Read Biblia Tysiąclecia IV, 2003 Ew. wg św. Mateusza 13 Bible Online

Ew. wg św. Mateusza 13 - Biblia Tysiąclecia IV, 2003 bible

Ew. wg św. Mateusza 13

¹Owego dnia Jezus wyszedł z domu i usiadł nad jeziorem.

²Wnet zebrały się koło Niego tłumy tak wielkie, że wszedł do łodzi i usiadł, a cały lud stał na brzegu.

³I mówił im wiele w przypowieściach [2] tymi słowami: «Oto siewca wyszedł siać.

⁴A gdy siał, niektóre [ziarna] padły na drogę, nadleciały ptaki i wydziobały je.

⁵Inne padły na miejsca skaliste, gdzie niewiele miały ziemi; i wnet powschodziły, bo gleba nie była głęboka.

⁶Lecz gdy słońce wzeszło, przypaliły się i uschły, bo nie miały korzenia.

⁷Inne znowu padły między ciernie, a ciernie wybujały i zagłuszyły je.

⁸Inne w końcu padły na ziemię żyzną i plon wydały, jedno stokrotny, drugie sześćdziesięciokrotny, a inne trzydziestokrotny.

⁹Kto ma uszy, niechaj słucha!».

¹⁰Przystąpili do Niego uczniowie i zapytali: «Dlaczego w przypowieściach mówisz do nich?» [4]

¹¹On im odpowiedział: «Wam dano poznać tajemnice królestwa niebieskiego, im zaś nie dano [5].

¹² [6] Bo kto ma, temu będzie dodane, i nadmiar mieć będzie; kto zaś nie ma, temu zabiorą również to, co ma.

¹³Dlatego mówię do nich w przypowieściach, że otwartymi oczami nie widzą i otwartymi uszami nie słyszą ani nie rozumieją.

¹⁴Tak spełnia się na nich przepowiednia Izajasza [7]: Słuchać będziecie, a nie zrozumiecie, patrzeć będziecie, a nie zobaczycie.

¹⁵Bo stwardniało serce tego ludu, ich uszy stępiały i oczy swe zamknęli, żeby oczami nie widzieli ani uszami nie słyszeli, ani swym sercem nie rozumieli: i nie nawrócili się, abym ich uzdrowił.

¹⁶Lecz szczęśliwe oczy wasze, że widzą, i uszy wasze, że słyszą.

¹⁷Bo zaprawdę, powiadam wam: Wielu proroków i sprawiedliwych [8] pragnęło ujrzeć to, na co wy patrzycie, a nie ujrzeli; i usłyszeć to, co wy słyszycie, a nie usłyszeli.

¹⁸Wy zatem posłuchajcie przypowieści o siewcy!

¹⁹Do każdego, kto słucha słowa o królestwie, a nie rozumie go, przychodzi Zły i porywa to, co zasiane jest w jego sercu. Takiego człowieka oznacza ziarno posiane na drodze.

²⁰Posiane na miejsce skaliste oznacza tego, kto słucha słowa i natychmiast z radością je przyjmuje;

²¹ale nie ma w sobie korzenia, lecz jest niestały. Gdy przyjdzie ucisk lub prześladowanie z powodu słowa, zaraz się załamuje.

²²Posiane między ciernie oznacza tego, kto słucha słowa, lecz troski doczesne i ułuda bogactwa zagłuszają słowo, tak że zostaje bezowocne.

²³Posiane w końcu na ziemię żyzną oznacza tego, kto słucha słowa i rozumie je. On też wydaje plon: jeden stokrotny, drugi sześćdziesięciokrotny, inny trzydziestokrotny».

²⁴Inną przypowieść im przedłożył: «Królestwo niebieskie podobne jest do człowieka, który posiał dobre nasienie na swej roli.

²⁵Lecz gdy ludzie spali, przyszedł jego nieprzyjaciel, nasiał chwastu między pszenicę i odszedł.

²⁶A gdy zboże wyrosło i wypuściło kłosy, wtedy pojawił się i chwast.

²⁷Słudzy gospodarza przyszli i zapytali go: "Panie, czy nie posiałeś dobrego nasienia na swej roli? Skąd więc wziął się na niej chwast?"

²⁸Odpowiedział im: "Nieprzyjazny człowiek to sprawił". Rzekli mu słudzy: "Chcesz więc, żebyśmy poszli i zebrali go?"

