Read Biblia Tysiąclecia IV, 2003 Dzieje Apostolskie 24 Bible Online

Dzieje Apostolskie 24 - Biblia Tysiąclecia IV, 2003 bible

Dzieje Apostolskie 24

¹Po pięciu dniach przybył arcykapłan Ananiasz [1] z kilkoma starszymi i retorem [2], niejakim Tertullosem. Oni to wnieśli przed namiestnika oskarżenie przeciwko Pawłowi.

²Kiedy go wezwano, Tertullos rozpoczął mowę oskarżycielską: «Dzięki tobie żyjemy w zupełnym pokoju - mówił - dzięki twej przezorności polepsza się byt tego narodu.

³Zawsze i wszędzie przyjmujemy to, dostojny Feliksie, z wielką wdzięcznością.

⁴Aby cię jednak dłużej nie zatrzymywać, proszę, abyś nas łaskawie posłuchał przez chwilę.

⁵Stwierdziliśmy, że człowiek ten jest przywódcą sekty nazarejczyków [3], szerzy zarazę i wzbudza niepokoje wśród wszystkich Żydów na świecie.

⁶Usiłował nawet zbezcześcić świątynię, więc ujęliśmy go. ‹

⁸Przesłuchawszy go będziesz mógł sam od niego dowiedzieć się wszystkiego, o co go oskarżamy».

⁹Żydzi potwierdzili to, oświadczając, że sprawa tak się przedstawia.

¹⁰Kiedy namiestnik dał znak, aby mówił, Paweł odpowiedział:

¹¹«Wiem, że od wielu lat jesteś sędzią tego narodu, dlatego śmiało będę się bronił. Możesz się bowiem przekonać, że nie więcej jak dwanaście dni temu przybyłem do Jerozolimy, aby oddać pokłon Bogu.

¹²Nie spotkali mnie w świątyni ani rozprawiającego z kimkolwiek, ani wywołującego tłumne zbiegowisko bądź w synagodze, bądź w mieście,

¹³i nie mogą oni dowieść ci tego, o co mnie teraz oskarżają.

¹⁴To jednak wyznaję przed tobą: Według drogi, nazywanej przez nich sektą, służę Bogu moich ojców, wierząc we wszystko, co napisane zostało w Prawie i u Proroków.

¹⁵Mam też w Bogu nadzieję, którą również oni mają, że nastąpi zmartwychwstanie sprawiedliwych i niesprawiedliwych.

¹⁶I sam usilnie się staram, aby mieć zawsze czyste sumienie wobec Boga i wobec ludzi.

¹⁷Po wielu latach przybyłem z jałmużnami i ofiarami dla mego narodu.

¹⁸Wtedy spotkali mnie oczyszczonego w świątyni, bez tłumu i bez zbiegowiska

¹⁹niektórzy Żydzi z Azji; oni powinni stanąć przed tobą i wnieść skargę, jeśli mają coś przeciwko mnie.

²⁰A ci tutaj niechże powiedzą, jakiego przestępstwa dopatrzyli się we mnie, gdy stanąłem przed Sanhedrynem.

²¹Chyba jedynie tego, że stojąc wśród nich zawołałem głośno: Sądzicie mnie dzisiaj z powodu [wiary w] zmartwychwstanie umarłych».

²²Feliks odroczył ich sprawę, znając dokładnie tę drogę. «Rozpatrzę waszą sprawę - powiedział - gdy przybędzie trybun Lizjasz».

²³A setnikowi rozkazał strzec go, zastosować ulgi i nie przeszkadzać żadnemu z przyjaciół w oddawaniu mu usług.

²⁴Po kilku dniach przybył Feliks ze swoją żoną Druzyllą, która była Żydówką [5]. Posłał po Pawła i słuchał jego [nauki] o wierze w Jezusa Chrystusa.

²⁵Lecz kiedy Paweł mówił o sprawiedliwości i o wstrzemięźliwości, i o przyszłym sądzie, Feliks przestraszony odpowiedział: «Teraz możesz odejść. Gdy znajdę czas, wezwę cię znowu».

²⁶Spodziewał się przy tym, że dostanie od Pawła pieniądze, i dlatego częściej posyłał po niego i rozmawiał z nim.

²⁷Po upływie dwóch lat następcą Feliksa został Porcjusz Festus [6]. Feliks jednak pozostawił Pawła w więzieniu, chcąc okazać Żydom życzliwość.