Read Biblia Tysiąclecia IV, 2003 Dzieje Apostolskie 22 Bible Online

Dzieje Apostolskie 22 - Biblia Tysiąclecia IV, 2003 bible

Dzieje Apostolskie 22

¹«Bracia i ojcowie, słuchajcie, co teraz do was powiem na swoją obronę».

²Usłyszawszy, że mówi w języku hebrajskim, uciszyli się jeszcze bardziej.

³«Ja jestem Żydem - mówił - urodzonym w Tarsie w Cylicji. Wychowałem się jednak w tym mieście, u stóp Gamaliela otrzymałem staranne wykształcenie w Prawie ojczystym. Gorliwie służyłem Bogu, jak wy wszyscy dzisiaj służycie.

⁴Prześladowałem tę drogę, głosując nawet za karą śmierci [1], wiążąc i wtrącając do więzienia mężczyzn i kobiety,

⁵co może poświadczyć zarówno arcykapłan, jak cała starszyzna. Od nich otrzymałem też listy do braci i udałem się do Damaszku z zamiarem uwięzienia tych, którzy tam byli, i przyprowadzenia do Jerozolimy dla wymierzenia kary.

⁶ [2] W drodze, gdy zbliżałem się do Damaszku, nagle około południa otoczyła mnie wielka jasność z nieba.

⁷Upadłem na ziemię i posłyszałem głos, który mówił do mnie: "Szawle, Szawle, dlaczego Mnie prześladujesz?"

⁸"Kto jesteś, Panie?" - odpowiedziałem. Rzekł do mnie: "Ja jestem Jezus Nazarejczyk, którego ty prześladujesz".

⁹Towarzysze zaś moi widzieli światło, ale głosu, który do mnie mówił, nie słyszeli.

¹⁰Powiedziałem więc: "Co mam czynić, Panie?" A Pan powiedział do mnie: "Wstań, idź do Damaszku, tam ci powiedzą wszystko, co masz czynić".

¹¹Ponieważ zaniewidziałem od blasku owego światła, przyszedłem do Damaszku prowadzony za rękę przez moich towarzyszy.

¹²Niejaki Ananiasz, człowiek przestrzegający wiernie Prawa, o którym wszyscy tamtejsi Żydzi wydawali dobre świadectwo,

¹³przyszedł, przystąpił do mnie i powiedział: "Szawle, bracie, przejrzyj!" W tejże chwili spojrzałem na niego,

¹⁴on zaś powiedział: "Bóg naszych ojców wybrał cię, abyś poznał Jego wolę i ujrzał Sprawiedliwego [3] i Jego własny głos usłyszał.

¹⁵Bo wobec wszystkich ludzi będziesz świadczył o tym, co widziałeś i słyszałeś.

¹⁶Dlaczego teraz zwlekasz? Ochrzcij się i obmyj z twoich grzechów, wzywając Jego imienia!"

¹⁷A gdy wróciłem do Jerozolimy i modliłem się w świątyni, wpadłem w zachwycenie.

¹⁸Ujrzałem Go: "Spiesz się i szybko opuść Jerozolimę - powiedział do mnie - gdyż nie przyjmą twego świadectwa o Mnie".

¹⁹A ja odpowiedziałem: "Panie, oni wiedzą, że zamykałem w więzieniach tych, którzy wierzą w Ciebie, i biczowałem w synagogach,

²⁰a kiedy przelewano krew Szczepana, Twego świadka, byłem przy tym i zgadzałem się, i pilnowałem szat jego zabójców".

²¹"Idź - powiedział do mnie - bo Ja cię poślę daleko, do pogan"».

²²Słuchali go aż do tych słów. Potem krzyknęli: «Precz z ziemi z takim, nie godzi się bowiem, aby on żył!»

²³Kiedy oni krzyczeli i zrzucali szaty, i piaskiem ciskali w powietrze,

²⁴trybun rozkazał wprowadzić go do twierdzy i biczowaniem wydobyć zeznanie, aby się dowiedzieć, dlaczego tak przeciwko niemu krzyczeli.

²⁵«Czy wolno wam biczować obywatela rzymskiego? I to bez sądu?» [4] - odezwał się Paweł do stojącego obok setnika, gdy go związano rzemieniem.

²⁶Usłyszawszy to, setnik poszedł do trybuna i powiedział mu: «Co chcesz robić? Bo ten człowiek jest Rzymianinem».

²⁷Trybun przyszedł i zapytał go: «Powiedz mi, czy ty jesteś Rzymianinem?» A on odpowiedział: «Tak».

²⁸«Ja za wielką sumę nabyłem to obywatelstwo» - odrzekł trybun. A Paweł powiedział: «A ja mam je od urodzenia».

²⁹Natychmiast też odstąpili od niego ci, co go mieli badać. Dowiedziawszy się, że jest Rzymianinem, trybun przestraszył się, że kazał go związać.

³⁰Następnego dnia, chcąc dowiedzieć się dokładnie, o co go Żydzi oskarżali, zdjął z niego więzy, rozkazał zebrać się arcykapłanom i całemu Sanhedrynowi i wyprowadziwszy Pawła stawił go przed nimi.