Read Biblia Tysiąclecia IV, 2003 Ew. wg św. Mateusza 26 Bible Online

Ew. wg św. Mateusza 26 - Biblia Tysiąclecia IV, 2003 bible

Ew. wg św. Mateusza 26

¹Gdy Jezus dokończył wszystkich tych mów, rzekł do swoich uczniów:

²«Wiecie, że po dwóch dniach jest Pascha, i Syn Człowieczy będzie wydany na ukrzyżowanie».

³Wówczas to zebrali się arcykapłani i starsi ludu w pałacu najwyższego kapłana, imieniem Kajfasz,

⁴i odbyli naradę, żeby Jezusa podstępnie pochwycić i zabić.

⁵Lecz mówili: «Tylko nie w czasie święta, żeby wzburzenie nie powstało wśród ludu».

⁶Gdy Jezus przebywał w Betanii, w domu Szymona Trędowatego,

⁷podeszła do Niego kobieta [3] z alabastrowym flakonikiem drogiego olejku i wylała Mu olejek na głowę, gdy spoczywał przy stole.

⁸Widząc to, uczniowie oburzali się, mówiąc: «Na co takie marnotrawstwo?

⁹Przecież można było drogo to sprzedać i rozdać ubogim».

¹⁰Lecz Jezus zauważył to i rzekł do nich: «Czemu sprawiacie przykrość tej kobiecie? Dobry uczynek spełniła względem Mnie.

¹¹Albowiem zawsze ubogich macie u siebie, lecz Mnie nie zawsze macie.

¹²Wylewając ten olejek na moje ciało, na mój pogrzeb to uczyniła [4].

¹³Zaprawdę, powiadam wam: Gdziekolwiek po całym świecie głosić będą tę Ewangelię, będą również opowiadać na jej pamiątkę to, co uczyniła».

¹⁴Wtedy jeden z Dwunastu, imieniem Judasz Iskariota, udał się do arcykapłanów

¹⁵i rzekł: «Co chcecie mi dać, a ja wam Go wydam». A oni wyznaczyli mu trzydzieści srebrników [6].

¹⁶Odtąd szukał sposobności, żeby Go wydać.

¹⁷W pierwszy dzień Przaśników przystąpili do Jezusa uczniowie i zapytali Go: «Gdzie chcesz, żebyśmy Ci przygotowali Paschę do spożycia?»

¹⁸On odrzekł: «Idźcie do miasta, do znanego nam człowieka, i powiedzcie mu: "Nauczyciel mówi: Czas mój jest bliski; u ciebie chcę urządzić Paschę z moimi uczniami"».

¹⁹Uczniowie uczynili tak, jak im polecił Jezus, i przygotowali Paschę.

²⁰Z nastaniem wieczoru zajął miejsce u stołu razem z dwunastu ‹uczniami>.

²¹A gdy jedli, rzekł: «Zaprawdę, powiadam wam: jeden z was mnie zdradzi».

²²Bardzo tym zasmuceni zaczęli pytać jeden przez drugiego: «Chyba nie ja, Panie?»

²³On zaś odpowiedział: «Ten, który ze Mną rękę zanurza w misie, on Mnie zdradzi.

²⁴Wprawdzie Syn Człowieczy odchodzi, jak o Nim jest napisane, lecz biada temu człowiekowi, przez którego Syn Człowieczy będzie wydany. Byłoby lepiej dla tego człowieka, gdyby się nie narodził».

²⁵Wtedy Judasz, który Go miał zdradzić, rzekł: «Czy nie ja, Rabbi?» Odpowiedział mu: «Tak jest, ty».

²⁶A gdy oni jedli, Jezus wziął chleb i odmówiwszy błogosławieństwo, połamał i dał uczniom, mówiąc: «Bierzcie i jedzcie, to jest Ciało moje».