²⁹A on im odrzekł: "Nie, byście zbierając chwast nie wyrwali razem z nim i pszenicy.

³⁰Pozwólcie obojgu róść aż do żniwa; a w czasie żniwa powiem żeńcom: Zbierzcie najpierw chwast i powiążcie go w snopki na spalenie; pszenicę zaś zwieźcie do mego spichlerza"».

³¹Inną przypowieść im przedłożył: «Królestwo niebieskie podobne jest do ziarnka gorczycy, które ktoś wziął i posiał na swej roli.

³²Jest ono najmniejsze ze wszystkich nasion, lecz gdy wyrośnie, jest większe od innych jarzyn [11] i staje się drzewem, tak że ptaki przylatują z powietrza i gnieżdżą się na jego gałęziach».

³³Powiedział im inną przypowieść: «Królestwo niebieskie podobne jest do zaczynu, który pewna kobieta wzięła i włożyła w trzy miary mąki, aż się wszystko zakwasiło».

³⁴To wszystko mówił Jezus tłumom w przypowieściach, a bez przypowieści nic im nie mówił.

³⁵Tak miało się spełnić słowo Proroka: Otworzę usta w przypowieściach, wypowiem rzeczy ukryte od założenia świata [12].

³⁶Wtedy odprawił tłumy i wrócił do domu. Tam przystąpili do Niego uczniowie i prosili Go: «Wyjaśnij nam przypowieść o chwaście!»

³⁷On odpowiedział: «Tym, który sieje dobre nasienie, jest Syn Człowieczy.

³⁸Rolą jest świat, dobrym nasieniem są synowie królestwa, chwastem zaś synowie Złego.

³⁹Nieprzyjacielem, który posiał chwast, jest diabeł; żniwem jest koniec świata, a żeńcami są aniołowie.

⁴⁰Jak więc zbiera się chwast i spala ogniem, tak będzie przy końcu świata.

⁴¹Syn Człowieczy pośle aniołów swoich: ci zbiorą z Jego królestwa wszystkie zgorszenia i tych, którzy dopuszczają się nieprawości,

⁴²i wrzucą ich w piec rozpalony; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów.

⁴³Wtedy sprawiedliwi jaśnieć będą jak słońce w królestwie Ojca swego [13]. Kto ma uszy, niechaj słucha!

⁴⁴Królestwo niebieskie podobne jest do skarbu ukrytego w roli. Znalazł go pewien człowiek i ukrył ponownie. Uradowany poszedł, sprzedał wszystko, co miał, i kupił tę rolę.

⁴⁵Dalej, podobne jest królestwo niebieskie do kupca, poszukującego pięknych pereł.

⁴⁶Gdy znalazł jedną drogocenną perłę, poszedł, sprzedał wszystko, co miał, i kupił ją.

⁴⁷Dalej, podobne jest królestwo niebieskie do sieci, zarzuconej w morze i zagarniającej ryby wszelkiego rodzaju.

⁴⁸Gdy się napełniła, wyciągnęli ją na brzeg i usiadłszy, dobre zebrali w naczynia, a złe odrzucili.

⁴⁹Tak będzie przy końcu świata: wyjdą aniołowie, wyłączą złych spośród sprawiedliwych

⁵⁰i wrzucą w piec rozpalony; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów.

⁵¹Zrozumieliście to wszystko?» Odpowiedzieli Mu: «Tak jest».

⁵²A On rzekł do nich: «Dlatego każdy uczony w Piśmie, który stał się uczniem królestwa niebieskiego, podobny jest do ojca rodziny, który ze swego skarbca wydobywa rzeczy nowe i stare» [14].

⁵³Gdy Jezus dokończył tych przypowieści, oddalił się stamtąd.

⁵⁴Przyszedłszy do swego miasta rodzinnego, nauczał ich w synagodze, tak że byli zdumieni i pytali: «Skąd u Niego ta mądrość i cuda?

⁵⁵Czyż nie jest On synem cieśli? Czy Jego Matce nie jest na imię Mariam [16], a Jego braciom [17] Jakub, Józef, Szymon i Juda?

⁵⁶Także Jego siostry czy nie żyją wszystkie u nas? Skądże więc ma to wszystko?»

⁵⁷I powątpiewali o Nim. A Jezus rzekł do nich: «Tylko w swojej ojczyźnie i w swoim domu może być prorok lekceważony».

⁵⁸I niewiele zdziałał tam cudów, z powodu ich niedowiarstwa.