trzydzieści sześć tysięcy wołów,

⁴⁵trzydzieści tysięcy pięćset osłów

⁴⁶i szesnaście tysięcy osób.

⁴⁷Z tej części należnej Izraelitom wziął Mojżesz jedną pięćdziesiątą tak z ludzi, jak i z bydła, i dał lewitom, którzy strzegą przybytku Pana - stosownie do nakazu, jaki odebrał Mojżesz od Pana.

⁴⁸Wtedy przystąpili do Mojżesza dowódcy oddziałów wojska, tysiącznicy i setnicy,

⁴⁹i rzekli do Mojżesza: «Słudzy twoi dokonali przeglądu wszystkich poddanych sobie wojowników i okazało się, że żaden z nich nie zginął.

⁵⁰Dlatego przynieśliśmy w ofierze dla Pana wszystkie znalezione przedmioty ze złota: nagolennice, naramienniki, pierścienie, kolczyki i naszyjniki, aby dokonano nad nami wobec Pana obrzędu przebłagania».

⁵¹Wzięli więc Mojżesz i kapłan Eleazar złoto i wszystkie kosztowne przedmioty.

⁵²Złota zaś oddanego przez tysiączników i setników na ofiarę dla Pana było szesnaście tysięcy siedemset pięćdziesiąt syklów.

⁵³Każdy ze zwykłych wojowników posiadał jeszcze swój własny łup.

⁵⁴Mojżesz więc i kapłan Eleazar wzięli złoto od tysiączników i setników i zanieśli do Namiotu Spotkania jako pamiątkowy dar Izraelitów dla Pana.