Read Biblia Tysiąclecia IV, 2003 Ew. wg św. Marka 3 Bible Online

Ew. wg św. Marka 3 - Biblia Tysiąclecia IV, 2003 bible

Ew. wg św. Marka 3

¹Wszedł znowu do synagogi. Był tam człowiek, który miał uschłą rękę.

²A śledzili Go, czy uzdrowi go w szabat, żeby Go oskarżyć.

³On zaś rzekł do człowieka, który miał uschłą rękę: «Stań tu na środku!».

⁴A do nich powiedział: «Co wolno w szabat: uczynić coś dobrego czy coś złego? Życie ocalić czy zabić?» Lecz oni milczeli.

⁵Wtedy spojrzawszy wkoło po wszystkich z gniewem, zasmucony z powodu zatwardziałości ich serca, rzekł do człowieka: «Wyciągnij rękę!». Wyciągnął, i ręka jego stała się znów zdrowa.

⁶A faryzeusze wyszli i ze zwolennikami Heroda [2] zaraz odbyli naradę przeciwko Niemu, w jaki sposób Go zgładzić.

⁷Jezus zaś oddalił się ze swymi uczniami w stronę jeziora. A szło za Nim wielkie mnóstwo ludu z Galilei. Także z Judei,

⁸z Jerozolimy, z Idumei i Zajordania oraz z okolic Tyru i Sydonu szło do Niego mnóstwo wielkie na wieść o Jego wielkich czynach.

⁹Toteż polecił swym uczniom, żeby łódka była dla Niego stale w pogotowiu ze względu na tłum, aby się na Niego nie tłoczyli.

¹⁰Wielu bowiem uzdrowił i wskutek tego wszyscy, którzy mieli jakieś choroby, cisnęli się do Niego, aby się Go dotknąć.

¹¹Nawet duchy nieczyste, na Jego widok, padały przed Nim i wołały: «Ty jesteś Syn Boży».

¹²Lecz On surowo im zabraniał, żeby Go nie ujawniały.

¹³Potem wyszedł na górę i przywołał do siebie tych, których sam chciał, a oni przyszli do Niego.

¹⁴I ustanowił Dwunastu, aby Mu towarzyszyli, by mógł wysyłać ich na głoszenie nauki,

¹⁵i by mieli władzę wypędzać złe duchy.

¹⁶Ustanowił więc Dwunastu: Szymona, któremu nadał imię Piotr;

¹⁷dalej Jakuba, syna Zebedeusza, i Jana, brata Jakuba, którym nadał przydomek Boanerges [5], to znaczy synowie gromu;

¹⁸dalej Andrzeja, Filipa, Bartłomieja, Mateusza, Tomasza, Jakuba, syna Alfeusza, Tadeusza, Szymona Gorliwego

¹⁹i Judasza Iskariotę, który właśnie Go wydał.

²⁰Potem przyszedł do domu, a tłum znów się zbierał, tak, że nawet posilić się nie mogli.

²¹Gdy to posłyszeli Jego bliscy [6], wybrali się, żeby Go powstrzymać. Mówiono bowiem: «Odszedł od zmysłów».

²²Natomiast uczeni w Piśmie, którzy przyszli z Jerozolimy, mówili: «Ma Belzebuba i przez władcę złych duchów wyrzuca złe duchy».

²³Wtedy przywołał ich do siebie i mówił im w przypowieściach: «Jak może szatan wyrzucać szatana?

²⁴Jeśli jakieś królestwo wewnętrznie jest skłócone, takie królestwo nie może się ostać.

²⁵I jeśli dom wewnętrznie jest skłócony, to taki dom nie będzie mógł się ostać.

²⁶Jeśli więc szatan powstał przeciw sobie i wewnętrznie jest skłócony, to nie może się ostać, lecz koniec z nim.

²⁷Nie nikt nie może wejść do domu mocarza i sprzęt mu zagrabić, jeśli mocarza wpierw nie zwiąże, i wtedy dom jego ograbi.

²⁸ [8] Zaprawdę, powiadam wam: wszystkie grzechy i bluźnierstwa, których by się ludzie dopuścili, będą im odpuszczone.

²⁹Kto by jednak zbluźnił przeciw Duchowi Świętemu, nigdy nie otrzyma odpuszczenia, lecz winien jest grzechu wiecznego».

³⁰Mówili bowiem: «Ma ducha nieczystego».

³¹Tymczasem nadeszła Jego Matka i bracia i stojąc na dworze, posłali po Niego, aby Go przywołać.

³²Właśnie tłum ludzi siedział wokół Niego, gdy Mu powiedzieli: «Oto Twoja Matka i bracia na dworze pytają się o Ciebie».

³³Odpowiedział im: «Któż jest moją matką i [którzy] są braćmi?»

³⁴I spoglądając na siedzących dokoła Niego rzekł: «Oto moja matka i moi bracia.

³⁵Bo kto pełni wolę Bożą, ten Mi jest bratem, siostrą i matką».