Read Biblia Tysiąclecia IV, 2003 Dzieje Apostolskie 28 Bible Online

Dzieje Apostolskie 28 - Biblia Tysiąclecia IV, 2003 bible

Dzieje Apostolskie 28

¹Po ocaleniu dowiedzieliśmy się, że wyspa nazywa się Malta [1].

²Tubylcy okazywali nam niespotykaną życzliwość; rozpalili ognisko i zgromadzili nas wszystkich przy nim, bo zaczął padać deszcz i zrobiło się zimno.

³Kiedy Paweł nazbierał wielką naręcz chrustu i nałożył do ognia żmija, która wypełzła na skutek gorąca, uczepiła się jego ręki.

⁴Gdy tubylcy zobaczyli gada, wiszącego u jego ręki, mówili jeden do drugiego: «Ten człowiek jest na pewno mordercą, bo choć wyszedł cało z morza, bogini zemsty nie pozwala mu żyć».

⁵On jednak strząsnął gada w ogień i nic nie ucierpiał.

⁶Tamci spodziewali się, że opuchnie albo nagle padnie trupem. Lecz gdy długo czekali i widzieli, że nie stało mu się nic złego, zmieniwszy zdanie mówili, że jest bogiem.

⁷W sąsiedztwie tego miejsca znajdowały się posiadłości namiestnika [2] wyspy imieniem Publiusz, który nas przyjął i po przyjacielsku przez trzy dni gościł.

⁸Ojciec Publiusza leżał właśnie chory na gorączkę i biegunkę. Paweł poszedł do niego i pomodliwszy się położył na nim ręce i uzdrowił go.

⁹Po tym wszystkim przychodzili również inni chorzy na wyspie i byli uzdrawiani.

¹⁰Oni to okazali nam wielki szacunek, a gdyśmy odjeżdżali, przynieśli wszystko, co nam było potrzebne.

¹¹Po trzech miesiącach odpłynęliśmy na okręcie aleksandryjskim z godłem Dioskurów [3], który przezimował na wyspie.

¹²Przybywszy do Syrakuz [4], pozostaliśmy trzy dni.

¹³Stąd płynąc wzdłuż wybrzeża przybyliśmy do Regium [5] i po jednym dniu, gdy powiał wiatr południowy, nazajutrz przybyliśmy do Puteoli [6].

¹⁴Tam spotkaliśmy braci i zostaliśmy na ich prośbę siedem dni. Tak przybyliśmy do Rzymu.

¹⁵Tamtejsi bracia, dowiedziawszy się o nas, wyszli nam naprzeciw aż do Forum Appiusza i Trzech Gospód [7]. Ujrzawszy ich, Paweł podziękował Bogu i nabrał otuchy.

¹⁶Gdyśmy weszli do Rzymu, pozwolono Pawłowi mieszkać prywatnie razem z żołnierzem, który go pilnował [8].

¹⁷Po trzech dniach poprosił do siebie najznakomitszych Żydów. A kiedy się zeszli, mówił do nich: «Nie uczyniłem, bracia, nic przeciwko narodowi lub zwyczajom ojczystym, a jednak wydany zostałem jako więzień w ręce Rzymian,

¹⁸którzy po rozpatrzeniu sprawy chcieli mnie wypuścić, dlatego że nie popełniłem nic zasługującego na śmierć.

¹⁹Ponieważ jednak Żydzi sprzeciwiali się temu, musiałem odwołać się do Cezara - bynajmniej nie w zamiarze oskarżenia w czymkolwiek mojego narodu.

²⁰Dlatego też zaprosiłem was, aby się z wami zobaczyć i rozmówić, bo dla nadziei Izraela dźwigam te kajdany».

²¹A oni rzekli do niego: «Nie otrzymaliśmy o tobie ani listów z Judei, ani też nikt z braci nie przybył i nie oznajmił, ani nie mówił o tobie nic złego.

²²Chcemy jednak usłyszeć od ciebie, co myślisz, bo wiadomo nam o tym stronnictwie, że wszędzie spotyka się ze sprzeciwem [9]».

²³Wyznaczywszy mu dzień, w większej liczbie przyszli do niego do mieszkania, a on przytaczał im świadectwa o królestwie Bożym; od rana aż do wieczora przekonywał ich o Jezusie na podstawie Prawa Mojżeszowego i Proroków.

²⁴Jedni dali się przekonać o tym, co mówił, drudzy nie wierzyli.

²⁵Poróżnieni między sobą zabierali się do odejścia. Wtedy Paweł powiedział to jedno: «Trafnie rzekł Duch Święty do ojców waszych przez proroka Izajasza:

²⁶ [10] Idź do tego ludu i powiedz: Usłyszycie dobrze, ale nie zrozumiecie, i dobrze będziecie widzieć, a nie zobaczycie.

²⁷Bo otępiało serce tego ludu. Usłyszeli niechętnie i zamknęli oczy, aby przypadkiem nie zobaczyli oczami i uszami nie usłyszeli, i nie zrozumieli sercem, i nie nawrócili się, i abym ich nie uleczył.

²⁸Wiedzcie więc, że to zbawienie Boże posłane jest do pogan, a oni będą słuchać». <h>EPILOG </h> ‹

³⁰Przez całe dwa lata pozostał w wynajętym przez siebie mieszkaniu i przyjmował wszystkich, którzy do niego przychodzili,

³¹głosząc królestwo Boże i nauczając o Panu Jezusie Chrystusie zupełnie swobodnie, bez przeszkód.