Read Biblia Tysiąclecia IV, 2003 Ks. Nahuma 3 Bible Online

Ks. Nahuma 3 - Biblia Tysiąclecia IV, 2003 bible

Ks. Nahuma 3

¹Biada miastu krwawemu! Całe kłamliwe i grabieży pełne, a nie ustaje rabunek.

²Trzask biczów i głos turkotu kół, i konie galopujące, i szybko jadące rydwany.

³Jeźdźcy szturmujący, i połysk mieczy, i lśnienie oszczepów. I mnóstwo poległych, i moc trupów, i bez końca ciał martwych... tak że o zwłoki ich się potykają.

⁴Skutkiem mnóstwa nierządów ladacznicy pełnej wdzięku, władczyni czarów, która uwodziła narody swymi nierządami, a plemiona swoimi czarami;

⁵«Oto Ja przeciw tobie! - wyrocznia Pana Zastępów! - i podniosę twe szaty na oblicze twoje, i ukażę narodom twą nagość, a królestwom - twą sromotę [1].

⁶I rzucę na ciebie obrzydliwości, i zelżę ciebie, i wystawię cię na widowisko».

⁷I każdy, kto cię ujrzy, oddali się od ciebie, i zawoła: «Spustoszona Niniwa!» Któż ulituje się nad nią? Gdzie mam szukać pocieszycieli dla ciebie?

⁸Czyżeś lepsza niż No-Amon [2], które osiadło między rzekami - wody dokoła niego - a wałem jego było morze i wody jego murem.

⁹Kusz był jego siłą i Egipt; i nie miało ono granic. Put i Libijczycy nieśli ci [3] pomoc.

¹⁰Lecz i ono w niewolę poszło - na wygnanie; nawet niemowlęta jego roztrzaskiwano na rogach wszystkich ulic; o jego zaś najznakomitszych rzucano losy i wszystkich jego dostojników zakuto w kajdany [4].

¹¹Także i ty upojona będziesz i zamroczona [5]; również ty będziesz szukała ochrony przed wrogiem.

¹²Wszystkie warownie twoje - to drzewa figowe z wczesnymi owocami; gdy się je potrząśnie, wpadną do ust spożywającego.

¹³Oto lud twój: kobiety pośród ciebie; nieprzyjaciołom twoim staną otworem bramy twego kraju; ogień strawi twoje zawory.

¹⁴Naczerp wody na czas twojego oblężenia. Umocnij twoje szańce. Wejdź w błoto i ugniataj glinę; weź formę ceglaną.

¹⁵Tam [6] pochłonie cię ogień, wytnie cię miecz, pożre cię jak szarańcza; rozmnóż się [7] jak chrząszcz, rozmnóż się jak konik polny.

¹⁶Rozmnożyłaś swoich kupców ponad gwiazdy niebios; szarańcza wykluje się z oprzędu i uleci.

¹⁷Stróże twoi jak szarańcza, a twoi urzędnicy jak mnóstwo koników polnych, które osiadają na murach w czasie zimna; wschodzi słońce, a odlatują, i nie wiadomo, gdzie ich miejsce.

¹⁸Drzemią [8] pasterze twoi, ‹królu asyryjski>; zasnęli twoi mocarze - lud twój rozproszył się po górach, i nie ma, kto by [go] zgromadził.

¹⁹Nie ma lekarstwa [9] na twoją klęskę, nieuleczalna jest twoja rana. Wszyscy, którzy usłyszą wieść o tobie, w dłonie klaskać będą nad tobą; bo na kogóż nie przechodziła wciąż twoja niegodziwość?