Read Biblia Tysiąclecia IV, 2003 Dzieje Apostolskie 13 Bible Online

Dzieje Apostolskie 13 - Biblia Tysiąclecia IV, 2003 bible

Dzieje Apostolskie 13

¹W Antiochii, w tamtejszym Kościele, byli prorokami i nauczycielami [1]: Barnaba i Szymon zwany Niger, Lucjusz Cyrenejczyk i Manaen [2], który wychowywał się razem z Herodem tetrarchą, i Szaweł.

²Gdy odprawili publiczne nabożeństwo i pościli, rzekł Duch Święty: «Wyznaczcie mi już Barnabę i Szawła do dzieła, do którego ich powołałem».

³Wtedy po poście i modlitwie oraz po włożeniu na nich rąk, wyprawili ich [3].

⁴A oni wysłani przez Ducha Świętego zeszli do Seleucji [4], a stamtąd odpłynęli na Cypr.

⁵Gdy przybyli do Salaminy [5], głosili słowo Boże w synagogach żydowskich; mieli też Jana do pomocy.

⁶Gdy przeszli przez całą wyspę aż do Pafos [6], spotkali pewnego maga, fałszywego proroka żydowskiego, imieniem Bar-Jezus,

⁷który należał do otoczenia prokonsula [7] Sergiusza Pawła, człowieka roztropnego. Ten, wezwawszy Barnabę i Szawła, chciał słuchać słowa Bożego.

⁸Lecz przeciwstawił się im Elimas [8] - mag (tak bowiem tłumaczy się jego imię), usiłując odwieść prokonsula od wiary.

⁹Ale Szaweł, który także zwie się Paweł, napełniony Duchem Świętym spojrzał na niego uważnie i rzekł:

¹⁰«O, synu diabelski, pełny wszelkiej zdrady i wszelkiej przewrotności, wrogu wszelkiej sprawiedliwości, czyż nie zaprzestaniesz wykrzywiać prostych dróg Pańskich? [9]

¹¹Teraz dotknie cię ręka Pańska: będziesz niewidomy i przez pewien czas nie będziesz widział słońca». Natychmiast spadły na niego mrok i ciemność. I chodząc wkoło, szukał kogoś, kto by go poprowadził za rękę.

¹²Wtedy prokonsul widząc, co się stało, uwierzył, zdumiony nauką Pańską.

¹³Odpłynąwszy z Pafos, Paweł i jego towarzysze przybyli do Perge w Pamfilii [10], a Jan wrócił do Jerozolimy, odłączywszy się od nich.

¹⁴Oni zaś przeszli przez Perge, dotarli do Antiochii Pizydyjskiej, weszli w dzień sobotni do synagogi i usiedli.

¹⁵Po odczytaniu Prawa i Proroków przełożeni synagogi posłali do nich i powiedzieli: «Przemówcie, bracia, jeżeli macie jakieś słowo zachęty dla ludu».

¹⁶ [11] Wstał więc Paweł i skinąwszy ręką, przemówił: «Słuchajcie, Izraelici i wy, którzy boicie się Boga! [12]

¹⁷Bóg tego ludu izraelskiego wybrał ojców naszych i wywyższył lud na obczyźnie w ziemi egipskiej i wyprowadził go z niej mocnym ramieniem [13].

¹⁸Mniej więcej przez czterdzieści lat znosił cierpliwie [14] ich obyczaje na pustyni.

¹⁹I wytępiwszy siedem szczepów w ziemi Kanaan oddał im ziemię ich w dziedzictwo [15],

²⁰mniej więcej po czterystu pięćdziesięciu latach. I potem dał im sędziów aż do proroka Samuela [16].

²¹Później poprosili o króla, i dał im Bóg na lat czterdzieści Saula, syna Kisza z pokolenia Beniamina.

²²Gdy zaś jego odrzucił, powołał na ich króla Dawida, o którym też dał świadectwo w słowach: Znalazłem Dawida, syna Jessego, człowieka po mojej myśli, który we wszystkim wypełni moją wolę [17].

²³Z jego to potomstwa, stosownie do obietnicy, wyprowadził Bóg Izraelowi Zbawiciela Jezusa.

²⁴Przed Jego przyjściem Jan głosił chrzest nawrócenia całemu ludowi izraelskiemu.

