Read Biblia Tysiąclecia IV, 2003 Ew. wg św. Mateusza 12 Bible Online

Ew. wg św. Mateusza 12 - Biblia Tysiąclecia IV, 2003 bible

Ew. wg św. Mateusza 12

¹Pewnego razu Jezus przechodził w szabat wśród zbóż. Uczniowie Jego, odczuwając głód, zaczęli zrywać kłosy i jeść.

²Gdy to ujrzeli faryzeusze, rzekli Mu: «Oto Twoi uczniowie czynią to, czego nie wolno czynić w szabat».

³A On im odpowiedział: «Nie czytaliście, co uczynił Dawid, gdy był głodny, on i jego towarzysze?

⁴Jak wszedł do domu Bożego i jadł chleby pokładne, których nie było wolno jeść jemu ani jego towarzyszom, tylko samym kapłanom? [2]

⁵Albo nie czytaliście w Prawie, że w dzień szabatu kapłani naruszają w świątyni spoczynek szabatu, a są bez winy? [3]

⁶Oto powiadam wam: Tu jest coś większego niż świątynia.

⁷Gdybyście zrozumieli, co znaczy: Chcę raczej miłosierdzia niż ofiary [4], nie potępialibyście niewinnych.

⁸Albowiem Syn Człowieczy jest Panem szabatu [5]».

⁹Idąc stamtąd, wszedł do ich synagogi.

¹⁰A [był tam] człowiek, który miał uschłą rękę. Zapytali Go, by móc Go oskarżyć: «Czy wolno uzdrawiać w szabat?»

¹¹Lecz On im odpowiedział: «Kto z was jeśli ma jedną owcę, i jeżeli mu ta w dół wpadnie w szabat, nie chwyci i nie wyciągnie jej?

¹²O ileż ważniejszy jest człowiek niż owca! Tak więc wolno jest w szabat dobrze czynić».

¹³Wtedy rzekł do owego człowieka: «Wyciągnij rękę!» Wyciągnął, i stała się znów tak zdrowa jak druga.

¹⁴Faryzeusze zaś wyszli i odbyli naradę przeciw Niemu, w jaki sposób Go zgładzić.

¹⁵Gdy się Jezus dowiedział o tym, oddalił się stamtąd. A wielu poszło za Nim i uzdrowił ich wszystkich.

¹⁶Lecz im surowo zabronił, żeby Go nie ujawniali.

¹⁷Tak miało się spełnić słowo proroka Izajasza:

¹⁸ [8] Oto mój Sługa; którego wybrałem, Umiłowany mój, w którym moje serce ma upodobanie. Położę ducha mojego na Nim, a On zapowie prawo narodom.

¹⁹Nie będzie się spierał ani krzyczał, i nikt nie usłyszy na ulicach Jego głosu.

²⁰Trzciny zgniecionej nie złamie ani knota tlejącego nie dogasi, aż zwycięsko sąd przeprowadzi.

²¹W Jego imieniu narody nadzieję pokładać będą.

²²Wówczas przyprowadzono Mu opętanego [10], który był niewidomy i niemy. Uzdrowił go, tak że niemy mógł mówić i widzieć.

²³A wszystkie tłumy pełne były podziwu i mówiły: «Czyż nie jest to Syn Dawida?»

²⁴Lecz faryzeusze, słysząc to, mówili: «On tylko przez Belzebuba, władcę złych duchów, wyrzuca złe duchy».

²⁵Jezus, znając ich myśli, rzekł do nich: «Każde królestwo, wewnętrznie skłócone, pustoszeje. I żadne miasto ani dom, wewnętrznie skłócony, się nie ostoi.

²⁶Jeśli szatan wyrzuca szatana, to sam ze sobą jest skłócony, jakże się więc ostoi jego królestwo?

²⁷I jeśli Ja przez Belzebuba wyrzucam złe duchy, to przez kogo je wyrzucają wasi synowie? Dlatego oni będą waszymi sędziami.

²⁸Lecz jeśli Ja mocą Ducha Bożego wyrzucam złe duchy, to istotnie przyszło do was królestwo Boże.

