Read Biblia Tysiąclecia IV, 2003 Ew. wg św. Łukasza 23 Bible Online

Ew. wg św. Łukasza 23 - Biblia Tysiąclecia IV, 2003 bible

Ew. wg św. Łukasza 23

¹Teraz całe ich zgromadzenie powstało i poprowadzili Go przed Piłata.

²Tam zaczęli oskarżać Go: «Stwierdziliśmy, że ten człowiek podburza nasz naród, że odwodzi od płacenia podatków Cezarowi i że siebie podaje za Mesjasza - Króla».

³Piłat zapytał Go: «Czy Ty jesteś Królem żydowskim?» Jezus odpowiedział mu: «Tak, Ja Nim jestem».

⁴Piłat więc oświadczył arcykapłanom i tłumom: «Nie znajduję żadnej winy w tym człowieku».

⁵Lecz oni nastawali i mówili: «Podburza lud, szerząc swą naukę po całej Judei, od Galilei, gdzie rozpoczął, aż dotąd».

⁶Gdy Piłat to usłyszał, zapytał, czy człowiek ten jest Galilejczykiem.

⁷A gdy się upewnił, że jest spod władzy Heroda, odesłał Go do Heroda, który w tych dniach również przebywał w Jerozolimie.

⁸Na widok Jezusa Herod bardzo się ucieszył. Od dawna bowiem chciał Go ujrzeć, ponieważ słyszał o Nim i spodziewał się, że zobaczy jaki znak, zdziałany przez Niego.

⁹Zasypał Go też wieloma pytaniami, lecz Jezus nic mu nie odpowiedział.

¹⁰Arcykapłani zaś i uczeni w Piśmie stali i gwałtownie Go oskarżali.

¹¹Wówczas wzgardził Nim Herod wraz ze swoją strażą; na pośmiewisko kazał ubrać Go w lśniący płaszcz i odesłał do Piłata.

¹²W tym dniu Herod i Piłat stali się przyjaciółmi. Przedtem bowiem żyli z sobą w nieprzyjaźni.

¹³Piłat więc kazał zwołać arcykapłanów, członków Wysokiej Rady oraz lud

¹⁴i rzekł do nich: «Przywiedliście mi tego człowieka pod zarzutem, że podburza lud. Otóż ja przesłuchałem Go wobec was i nie znalazłem w Nim żadnej winy w sprawach, o które Go oskarżacie.

¹⁵Ani też Herod - bo odesłał Go do nas; a oto nie popełnił On nic godnego śmierci.

¹⁶Każę Go więc wychłostać i uwolnię».

¹⁷‹A był obowiązany uwalniać im jednego na święta> [3].

¹⁸Zawołali więc wszyscy razem: «Strać Tego, a uwolnij nam Barabasza!»

¹⁹Był on wtrącony do więzienia za jakiś rozruch powstały w mieście i za zabójstwo.

²⁰Piłat, chcąc uwolnić Jezusa, ponownie przemówił do nich.

²¹Lecz oni wołali: «Ukrzyżuj, ukrzyżuj Go!»

²²Zapytał ich po raz trzeci: «Cóż On złego uczynił? Nie znalazłem w Nim nic zasługującego na śmierć. Każę Go więc wychłostać i uwolnię».

²³Lecz oni nalegali z wielkim wrzaskiem, domagając się, aby Go ukrzyżowano; i wzmagały się ich krzyki.

²⁴Piłat więc zawyrokował, żeby ich żądanie zostało spełnione.

²⁵Uwolnił im tego, którego się domagali, a który za rozruch i zabójstwo był wtrącony do więzienia; Jezusa zaś zdał na ich wolę.

²⁶Gdy Go wyprowadzili, zatrzymali niejakiego Szymona z Cyreny, który wracał z pola, i włożyli na niego krzyż, aby go niósł za Jezusem.

²⁷A szło za Nim mnóstwo ludu, także kobiet, które zawodziły i płakały nad Nim.

