Read Biblia Tysiąclecia IV, 2003 Dzieje Apostolskie 1 Bible Online

Dzieje Apostolskie 1 - Biblia Tysiąclecia IV, 2003 bible

Dzieje Apostolskie 1

¹Pierwszą Księgę [2] napisałem, Teofilu [3], o wszystkim, co Jezus czynił i czego nauczał od początku

²aż do dnia, w którym udzielił przez Ducha Świętego [4] poleceń Apostołom, których sobie wybrał, a potem został wzięty do nieba.

³Im też po swojej męce dał wiele dowodów, że żyje: ukazywał się im przez czterdzieści dni i mówił o królestwie Bożym.

⁴A podczas wspólnego posiłku [5] kazał im nie odchodzić z Jerozolimy, ale oczekiwać obietnicy [6] Ojca: «Słyszeliście o niej ode Mnie - [mówił] -

⁵Jan chrzcił wodą, ale wy wkrótce zostaniecie ochrzczeni [7] Duchem Świętym».

⁶Zapytywali Go zebrani: «Panie, czy w tym czasie przywrócisz królestwo Izraela?»

⁷Odpowiedział im: «Nie wasza to rzecz znać czasy i chwile, które Ojciec ustalił swoją władzą,

⁸ale gdy Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie Jego moc i będziecie moimi świadkami [8] w Jerozolimie i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi».

⁹Po tych słowach uniósł się w ich obecności w górę i obłok zabrał Go im sprzed oczu.

¹⁰Kiedy uporczywie wpatrywali się w Niego, jak wstępował do nieba, przystąpili do nich dwaj mężowie w białych szatach.

¹¹I rzekli: «Mężowie z Galilei, dlaczego stoicie i wpatrujecie się w niebo? Ten Jezus, wzięty od was do nieba, przyjdzie tak samo, jak widzieliście Go wstępującego do nieba».

¹²Wtedy wrócili do Jerozolimy z góry, zwanej Oliwną, która leży blisko Jerozolimy, w odległości drogi szabatowej.

¹³Przybywszy tam weszli do sali na górze [9] i przebywali w niej: Piotr i Jan, Jakub i Andrzej, Filip i Tomasz, Bartłomiej i Mateusz, Jakub, syn Alfeusza, i Szymon Gorliwy, i Juda, [brat] Jakuba [10].

¹⁴Wszyscy oni trwali jednomyślnie na modlitwie razem z niewiastami, Maryją, Matką Jezusa, i braćmi Jego.

¹⁵Wtedy Piotr w obecności braci, a zebrało się razem około stu dwudziestu osób, tak przemówił:

¹⁶«Bracia, musiało wypełnić się słowo Pisma, które Duch Święty zapowiedział przez usta Dawida o Judaszu. On to wskazał drogę tym, którzy pojmali Jezusa,

¹⁷bo on zaliczał się do nas i miał udział w naszym posługiwaniu.

¹⁸ [11] Za pieniądze, niegodziwie zdobyte, nabył ziemię i spadłszy głową na dół, pękł na pół i wypłynęły wszystkie jego wnętrzności.

¹⁹Rozniosło się to wśród wszystkich mieszkańców Jerozolimy, tak że nazwano ową rolę w ich języku Hakeldamach, to znaczy: Pole Krwi.

²⁰Napisano bowiem w Księdze Psalmów: Niech opustoszeje dom jego i niech nikt w nim nie mieszka! A urząd jego niech inny obejmie! [12]

²¹Trzeba więc, aby jeden z tych, którzy towarzyszyli nam przez cały czas, kiedy Pan Jezus przebywał [13] z nami,

²²począwszy od chrztu Janowego aż do dnia, w którym został wzięty od nas do nieba, stał się razem z nami świadkiem Jego zmartwychwstania».

²³Postawiono dwóch: Józefa, zwanego Barsabą, z przydomkiem Justus, i Macieja.

²⁴I tak się pomodlili: «Ty, Panie, znasz serca wszystkich, wskaż z tych dwóch jednego, którego wybrałeś,

²⁵by zajął miejsce w tym posługiwaniu i w apostolstwie, któremu sprzeniewierzył się Judasz, aby pójść swoją drogą».

²⁶I dali im losy, a los padł na Macieja. I został dołączony do jedenastu apostołów.