²⁷Następnie wziął kielich i odmówiwszy dziękczynienie, dał im, mówiąc: «Pijcie z niego wszyscy,

²⁸bo to jest moja Krew Przymierza [10], która za wielu będzie wylana na odpuszczenie grzechów.

²⁹Lecz powiadam wam: Odtąd nie będę już pił z tego owocu winnego krzewu aż do owego dnia, kiedy pić go będę z wami nowy, w królestwie Ojca mojego» [11].

³⁰Po odśpiewaniu hymnu wyszli ku Górze Oliwnej.

³¹Wówczas Jezus rzekł do nich: «Wy wszyscy zwątpicie we Mnie tej nocy. Bo jest napisane: Uderzę pasterza, a rozproszą się owce stada [13].

³²Lecz gdy powstanę, uprzedzę was do Galilei».

³³Odpowiedział Mu Piotr: «Choćby wszyscy zwątpili w Ciebie, ja nigdy nie zwątpię».

³⁴Jezus mu rzekł: «Zaprawdę, powiadam ci: Jeszcze tej nocy, zanim kogut zapieje, trzy razy się Mnie wyprzesz».

³⁵Na to Piotr: «Choćby mi przyszło umrzeć z Tobą, nie wyprę się Ciebie». Podobnie zapewniali wszyscy uczniowie.

³⁶Wtedy przyszedł Jezus z nimi do ogrodu, zwanego Getsemani [15], i rzekł do uczniów: «Usiądźcie tu, Ja tymczasem odejdę tam i będę się modlił».

³⁷Wziąwszy z sobą Piotra i dwóch synów Zebedeusza, począł się smucić i odczuwać trwogę.

³⁸Wtedy rzekł do nich: «Smutna jest moja dusza aż do śmierci; zostańcie tu i czuwajcie ze Mną!»

³⁹I odszedłszy nieco dalej, upadł na twarz i modlił się tymi słowami: «Ojcze mój, jeśli to możliwe, niech Mnie ominie ten kielich! Wszakże nie jak Ja chcę, ale jak Ty».

⁴⁰Potem przyszedł do uczniów i zastał ich śpiących. Rzekł więc do Piotra: «Tak, jednej godziny nie mogliście czuwać ze Mną?

⁴¹Czuwajcie i módlcie się, abyście nie ulegli pokusie; duch wprawdzie ochoczy, ale ciało słabe».

⁴²Powtórnie odszedł i tak się modlił: «Ojcze mój, jeśli nie może ominąć Mnie ten kielich, i muszę go wypić, niech się stanie wola Twoja!»

⁴³Potem przyszedł i znów zastał ich śpiących, bo oczy ich były senne.

⁴⁴Zostawiwszy ich, odszedł znowu i modlił się po raz trzeci, powtarzając te same słowa.

⁴⁵Potem wrócił do uczniów i rzekł do nich: «Śpicie jeszcze i odpoczywacie? A oto nadeszła godzina i Syn Człowieczy będzie wydany w ręce grzeszników.

⁴⁶Wstańcie, chodźmy! Oto blisko jest mój zdrajca».

⁴⁷Gdy On jeszcze mówił, oto nadszedł Judasz, jeden z Dwunastu, a z nim wielka zgraja z mieczami i kijami, od arcykapłanów i starszych ludu.

⁴⁸Zdrajca zaś dał im taki znak: «Ten, którego pocałuję, to On; Jego pochwyćcie!».

⁴⁹Zaraz też przystąpił do Jezusa, mówiąc: «Witaj Rabbi!», i pocałował Go.

⁵⁰A Jezus rzekł do niego: «Przyjacielu, po coś przyszedł?» Wtedy podeszli, rzucili się na Jezusa i pochwycili Go.

⁵¹A oto jeden z tych, którzy byli z Jezusem, wyciągnął rękę, dobył miecza i ugodziwszy sługę najwyższego kapłana odciął mu ucho.

⁵²Wtedy Jezus rzekł do niego: «Schowaj miecz swój do pochwy, bo wszyscy, którzy za miecz chwytają, od miecza giną.