²⁵A pod koniec swojej działalności Jan mówił: "Ja nie jestem tym, za kogo mnie uważacie. Po mnie przyjdzie Ten, któremu nie jestem godny rozwiązać sandałów na nogach" [18].

²⁶Bracia, synowie rodu Abrahama, i ci spośród was, którzy się boją Boga! Nam została przekazana nauka o tym zbawieniu,

²⁷bo mieszkańcy Jerozolimy i ich zwierzchnicy nie uznali Go [19], i potępiając Go wypełnili głosy Proroków, odczytywane co szabat [20].

²⁸Chociaż nie znaleźli w Nim żadnej winy zasługującej na śmierć, zażądali od Piłata, aby Go stracił.

²⁹A gdy wykonali wszystko, co było o Nim napisane, zdjęli Go z krzyża i złożyli w grobie.

³⁰Ale Bóg wskrzesił Go z martwych,

³¹a On ukazywał się przez wiele dni tym, którzy z Nim razem poszli z Galilei do Jerozolimy, a teraz dają świadectwo o Nim przed ludem.

³²My właśnie głosimy wam Dobrą Nowinę o obietnicy danej ojcom:

³³że Bóg spełnił ją wobec nas jako ich dzieci, wskrzesiwszy Jezusa. Tak też jest napisane w psalmie drugim: Ty jesteś moim Synem, Jam Ciebie dziś zrodził [21].

³⁴A [to], że Go wskrzesił z martwych i że nie miał już nigdy ulec rozkładowi, tak wyraził: Wypełnię wierne, święte sprawy Dawida [22].

³⁵Dlatego i w innym miejscu mówi: Nie dozwolisz, aby Twój Święty uległ skażeniu [23].

³⁶Dawid jednak, zasłużywszy się swemu pokoleniu, zasnął z woli Bożej i został złożony u boku swych przodków [24], i uległ skażeniu.

³⁷Lecz nie uległ skażeniu Ten, którego Bóg wskrzesił [25].

³⁸Niech więc będzie wam wiadomo, bracia, że zwiastuje się wam odpuszczenie grzechów przez Niego:

³⁹Każdy, kto uwierzy, jest przez Niego usprawiedliwiony ze wszystkich [grzechów], z których nie mogliście zostać usprawiedliwieni w Prawie Mojżeszowym.

⁴⁰Baczcie więc, aby nie sprawdziły się na was słowa Proroków:

⁴¹Patrzcie, szydercy, zdumiewajcie się i odejdźcie, bo za dni waszych dokonuję dzieła, dzieła, któremu byście nie uwierzyli, gdyby wam ktoś o nim mówił» [26].

⁴²Kiedy wychodzili, proszono ich, aby w następny szabat mówili do nich o tym samym.

⁴³A po zakończeniu zebrania, wielu Żydów i pobożnych prozelitów towarzyszyło Pawłowi i Barnabie, którzy w rozmowie starali się zachęcić ich do wytrwania w łasce Boga.

⁴⁴W następny szabat zebrało się niemal całe miasto, aby słuchać słowa Bożego.

⁴⁵Gdy Żydzi zobaczyli tłumy, ogarnęła ich zazdrość, i bluźniąc sprzeciwiali się temu, co mówił Paweł.

⁴⁶Wtedy Paweł i Barnaba powiedzieli odważnie: «Należało głosić słowo Boże najpierw wam [27]. Skoro jednak odrzucacie je i sami uznajecie się za niegodnych życia wiecznego, zwracamy się do pogan.

⁴⁷Tak bowiem nakazał nam Pan: Ustanowiłem Cię światłością dla pogan, abyś był zbawieniem aż po krańce ziemi» [28].

⁴⁸Poganie słysząc to radowali się i wielbili słowo Pańskie, a wszyscy, przeznaczeni do życia wiecznego, uwierzyli.

⁴⁹Słowo Pańskie rozszerzało się po całym kraju.

⁵⁰Ale Żydzi podburzyli pobożne a wpływowe niewiasty i znaczniejszych obywateli, wzniecili prześladowanie Pawła i Barnaby i wyrzucili ich ze swoich granic.

⁵¹A oni otrząsnąwszy na nich pył z nóg [29], przyszli do Ikonium [30],

⁵²a uczniów napełniało wesele i Duch Święty.