Read Biblia Tysiąclecia IV, 2003 Dzieje Apostolskie 2 Bible Online

Dzieje Apostolskie 2 - Biblia Tysiąclecia IV, 2003 bible

Dzieje Apostolskie 2

¹Kiedy nadszedł wreszcie dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu.

²Nagle dał się słyszeć z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wiatru, i napełnił cały dom, w którym przebywali.

³Ukazały się im też języki jakby z ognia, które się rozdzieliły, i na każdym z nich spoczął jeden.

⁴I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch pozwalał mówić.

⁵Przebywali wtedy w Jerozolimie pobożni Żydzi ze wszystkich narodów pod słońcem.

⁶Kiedy więc powstał ów szum, zbiegli się tłumnie i zdumieli, bo każdy słyszał, jak przemawiali w jego własnym języku.

⁷«Czyż ci wszyscy, którzy przemawiają, nie są Galilejczykami?» - mówili pełni zdumienia i podziwu.

⁸«Jakżeż więc każdy z nas słyszy swój własny język ojczysty? -

⁹ [1] Partowie i Medowie, i Elamici, i mieszkańcy Mezopotamii, Judei oraz Kapadocji, Pontu i Azji,

¹⁰Frygii oraz Pamfilii, Egiptu i tych części Libii, które leżą blisko Cyreny, i przybysze z Rzymu,

¹¹Żydzi oraz prozelici, Kreteńczycy i Arabowie - słyszymy ich głoszących w naszych językach wielkie dzieła Boże».

¹²Zdumiewali się wszyscy i nie wiedzieli, co myśleć: «Co ma znaczyć?» - mówili jeden do drugiego.

¹³«Upili się młodym winem» - drwili inni.

¹⁴Wtedy stanął Piotr razem z Jedenastoma i przemówił do nich donośnym głosem: «Mężowie Judejczycy i wszyscy mieszkańcy Jerozolimy, przyjmijcie do wiadomości i posłuchajcie uważnie mych słów!

¹⁵Ci ludzie nie są pijani, jak przypuszczacie, bo jest dopiero trzecia [2] godzina dnia,

¹⁶ale spełnia się przepowiednia proroka Joela:

¹⁷ [3] W ostatnich dniach - mówi Bóg - wyleję Ducha mojego na wszelkie ciało, i będą prorokowali synowie wasi i córki wasze, młodzieńcy wasi widzenia mieć będą, a starcy - sny.

¹⁸Nawet na niewolników i niewolnice moje wyleję w owych dniach Ducha mego, i będą prorokowali.

¹⁹I sprawię dziwy na górze - na niebie, i znaki na dole - na ziemi. Krew i ogień, i kłęby dymu,

²⁰słońce zamieni się w ciemności, a księżyc w krew, zanim nadejdzie dzień Pański, wielki i wspaniały.

²¹Każdy, kto wzywać będzie imienia Pańskiego, będzie zbawiony.

²² [4] Mężowie izraelscy, słuchajcie tego, co mówię: Jezusa Nazarejczyka, Męża, którego posłannictwo Bóg potwierdził wam niezwykłymi czynami, cudami i znakami, jakich Bóg przez Niego dokonał wśród was, o czym sami wiecie,

²³tego Męża, który z woli postanowienia i przewidzenia Bożego został wydany, przybiliście rękami bezbożnych do krzyża i zabiliście.

²⁴Lecz Bóg wskrzesił Go, zerwawszy więzy śmierci [5], gdyż niemożliwe było, aby ona panowała nad Nim, bo Dawid mówił o Nim:

²⁵ [6] Miałem Pana zawsze przed oczami, gdyż stoi po mojej prawicy, abym się nie zachwiał.

²⁶Dlatego ucieszyło się moje serce i rozradował się mój język, także i moje ciało spoczywać będzie w nadziei,

²⁷że nie zostawisz duszy mojej w Otchłani ani nie dasz Świętemu Twemu ulec skażeniu.

²⁸Dałeś mi poznać drogi życia i napełnisz mnie radością przed obliczem Twoim.

²⁹Bracia, wolno powiedzieć do was otwarcie, że patriarcha Dawid umarł i został pochowany w grobie, który znajduje się u nas aż po dzień dzisiejszy [7].

³⁰Więc jako prorok, który wiedział, że Bóg przysiągł mu uroczyście, iż jego Potomek zasiądzie na jego tronie,

³¹widział przyszłość i przepowiedział zmartwychwstanie Mesjasza, że ani nie pozostanie w Otchłani, ani ciało Jego nie ulegnie rozkładowi.

³²Tego właśnie Jezusa wskrzesił Bóg, a my wszyscy jesteśmy tego świadkami.

³³Wyniesiony na prawicę Boga, otrzymał od Ojca obietnicę Ducha Świętego i zesłał Go,

³⁴jak to sami widzicie i słyszycie. Bo Dawid nie wstąpił do nieba, a jednak powiada [8]: Rzekł Pan do Pana mego: Siądź po prawicy mojej,

³⁵aż położę nieprzyjaciół Twoich podnóżkiem stóp Twoich.

³⁶Niech więc cały dom Izraela wie z niewzruszoną pewnością, że tego Jezusa, którego wyście ukrzyżowali, uczynił Bóg i Panem, i Mesjaszem».

³⁷Gdy to usłyszeli, przejęli się do głębi serca: «Cóż mamy czynić, bracia?» - zapytali Piotra i pozostałych Apostołów.

³⁸«Nawróćcie się - powiedział do nich Piotr - i niech każdy z was ochrzci się w imię Jezusa Chrystusa [9] na odpuszczenie grzechów waszych, a weźmiecie w darze Ducha Świętego.

³⁹Bo dla was jest obietnica i dla dzieci waszych, i dla wszystkich, którzy są daleko, a których powoła Pan Bóg nasz».

⁴⁰W wielu też innych słowach dawał świadectwo i napominał: «Ratujcie się spośród tego przewrotnego pokolenia!».

⁴¹Ci więc, którzy przyjęli jego naukę, zostali ochrzczeni. I przyłączyło się owego dnia około trzech tysięcy dusz.

⁴²Trwali oni w nauce Apostołów i we wspólnocie, w łamaniu chleba [11] i w modlitwach.

⁴³Bojaźń ogarniała każdego, gdyż Apostołowie czynili wiele znaków i cudów.

⁴⁴Ci wszyscy, co uwierzyli, przebywali razem i wszystko mieli wspólne [12].

⁴⁵Sprzedawali majątki i dobra i rozdzielali je każdemu według potrzeby.

⁴⁶Codziennie trwali jednomyślnie w świątyni, a łamiąc chleb po domach, przyjmowali posiłek z radością i prostotą serca.

⁴⁷Wielbili Boga, a cały lud odnosił się do nich życzliwie. Pan zaś przymnażał im codziennie tych, którzy dostępowali zbawienia.