Read Biblia Tysiąclecia IV, 2003 Dzieje Apostolskie 15 Bible Online

Dzieje Apostolskie 15 - Biblia Tysiąclecia IV, 2003 bible

Dzieje Apostolskie 15

¹Niektórzy przybysze z Judei nauczali braci: «Jeżeli się nie poddacie obrzezaniu według zwyczaju Mojżeszowego, nie możecie być zbawieni» [1].

²Kiedy doszło do niemałych sporów i zatargów między nimi a Pawłem i Barnabą, postanowiono, że Paweł i Barnaba, i jeszcze kilku spośród nich uda się w sprawie tego sporu do Jerozolimy, do Apostołów i starszych.

³Wysłani przez Kościół szli przez Fenicję i Samarię, sprawiając wielką radość braciom opowiadaniem o nawróceniu pogan.

⁴Kiedy przybyli do Jerozolimy, zostali przyjęci przez Kościół, Apostołów i starszych. Opowiedzieli też, jak wielkich rzeczy Bóg przez nich dokonał.

⁵Lecz niektórzy nawróceni ze stronnictwa faryzeuszów oświadczyli: «Trzeba ich obrzezać i zobowiązać do przestrzegania Prawa Mojżeszowego».

⁶Zebrali się więc Apostołowie i starsi, aby rozpatrzyć tę sprawę.

⁷Po długiej wymianie zdań przemówił do nich Piotr: «Wiecie, bracia, że Bóg już dawno wybrał mnie spośród was, aby z moich ust poganie usłyszeli słowa Ewangelii i uwierzyli [2].

⁸Bóg, który zna serca, zaświadczył na ich korzyść, dając im Ducha Świętego tak samo jak nam [3].

⁹Nie zrobił żadnej różnicy między nami a nimi, oczyszczając przez wiarę ich serca.

¹⁰Dlaczego więc teraz Boga wystawiacie na próbę, wkładając na uczniów jarzmo, którego ani ojcowie nasi, ani my sami nie mieliśmy siły dźwigać.

¹¹Wierzymy przecież, że będziemy zbawieni przez łaskę Pana Jezusa tak samo jak oni».

¹²Umilkli wszyscy, a potem słuchali opowiadania Barnaby i Pawła o tym, jak wielkich cudów i znaków dokonał Bóg przez nich wśród pogan.

¹³A gdy i oni umilkli, zabrał głos Jakub i rzekł: «Posłuchajcie mnie, bracia!

¹⁴Szymon opowiedział, jak Bóg raczył wybrać sobie lud spośród pogan.

¹⁵Zgadzają się z tym słowa Proroków, bo napisano:

¹⁶Potem powrócę i odbuduję przybytek Dawida, który znajduje się w upadku. Odbuduję jego ruiny i wzniosę go,

¹⁷aby pozostali ludzie szukali Pana i wszystkie narody, nad którymi wzywane jest imię moje - mówi Pan, który to sprawia.

¹⁸To są [Jego] odwieczne wyroki [4].

¹⁹Dlatego ja sądzę, że nie należy nakładać ciężarów na pogan, nawracających się do Boga,

²⁰lecz napisać im, aby się wstrzymali od pokarmów ofiarowanych bożkom, od nierządu, od tego, co uduszone, i od krwi [5].

²¹Z dawien dawna bowiem w każdym mieście są ludzie, którzy co szabat czytają Mojżesza i wykładają go w synagogach».

²²Wtedy Apostołowie i starsi wraz z całym Kościołem postanowili wybrać ludzi przodujących wśród braci: Judę, zwanego Barsabas, i Sylasa i wysłać do Antiochii razem z Barnabą i Pawłem.

²³Posłali przez nich pismo tej treści: «Apostołowie i starsi bracia przesyłają pozdrowienie braciom pogańskiego pochodzenia w Antiochii, w Syrii i w Cylicji.

²⁴Ponieważ dowiedzieliśmy się, że niektórzy bez naszego upoważnienia wyszli od nas i zaniepokoili was naukami, siejąc zamęt w waszych duszach,

²⁵postanowiliśmy jednomyślnie [6] wybrać mężów i wysłać razem z naszymi drogimi: Barnabą i Pawłem,

²⁶którzy dla imienia Pana naszego Jezusa Chrystusa poświęcili swe życie.

²⁷Wysyłamy więc Judę i Sylasa, którzy powtórzą wam ustnie to samo.

²⁸Postanowiliśmy bowiem, Duch Święty i my, nie nakładać na was żadnego ciężaru oprócz tego, co konieczne.

²⁹Powstrzymajcie się od ofiar składanych bożkom, od krwi, od tego, co uduszone, i od nierządu. Dobrze uczynicie, jeżeli powstrzymacie się od tego. Bywajcie zdrowi!»

³⁰Wysłannicy przybyli więc do Antiochii i zwoławszy lud, oddali list.

³¹Gdy go przeczytano, ucieszyli się z jego pocieszającej treści.

³²Juda i Sylas, którzy byli również prorokami [7], w częstych przemówieniach zachęcali i umacniali braci.

³³Po upływie pewnego czasu wyprawili ich bracia z pozdrowieniami pokoju od braci do tych, którzy ich wysłali. ‹

³⁵A Paweł i Barnaba przebywali w Antiochii, nauczali i razem z wielu innymi głosili słowo Pańskie.

³⁶Po pewnym czasie powiedział Paweł do Barnaby: «Wróćmy już i zobaczmy, jak się mają bracia we wszystkich miastach, w których głosiliśmy słowo Pańskie».

³⁷Barnaba chciał również zabrać Jana, zwanego Markiem;

³⁸ale Paweł prosił, aby nie zabierał z sobą tego, który odszedł od nich w Pamfilii i nie brał udziału w ich pracy.

³⁹Doszło do ostrego starcia, tak że się rozdzielili: Barnaba zabrał Marka i popłynął na Cypr,

⁴⁰a Paweł dobrał sobie za towarzysza Sylasa i wyszedł polecony przez braci łasce Pana.

⁴¹Przechodził przez Syrię i Cylicję umacniając miejscowe Kościoły [9].