Read Biblia Tysiąclecia IV, 2003 List do Efezjan 4 Bible Online

List do Efezjan 4 - Biblia Tysiąclecia IV, 2003 bible

List do Efezjan 4

¹A zatem zachęcam was ja, więzień w Panu, abyście postępowali w sposób godny powołania, jakim zostaliście wezwani,

²z całą pokorą i cichością, z cierpliwością, znosząc siebie nawzajem w miłości.

³Usiłujcie zachować jedność Ducha dzięki więzi, jaką jest pokój.

⁴Jedno jest Ciało i jeden Duch, bo też zostaliście wezwani do jednej nadziei, jaką daje wasze powołanie.

⁵Jeden jest Pan, jedna wiara, jeden chrzest.

⁶Jeden jest Bóg i Ojciec wszystkich, który [jest i działa] ponad wszystkimi, przez wszystkich i we wszystkich.

⁷Każdemu zaś z nas została dana łaska według miary daru Chrystusowego.

⁸Dlatego mówi Pismo: Wstąpiwszy do góry wziął do niewoli jeńców, rozdał ludziom dary [1].

⁹Słowo zaś "wstąpił" cóż oznacza, jeśli nie to, że również zstąpił do niższych części ziemi? [2]

¹⁰Ten, który zstąpił, jest i Tym, który wstąpił ponad wszystkie niebiosa, aby wszystko napełnić [3].

¹¹I On ustanowił jednych apostołami, innych prorokami, innych ewangelistami, innych pasterzami i nauczycielami

¹²dla przysposobienia świętych do wykonywania posługi, celem budowania Ciała Chrystusowego,

¹³aż dojdziemy wszyscy razem do jedności wiary i pełnego poznania Syna Bożego, do człowieka doskonałego, do miary wielkości według Pełni Chrystusa.

¹⁴[Chodzi o to], abyśmy już nie byli dziećmi, którymi miotają fale i porusza każdy powiew nauki, na skutek oszustwa ze strony ludzi i przebiegłości w sprowadzaniu na manowce fałszu.

¹⁵Natomiast żyjąc prawdziwie w miłości sprawmy, by wszystko rosło ku Temu, który jest Głową - ku Chrystusowi [4].

¹⁶Z Niego całe Ciało - zespalane i utrzymywane w łączności dzięki całej więzi umacniającej każdy z członków stosownie do jego miary - przyczynia sobie wzrostu dla budowania siebie w miłości.

¹⁷To zatem mówię i zaklinam [was] w Panu, abyście już nie postępowali tak, jak postępują poganie, z ich próżnym myśleniem,

¹⁸umysłem pogrążeni w mroku, obcy dla życia Bożego, na skutek tkwiącej w nich niewiedzy, na skutek zatwardziałości serca.

¹⁹Oni to doprowadziwszy siebie do nieczułości [sumienia], oddali się rozpuście, popełniając zachłannie wszelkiego rodzaju grzechy nieczyste.

²⁰Wy zaś nie tak nauczyliście się Chrystusa.

²¹Słyszeliście przecież o Nim i zostaliście pouczeni w Nim - zgodnie z prawdą, jaka jest w Jezusie,

²²że - co się tyczy poprzedniego sposobu życia - trzeba porzucić dawnego człowieka, który ulega zepsuciu na skutek zwodniczych żądz,

²³odnawiać się duchem w waszym myśleniu

²⁴i przyoblec człowieka nowego, stworzonego według Boga, w sprawiedliwości i prawdziwej świętości.

²⁵Dlatego odrzuciwszy kłamstwo: niech każdy z was mówi prawdę do bliźniego [5], bo jesteście nawzajem dla siebie członkami.

²⁶Gniewajcie się, a nie grzeszcie [6]: niech nad waszym gniewem nie zachodzi słońce!

²⁷Ani nie dawajcie miejsca diabłu!

²⁸Kto dotąd kradł, niech już przestanie kraść, lecz raczej niech pracuje uczciwie własnymi rękami, by miał z czego udzielać potrzebującemu.

²⁹Niech nie wychodzi z waszych ust żadna mowa szkodliwa, lecz tylko budująca, zależnie od potrzeby, by wyświadczała dobro słuchającym.

³⁰I nie zasmucajcie Bożego Ducha Świętego [7], którym zostaliście opieczętowani na dzień odkupienia.

³¹Niech zniknie spośród was wszelka gorycz, uniesienie, gniew, wrzaskliwość, znieważenie - wraz z wszelką złością.

³²Bądźcie dla siebie nawzajem dobrzy i miłosierni! Przebaczajcie sobie, tak jak i Bóg nam przebaczył w Chrystusie.