Read Biblia Tysiąclecia IV, 2003 Dzieje Apostolskie 17 Bible Online

Dzieje Apostolskie 17 - Biblia Tysiąclecia IV, 2003 bible

Dzieje Apostolskie 17

¹Przeszli przez Amfipolis [1] i Apolonię [2] i przybyli do Tesaloniki [3], gdzie Żydzie mieli synagogę.

²Paweł według swego zwyczaju wszedł do nich i przez trzy szabaty rozprawiał z nimi.

³Na podstawie Pisma wyjaśniał i nauczał: «Mesjasz musiał cierpieć i zmartwychwstać. Jezus, którego wam głoszę, jest tym Mesjaszem».

⁴Niektórzy z nich, a także pokaźna liczba pobożnych Greków i niemało znamienitych kobiet uwierzyło i przyłączyło się do Pawła i Sylasa.

⁵Wtedy zazdrośni Żydzi, dobrawszy sobie jakieś szumowiny z rynku, wywołali tłumne zbiegowisko, podburzyli miasto, naszli dom Jazona i szukali ich, aby stawić przed ludem.

⁶Nie znaleźli ich jednak. Wlekli więc Jazona i niektórych braci przed politarchów [4], krzycząc: «Ludzie, którzy podburzają cały świat, przyszli też tutaj,

⁷a Jazon ich przyjął. Oni wszyscy występują przeciwko rozkazom Cezara, głosząc, że jest inny król, Jezus» [5].

⁸Podburzyli tłum i politarchów, którzy tego słuchali,

⁹ale po wzięciu poręki od Jazona i innych, zwolnili ich.

¹⁰Natychmiast w nocy bracia wysłali Pawła i Sylasa do Berei [7]. Kiedy tam przybyli, poszli do synagogi Żydów.

¹¹Ci byli szlachetniejsi od Tesaloniczan, przyjęli naukę z całą gorliwością i codziennie badali Pisma, czy istotnie tak jest.

¹²Wielu też z nich uwierzyło, a także [wiele] wpływowych Greczynek i niemało mężczyzn.

¹³Gdy Żydzi z Tesaloniki dowiedzieli się, że również w Berei Paweł głosi słowo Boże, przyszli tam, podburzając tłumy i wzniecając rozruchy.

¹⁴Wtedy bracia natychmiast wysłali Pawła, aby szedł aż ku morzu. Sylas i Tymoteusz pozostali tam.

¹⁵Ci, którzy towarzyszyli Pawłowi, zaprowadzili go aż do Aten i powrócili otrzymawszy polecenie dla Sylasa i Tymoteusza, aby czym prędzej przyszli do niego.

¹⁶Czekając na nich w Atenach, Paweł burzył się wewnętrznie na widok miasta pełnego bożków.

¹⁷Rozprawiał też w synagodze z Żydami i z "bojącymi się Boga [8]" i codziennie na agorze [9] z tymi, których tam spotykał.

¹⁸Niektórzy z filozofów epikurejskich i stoickich [10] rozmawiali z nim: «Cóż chce powiedzieć ten nowinkarz [11]» - mówili jedni, a drudzy: - «Zdaje się, że jest zwiastunem nowych bogów» - bo głosił Jezusa i zmartwychwstanie [12].

¹⁹Zabrali go i zaprowadzili na Areopag [13], i zapytali: «Czy moglibyśmy się dowiedzieć, jaką to nową naukę głosisz?

²⁰Bo jakieś nowe rzeczy wkładasz nam do głowy [14]. Chcielibyśmy więc dowiedzieć się, o co właściwie chodzi».

²¹A wszyscy Ateńczycy i mieszkający tam przybysze poświęcają czas jedynie albo mówieniu o czymś, albo wysłuchiwaniu czegoś nowego [15].

²²«Mężowie ateńscy - przemówił Paweł stanąwszy w środku Areopagu widzę, że jesteście pod każdym względem bardzo religijni [16].

²³Przechodząc bowiem i oglądając wasze świętości jedną po drugiej, znalazłem też ołtarz z napisem: "Nieznanemu Bogu" [17]. Ja wam głoszę to, co czcicie, nie znając.

²⁴Bóg, który stworzył świat i wszystko na nim, On, który jest Panem nieba i ziemi, nie mieszka w świątyniach zbudowanych ręką ludzką

²⁵i nie odbiera posługi z rąk ludzkich, jak gdyby czegoś potrzebował, bo sam daje wszystkim życie i oddech, i wszystko.

²⁶On z jednego [człowieka] wyprowadził cały rodzaj ludzki, aby zamieszkiwał całą powierzchnię ziemi. Określił właściwie czasy i granice ich zamieszkania,

²⁷aby szukali Boga, czy nie znajdą Go niejako po omacku. Bo w rzeczywistości jest On niedaleko od każdego z nas.

²⁸Bo w Nim żyjemy, poruszamy się i jesteśmy, jak też powiedzieli niektórzy z waszych poetów: "Jesteśmy bowiem z Jego rodu" [18].

²⁹Będąc więc z rodu Bożego, nie powinniśmy sądzić, że Bóstwo jest podobne do złota albo do srebra, albo do kamienia, wytworu rąk i myśli człowieka.

³⁰Nie zważając na czasy nieświadomości, wzywa Bóg teraz wszędzie i wszystkich ludzi do nawrócenia,

³¹dlatego że wyznaczył dzień, w którym sprawiedliwie będzie sądzić świat [19] przez Człowieka, którego na to przeznaczył, po uwierzytelnieniu Go wobec wszystkich przez wskrzeszenie Go z martwych».

³²Gdy usłyszeli o zmartwychwstaniu, jedni się wyśmiewali, a inni powiedzieli: «Posłuchamy cię o tym innym razem» [20].

³³Tak Paweł ich opuścił.

³⁴Niektórzy jednak przyłączyli się do niego i uwierzyli. Wśród nich Dionizy Areopagita i kobieta imieniem Damaris, a z nimi inni.