Read Biblia Tysiąclecia IV, 2003 List do Rzymian 9 Bible Online

List do Rzymian 9 - Biblia Tysiąclecia IV, 2003 bible

List do Rzymian 9

¹Prawdę mówię w Chrystusie, nie kłamię, potwierdza mi to moje sumienie w Duchu Świętym,

²że w sercu swoim odczuwam wielki smutek i nieprzerwany ból.

³Wolałbym bowiem sam być pod klątwą [1] [odłączony] od Chrystusa dla [zbawienia] braci moich, którzy według ciała są moimi rodakami.

⁴Są to Izraelici, do których należą przybrane synostwo i chwała, przymierza i nadanie Prawa, pełnienie służby Bożej i obietnice.

⁵Do nich należą praojcowie, z nich również jest Chrystus według ciała, który jest ponad wszystkim, Bóg błogosławiony na wieki. Amen.

⁶Nie znaczy to jednak wcale, że słowo Boże zawiodło. Nie wszyscy bowiem, którzy pochodzą od Izraela, są Izraelem,

⁷i nie wszyscy, przez to, że są potomstwem Abrahama, stają się jego dziećmi, lecz w Izaaku uznane będzie twoje potomstwo [2],

⁸to znaczy: nie synowie co do ciała są dziećmi Bożymi, lecz synowie obietnicy są uznani za potomstwo [3].

⁹Albowiem to jest słowo obietnicy: Przyjdę o tym samym czasie, a Sara będzie miała syna [4].

¹⁰Ale nie tylko ona - bo także i Rebeka, która poczęła [bliźnięta] z jednego [zbliżenia] z ojcem naszym Izaakiem.

¹¹Bo gdy one jeszcze się nie urodziły ani nic dobrego czy złego nie uczyniły - aby niewzruszone pozostało postanowienie Boże, powzięte na zasadzie wolnego wyboru,

¹²zależne nie od uczynków, ale od woli powołującego - powiedziano jej: starszy będzie służyć młodszemu [5],

¹³jak jest napisane: Jakuba umiłowałem, a Ezawa miałem w nienawiści [6].

¹⁴Cóż na to powiemy? Czyżby Bóg był niesprawiedliwy? Żadną miarą!

¹⁵Przecież On mówi do Mojżesza: Ja wyświadczam łaskę, komu chcę, i miłosierdzie, nad kim się lituję [7].

¹⁶[Wybranie] więc nie zależy od tego, kto go chce lub o nie się ubiega, ale od Boga, który okazuje miłosierdzie.

¹⁷Albowiem mówi Pismo do faraona: Po to właśnie cię wzbudziłem, aby okazać na tobie moją potęgę i żeby rozsławiło się moje imię po całej ziemi [8].

¹⁸A zatem komu chce, okazuje miłosierdzie, a kogo chce, czyni zatwardziałym [9].

¹⁹Powiesz mi na to: Dlaczego więc Bóg czyni jeszcze wyrzuty? Któż bowiem woli Jego może się sprzeciwić?

²⁰Człowiecze! Kimże ty jesteś, byś mógł się spierać z Bogiem? Czyż może naczynie gliniane zapytać tego, kto je ulepił: «Dlaczego mnie takim uczyniłeś?» [10]

²¹Czyż garncarz nie ma mocy nad gliną i nie może z tej samej zaprawy zrobić jednego naczynia ozdobnego, drugiego zaś na użytek niezaszczytny?

²²Jeżeli więc Bóg, chcąc okazać swój gniew i dać poznać swoją potęgę, znosił z wielką cierpliwością naczynia [zasługujące] na gniew, gotowe na zagładę,

²³i żeby dać poznać bogactwo swojej chwały względem naczyń [objętych] zmiłowaniem, które już wprzód przygotował ku chwale,

²⁴względem nas, których powołał nie tylko spośród Żydów, ale i spośród pogan...? [11]

²⁵Mówi o tym u Ozeasza [12]: Nazwę "lud nie mój" - ludem moim, i "nie umiłowaną" - umiłowaną.

²⁶I stanie się: w miejscu, gdzie im powiedziano: «Wy nie jesteście ludem moim», tam nazywać ich będą synami Boga żywego.

²⁷O Izraelu zaś głosi Izajasz [13]: Choćby liczba synów Izraela była jak piasek morski, tylko Reszta będzie zbawiona.

²⁸Bo Pan wypełni na ziemi swoje słowo skutecznie i bez zwłoki.

²⁹Jak to też Izajasz przepowiedział: Gdyby Pan Zastępów nie zostawił nam potomstwa, stalibyśmy się jak Sodoma i bylibyśmy podobni do Gomory [14].

³⁰Cóż więc powiemy? To, że poganie nie zabiegając o usprawiedliwienie, osiągnęli usprawiedliwienie, mianowicie usprawiedliwienie z wiary,

³¹a Izrael, który zabiegał o Prawo usprawiedliwiające, do celu Prawa nie doszedł.

³² [15] Dlaczego? Ponieważ zabiegał o usprawiedliwienie nie z wiary, lecz - jakby to było możliwe - z uczynków. Potknęli się o kamień obrazy,

³³jak jest napisane: Oto kładę na Syjonie kamień obrazy i skałę zgorszenia, a kto wierzy w niego, nie będzie zawstydzony [16].