Read Biblia Tysiąclecia IV, 2003 2 List do Koryntian 11 Bible Online

2 List do Koryntian 11 - Biblia Tysiąclecia IV, 2003 bible

2 List do Koryntian 11

¹O, gdybyście mogli znieść trochę szaleństwa z mojej strony! Ależ tak, wy i mnie znosicie!

²Jestem bowiem o was zazdrosny Boską zazdrością. Poślubiłem was przecież jednemu mężowi [1], by was przedstawić Chrystusowi jako czystą dziewicę.

³Obawiam się jednak, ażeby nie były odwiedzione umysły wasze od prostoty i czystości wobec Chrystusa w taki sposób, jak w swojej chytrości wąż uwiódł Ewę [2].

⁴Jeśli bowiem przychodzi ktoś i głosi wam innego Jezusa, jakiegośmy wam nie głosili, lub bierzecie innego ducha, któregoście nie otrzymali, albo inną Ewangelię, nie tę, którąście przyjęli - znosicie to spokojnie.

⁵Otóż sądzę, że dokonałem nie mniej niż "wielcy apostołowie" [3].

⁶Choć bowiem niewprawny w słowie, to jednak nie jestem pozbawiony wiedzy. Zresztą ujawniliśmy się wobec was we wszystkim, pod każdym względem.

⁷Czyż popełniłem jakiś grzech przez to, że poniżałem siebie, by was wywyższyć? że za darmo głosiłem wam Ewangelię Bożą?

⁸Ogołacałem inne Kościoły, biorąc co potrzebne do życia, aby wam przyjść z pomocą.

⁹A kiedy byłem u was i znajdowałem się w potrzebie, nikomu nie okazałem się ciężarem. Czego mi nie dostawało, to dopełnili bracia przybyli z Macedonii [4]. W niczym nie obciążyłem was i nadal nie będę was obciążał.

¹⁰Zapewniam was przez będącą we mnie prawdę Chrystusa, że nikt nie pozbawi mnie tej podstawy do chlubienia się w granicach Achai.

¹¹Dlaczego? Czy dlatego, że was nie miłuję? [5] Bóg to wie.

¹²Co zaś czynię, będę i nadal czynił, aby nie mieli sposobności do chlubienia się ci, którzy jej szukają; aby byli jak i my w tym, z czego się chlubią.

¹³Ci fałszywi apostołowie to podstępni działacze, udający apostołów Chrystusa.

¹⁴I nic dziwnego. Sam bowiem szatan podaje się za anioła światłości.

¹⁵Nic przeto wielkiego, że i jego słudzy podszywają się pod sprawiedliwość. Ale skończą według swoich uczynków.

¹⁶Jeszcze raz mówię: niech mnie nikt nie uważa za szaleńca, a jeżeli już tak, to przyjmijcie mnie nawet jako szaleńca, abym i ja mógł się nieco pochlubić.

¹⁷To, co powiem, nie według Pana powiem, lecz jakby w szaleństwie, mając rzekomy powód do chluby.

¹⁸Ponieważ wielu chlubi się według ciała [6] - i ja będę się chlubił.

¹⁹Chętnie przecież znosicie głupców, sami będąc mądrymi.

²⁰Znosicie to, że was ktoś bierze w niewolę, że was objada, wyzyskuje, że was z góry traktuje, że was policzkuje [7].

²¹Mówię to ku waszemu zawstydzeniu, tak jakbym chciał okazać moją pod tym względem słabość. Jeżeli inni zdobywają się na odwagę - mówię jak szalony - to i ja się odważam.

²²Hebrajczykami są? Ja także. Izraelitami są? Ja również. Potomstwem Abrahama? I ja.

²³Są sługami Chrystusa? Zdobędę się na szaleństwo: Ja jeszcze bardziej! Bardziej przez trudy, bardziej przez więzienia; daleko bardziej przez chłosty, przez częste niebezpieczeństwa śmierci.

²⁴Przez Żydów pięciokrotnie byłem bity po czterdzieści razów bez jednego [8].

²⁵Trzy razy byłem sieczony rózgami, raz kamienowany, trzykrotnie byłem rozbitkiem na morzu, przez dzień i noc przebywałem na głębinie morskiej.

²⁶Często w podróżach, w niebezpieczeństwach na rzekach, w niebezpieczeństwach od zbójców, w niebezpieczeństwach od własnego narodu, w niebezpieczeństwach od pogan, w niebezpieczeństwach w mieście, w niebezpieczeństwach na pustkowiu, w niebezpieczeństwach na morzu, w niebezpieczeństwach od fałszywych braci;

²⁷w pracy i umęczeniu, często na czuwaniu, w głodzie i pragnieniu, w licznych postach, w zimnie i nagości,

²⁸nie mówiąc już o mojej codziennej udręce płynącej z troski o wszystkie Kościoły.

²⁹Któż odczuwa słabość, bym i ja nie czuł się słabym? Któż doznaje zgorszenia, żebym i ja nie płonął?

³⁰Jeżeli już trzeba się chlubić, będę się chlubił z moich słabości.

³¹Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, Ten, który jest błogosławiony na wieki, wie, że nie kłamię,

³²W Damaszku namiestnik króla Aretasa [9] rozkazał pilnować miasta Damasceńczyków, chcąc mnie pojmać.

³³Ale przez okno spuszczono mnie w koszu przez mur i tak uszedłem rąk jego [10].