Read Biblia Tysiąclecia IV, 2003 Ew. wg św. Mateusza 21 Bible Online

Ew. wg św. Mateusza 21 - Biblia Tysiąclecia IV, 2003 bible

Ew. wg św. Mateusza 21

¹Gdy się przybliżyli do Jerozolimy i przyszli do Betfage na Górze Oliwnej, wtedy Jezus posłał dwóch uczniów

²i rzekł im: «Idźcie do wsi, która jest przed wami, a zaraz znajdziecie oślicę uwiązaną i źrebię z nią. Odwiążcie je i przyprowadźcie do Mnie!

³A gdyby wam kto co mówił, powiecie: "Pan ich potrzebuje, a zaraz je puści"».

⁴Stało się to, żeby się spełniło słowo Proroka:

⁵Powiedzcie Córze Syjońskiej: Oto Król twój przychodzi do Ciebie łagodny, siedzący na osiołku, źrebięciu oślicy [2].

⁶Uczniowie poszli i uczynili, jak im Jezus polecił.

⁷Przyprowadzili oślicę i źrebię i położyli na nie swe płaszcze, a On usiadł na nich [3].

⁸A ogromny tłum słał swe płaszcze na drodze, inni obcinali gałązki z drzew i ścielili na drodze.

⁹A tłumy, które Go poprzedzały i które szły za Nim, wołały głośno: Hosanna [4] Synowi Dawida! Błogosławiony Ten, który przychodzi w imię Pańskie! Hosanna na wysokościach!

¹⁰Gdy wjechał do Jerozolimy, poruszyło się całe miasto, i pytano: «Kto to jest?»

¹¹A tłumy odpowiadały: «To jest prorok, Jezus z Nazaretu w Galilei».

¹²A Jezus wszedł do świątyni [6] i wyrzucił wszystkich sprzedających i kupujących w świątyni; powywracał stoły zmieniających pieniądze oraz ławki tych, którzy sprzedawali gołębie.

¹³I rzekł do nich: «Napisane jest: Mój dom ma być domem modlitwy, a wy czynicie z niego jaskinię zbójców» [7].

¹⁴W świątyni podeszli do Niego niewidomi i chromi, i uzdrowił ich.

¹⁵Lecz arcykapłani i uczeni w Piśmie - widząc cuda, które uczynił, i dzieci wołające w świątyni: «Hosanna Synowi Dawida» - oburzyli się

¹⁶i rzekli do Niego: «Słyszysz, co one mówią?» A Jezus im odpowiedział: «Tak jest. Czy nigdy nie czytaliście: Z ust niemowląt i ssących zgotowałeś sobie chwałę?» [8]

¹⁷Z tym ich zostawił, wyszedł poza miasto do Betanii i tam zanocował.

¹⁸Wracając rano do miasta, uczuł głód.

¹⁹A widząc drzewo figowe przy drodze, podszedł ku niemu, lecz nic na nim nie znalazł oprócz liści. I rzekł do niego: «Niechże już nigdy nie rodzi się z ciebie owoc!» I drzewo figowe natychmiast uschło.

²⁰A uczniowie, widząc to, pytali ze zdumieniem: «Jak mogło drzewo figowe tak od razu uschnąć?»

²¹Jezus im odpowiedział: «Zaprawdę, powiadam wam: jeśli będziecie mieć wiarę, a nie zwątpicie, to nie tylko z figowym drzewem to uczynicie, ale nawet jeśli powiecie tej górze: "Podnieś się i rzuć się w morze!", stanie się.

²²I otrzymacie wszystko, o co na modlitwie z wiarą prosić będziecie».

²³Gdy przyszedł do świątyni i nauczał, przystąpili do Niego arcykapłani i starsi ludu z pytaniem: «Jakim prawem to czynisz? I kto Ci dał tę władzę?»

²⁴Jezus im odpowiedział: «Ja też zadam wam jedno pytanie; jeśli odpowiecie Mi na nie, i Ja powiem wam, jakim prawem to czynię.

²⁵Skąd pochodził chrzest Janowy: z nieba czy od ludzi?» Oni zastanawiali się między sobą: «Jeśli powiemy: "z nieba", to nam zarzuci: "Dlaczego więc nie uwierzyliście mu?"

²⁶A jeśli powiemy: "od ludzi" - boimy się tłumu, bo wszyscy uważają Jana za proroka».

²⁷Odpowiedzieli więc Jezusowi: «Nie wiemy». On również im odpowiedział: «Więc i Ja wam nie powiem, jakim prawem to czynię.

²⁸Co myślicie? Pewien człowiek miał dwóch synów. Zwrócił się do pierwszego i rzekł: "Dziecko, idź dzisiaj i pracuj w winnicy!"

²⁹Ten odpowiedział: "Idę, panie!", lecz nie poszedł.

³⁰Zwrócił się do drugiego i to samo powiedział. Ten odparł: "Nie chcę". Później jednak opamiętał się i poszedł.

³¹Któryż z tych dwóch spełnił wolę ojca?» Mówią Mu: «Ten drugi». Wtedy Jezus rzekł do nich: «Zaprawdę, powiadam wam: Celnicy i nierządnice wchodzą przed wami do królestwa niebieskiego.

³²Przyszedł bowiem do was Jan drogą sprawiedliwości [12], a wyście mu nie uwierzyli. Celnicy zaś i nierządnice uwierzyli mu. Wy patrzyliście na to, ale nawet później nie opamiętaliście się, żeby mu uwierzyć.

³³Posłuchajcie innej przypowieści! Był pewien gospodarz, który założył winnicę. Otoczył ją murem, wykopał w niej tłocznię, zbudował wieżę [14], w końcu oddał ją w dzierżawę rolnikom i wyjechał.

³⁴Gdy nadszedł czas zbiorów, posłał swoje sługi do rolników, by odebrali plon jemu należny.

³⁵Ale rolnicy chwycili jego sługi i jednego obili, drugiego zabili, trzeciego zaś ukamienowali.

³⁶Wtedy posłał inne sługi, więcej niż za pierwszym razem, lecz i z nimi tak samo postąpili.

³⁷W końcu posłał do nich swego syna, tak sobie myśląc: Uszanują mojego syna.

³⁸Lecz rolnicy zobaczywszy syna mówili do siebie: "To jest dziedzic; chodźcie zabijmy go, a posiądziemy jego dziedzictwo".

³⁹Chwyciwszy go, wyrzucili z winnicy i zabili.

⁴⁰Kiedy więc właściciel winnicy przyjdzie, co uczyni z owymi rolnikami?»

⁴¹Rzekli Mu: «Nędzników marnie wytraci, a winnicę odda w dzierżawę innym rolnikom, takim, którzy mu będą oddawali plon we właściwej porze».

⁴²Jezus im rzekł: «Czy nigdy nie czytaliście w Piśmie: Właśnie ten kamień, który odrzucili budujący, stał się głowicą węgła. Pan to sprawił, i jest cudem w naszych oczach [15].

⁴³Dlatego powiadam wam: Królestwo Boże będzie wam zabrane, a dane narodowi, który wyda jego owoce.

⁴⁴Kto upadnie na ten kamień, rozbije się, a na kogo on spadnie, zmiażdży go».

⁴⁵Arcykapłani i faryzeusze, słuchając Jego przypowieści, poznali, że o nich mówi.

⁴⁶Toteż starali się Go pochwycić, lecz bali się tłumów, ponieważ miały Go za proroka.