²⁸Lecz Jezus zwrócił się do nich i rzekł: «Córki jerozolimskie, nie płaczcie nade Mną; płaczcie raczej nad sobą i nad waszymi dziećmi!

²⁹Oto bowiem przyjdą dni, kiedy mówić będą: "Szczęśliwe niepłodne łona, które nie rodziły, i piersi, które nie karmiły".

³⁰Wtedy zaczną wołać do gór: Padnijcie na nas; a do pagórków: Przykryjcie nas! [5]

³¹Bo jeśli z zielonym drzewem to czynią, cóż się stanie z suchym?» [6]

³²Przyprowadzono też dwóch innych - złoczyńców, aby ich z Nim stracić.

³³Gdy przyszli na miejsce, zwane «Czaszką», ukrzyżowali tam Jego i złoczyńców, jednego po prawej, drugiego po lewej Jego stronie.

³⁴Lecz Jezus mówił: «Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią». Potem rozdzielili między siebie Jego szaty, rzucając losy.

³⁵A lud stał i patrzył. Lecz członkowie Wysokiej Rady drwiąco mówili: «Innych wybawiał, niechże teraz siebie wybawi, jeśli On jest Mesjaszem, Wybrańcem Bożym».

³⁶Szydzili z Niego i żołnierze; podchodzili do Niego i podawali Mu ocet,

³⁷mówiąc: «Jeśli Ty jesteś królem żydowskim, wybaw sam siebie».

³⁸Był także nad Nim napis w języku greckim, łacińskim i hebrajskim: «To jest Król Żydowski» [9].

³⁹Jeden ze złoczyńców, których [tam] powieszono, urągał Mu: «Czy Ty nie jesteś Mesjaszem? Wybaw więc siebie i nas».

⁴⁰Lecz drugi, karcąc go, rzekł: «Ty nawet Boga się nie boisz, chociaż tę samą karę ponosisz?

⁴¹My przecież - sprawiedliwie, odbieramy bowiem słuszną karę za nasze uczynki, ale On nic złego nie uczynił».

⁴²I dodał: «Jezu, wspomnij na mnie, gdy przyjdziesz do swego królestwa».

⁴³Jezus mu odpowiedział: «Zaprawdę, powiadam ci: Dziś ze Mną będziesz w raju».

⁴⁴Było już około godziny szóstej i mrok ogarnął całą ziemię aż do godziny dziewiątej.

⁴⁵Słońce się zaćmiło [11] i zasłona przybytku rozdarła się przez środek.

⁴⁶Wtedy Jezus zawołał donośnym głosem: Ojcze, w Twoje ręce powierzam ducha mojego [12]. Po tych słowach wyzionął ducha.

⁴⁷Na widok tego, co się działo, setnik oddał chwałę Bogu i mówił: «Istotnie, człowiek ten był sprawiedliwy».

⁴⁸Wszystkie też tłumy, które zbiegły się na to widowisko, gdy zobaczyły, co się działo, wracały bijąc się w piersi.

⁴⁹Wszyscy Jego znajomi stali z daleka; a również niewiasty, które Mu towarzyszyły od Galilei, przypatrywały się temu.

⁵⁰Był tam człowiek dobry i sprawiedliwy, imieniem Józef, członek Wysokiej Rady.

⁵¹Nie przystał on na ich uchwałę i postępowanie. Był z miasta żydowskiego Arymatei, i oczekiwał królestwa Bożego.

⁵²On to udał się do Piłata i poprosił o ciało Jezusa.

⁵³Zdjął je z krzyża, owinął w płótno i złożył w grobie, wykutym w skale, w którym nikt jeszcze nie był pochowany.

⁵⁴Był to dzień Przygotowania i szabat się rozjaśniał [15].

⁵⁵Były przy tym niewiasty, które z Nim przyszły z Galilei. Obejrzały grób i w jaki sposób zostało złożone ciało Jezusa.

⁵⁶Po powrocie przygotowały wonności i olejki; lecz zgodnie z przykazaniem zachowały spoczynek szabatu [16].