⁵³Czy myślisz, że nie mógłbym poprosić Ojca mojego, a zaraz wystawiłby Mi więcej niż dwanaście zastępów aniołów?

⁵⁴Jakże więc spełnią się Pisma, że tak się stać musi?»

⁵⁵W owej chwili Jezus rzekł do tłumów: «Wyszliście z mieczami i kijami jak na zbójcę, żeby Mnie pojmać. Codziennie zasiadałem w świątyni i nauczałem, a nie pochwyciliście Mnie.

⁵⁶Lecz stało się to wszystko, żeby się wypełniły Pisma proroków». Wtedy wszyscy uczniowie opuścili Go i uciekli.

⁵⁷Ci zaś, którzy pochwycili Jezusa, zaprowadzili Go do najwyższego kapłana, Kajfasza, gdzie zebrali się uczeni w Piśmie i starsi [18].

⁵⁸A Piotr szedł za Nim z daleka, aż do pałacu najwyższego kapłana. Wszedł tam na dziedziniec i usiadł między służbą, aby widzieć, jaki będzie wynik.

⁵⁹Tymczasem arcykapłani i cała Wysoka Rada szukali fałszywego świadectwa przeciw Jezusowi, aby Go zgładzić.

⁶⁰Lecz nie znaleźli, jakkolwiek występowało wielu fałszywych świadków. W końcu stanęli dwaj

⁶¹i zeznali: «On powiedział: "Mogę zburzyć przybytek Boży i w ciągu trzech dni go odbudować"».

⁶²Wtedy powstał najwyższy kapłan i rzekł do Niego: «Nic nie odpowiadasz na to, co oni zeznają przeciwko Tobie?»

⁶³Lecz Jezus milczał. A najwyższy kapłan rzekł do Niego: «Poprzysięgam Cię na Boga żywego, powiedz nam: Czy Ty jesteś Mesjasz, Syn Boży?»

⁶⁴Jezus mu odpowiedział: «Tak, Ja Nim jestem. Ale powiadam wam: Odtąd ujrzycie Syna Człowieczego, siedzącego po prawicy Wszechmocnego [19], i nadchodzącego na obłokach niebieskich».

⁶⁵Wtedy najwyższy kapłan rozdarł swoje szaty i rzekł: «Zbluźnił. Na cóż nam jeszcze potrzeba świadków? Oto teraz słyszeliście bluźnierstwo.

⁶⁶Co wam się zdaje?» Oni odpowiedzieli: «Winien jest śmierci».

⁶⁷Wówczas zaczęli pluć Mu w twarz i bić Go pięściami, a inni policzkowali Go

⁶⁸i szydzili: «Prorokuj nam, Mesjaszu, kto Cię uderzył?»

⁶⁹Piotr zaś siedział zewnątrz na dziedzińcu. Podeszła do niego jedna służąca i rzekła: «I ty byłeś z Galilejczykiem Jezusem».

⁷⁰Lecz on zaprzeczył temu wobec wszystkich i rzekł: «Nie wiem, co mówisz».

⁷¹A gdy wyszedł ku bramie, zauważyła go inna i rzekła do tych, co tam byli: «Ten był z Jezusem Nazarejczykiem».

⁷²I znowu zaprzeczył pod przysięgą: «Nie znam tego Człowieka».

⁷³Po chwili ci, którzy tam stali, zbliżyli się i rzekli do Piotra: «Na pewno i ty jesteś jednym z nich, bo i twoja mowa cię zdradza».

⁷⁴Wtedy począł się zaklinać i przysięgać: «Nie znam tego Człowieka». I w tej chwili kogut zapiał.

⁷⁵Wspomniał Piotr na słowo Jezusa, który mu powiedział: «Zanim kogut zapieje, trzy razy się Mnie wyprzesz». Wyszedł na zewnątrz i gorzko zapłakał.