²⁹Albo jak może ktoś wejść do domu mocarza, i sprzęt mu zagrabić, jeśli mocarza wpierw nie zwiąże? I dopiero wtedy dom Jego ograbi.

³⁰Kto nie jest ze Mną, jest przeciwko Mnie; i kto nie zbiera ze Mną, rozprasza.

³¹Dlatego powiadam wam: Każdy grzech i bluźnierstwo będą odpuszczone ludziom, ale bluźnierstwo przeciwko Duchowi nie będzie odpuszczone.

³²Jeśli ktoś powie słowo przeciw Synowi Człowieczemu, będzie mu odpuszczone, lecz jeśli powie przeciw Duchowi Świętemu, nie będzie mu odpuszczone ani w tym wieku, ani w przyszłym [12].

³³Albo uznajcie, że drzewo jest dobre, wtedy i jego owoc jest dobry, albo uznajcie, że drzewo jest złe, wtedy i owoc jego jest zły; bo z owocu poznaje się drzewo.

³⁴Plemię żmijowe! Jakże wy możecie mówić dobrze, skoro źli jesteście? Przecież z obfitości serca usta mówią.

³⁵Dobry człowiek z dobrego skarbca wydobywa dobre rzeczy, zły człowiek ze złego skarbca wydobywa złe rzeczy.

³⁶A powiadam wam: Z każdego bezużytecznego słowa, które wypowiedzą ludzie, zdadzą sprawę w dzień sądu.

³⁷Bo na podstawie słów twoich będziesz uniewinniony i na podstawie słów twoich będziesz potępiony».

³⁸Wówczas rzekli do Niego niektórzy z uczonych w Piśmie i faryzeuszów: «Nauczycielu, chcielibyśmy jakiś znak widzieć od Ciebie».

³⁹Lecz On im odpowiedział: «Plemię przewrotne i wiarołomne żąda znaku, ale żaden znak nie będzie mu dany, prócz znaku proroka Jonasza.

⁴⁰Albowiem jak Jonasz był trzy dni i trzy noce we wnętrznościach wielkiej ryby [14], tak Syn Człowieczy będzie trzy dni i trzy noce w łonie ziemi.

⁴¹Ludzie z Niniwy [15] powstaną na sądzie przeciw temu plemieniu i potępią je; ponieważ oni wskutek nawoływania Jonasza się nawrócili [16], a oto tu jest coś więcej niż Jonasz.

⁴²Królowa z Południa [17] powstanie na sądzie przeciw temu plemieniu i potępi je; ponieważ ona z krańców ziemi przybyła słuchać mądrości Salomona, a oto tu jest coś więcej niż Salomon.

⁴³Gdy duch nieczysty opuści człowieka, błąka się po miejscach bezwodnych [19], szukając spoczynku, ale nie znajduje.

⁴⁴Wtedy mówi: "Wrócę do swego domu, skąd wyszedłem"; a przyszedłszy zastaje go niezajętym, wymiecionym i przyozdobionym.

⁴⁵Wtedy idzie i bierze z sobą siedmiu innych duchów złośliwszych niż on sam; wchodzą i mieszkają tam. I staje się późniejszy stan owego człowieka gorszy, niż był poprzedni [20]. Tak będzie i z tym przewrotnym plemieniem».

⁴⁶Gdy jeszcze przemawiał do tłumów, oto Jego Matka i bracia [22] stanęli na dworze i chcieli z Nim mówić.

⁴⁷Ktoś rzekł do Niego: «Oto Twoja Matka i Twoi bracia stoją na dworze i chcą mówić z Tobą».

⁴⁸Lecz On odpowiedział temu, który Mu to oznajmił: «Któż jest moją matką i którzy są moimi braćmi?»

⁴⁹I wyciągnąwszy rękę ku swoim uczniom, rzekł: «Oto moja matka i moi bracia.

⁵⁰Bo kto pełni wolę Ojca mojego, który jest w niebie, ten Mi jest bratem, siostrą i matką» [23].