Read Biblia Tysiąclecia IV, 2003 List do Hebrajczyków 10 Bible Online

List do Hebrajczyków 10 - Biblia Tysiąclecia IV, 2003 bible

List do Hebrajczyków 10

¹Prawo [1] bowiem, posiadając tylko cień przyszłych dóbr, a nie sam obraz rzeczy, przez te same ofiary, corocznie ciągle składane, nie może nigdy udoskonalić tych, którzy się zbliżają.

²Czyż bowiem nie przestano by ich składać, gdyby składający je raz na zawsze oczyszczeni nie mieli już żadnej świadomości grzechów?

³Ale przez nie każdego roku [odbywa się] przypomnienie grzechów.

⁴Niemożliwe jest bowiem, aby krew cielców i kozłów usuwała grzechy.

⁵Przeto przychodząc na świat, mówi [2]: Ofiary ani daru nie chciałeś, aleś Mi utworzył ciało;

⁶całopalenia i ofiary za grzech nie podobały się Tobie.

⁷Wtedy rzekłem: Oto idę - w zwoju księgi napisano o Mnie - abym spełniał wolę Twoją, Boże.

⁸Wyżej powiedział: ofiar, darów, całopaleń i ofiar za grzech nie chciałeś i nie podobały się Tobie, choć składa się je na podstawie Prawa.

⁹Następnie powiedział: Oto idę, abym spełniał wolę Twoją. Usuwa jedną [ofiarę], aby ustanowić inną.

¹⁰Na mocy tej woli uświęceni jesteśmy przez ofiarę ciała Jezusa Chrystusa raz na zawsze [3].

¹¹Wprawdzie każdy kapłan [4] staje codziennie do wykonywania swej służby, wiele razy te same składając ofiary, które żadną miarą nie mogą zgładzić grzechów.

¹²Ten przeciwnie, złożywszy raz na zawsze jedną ofiarę za grzechy, zasiadł po prawicy Boga,

¹³oczekując tylko, aż nieprzyjaciele Jego staną się podnóżkiem nóg Jego [5].

¹⁴Jedną bowiem ofiarą udoskonalił na wieki tych, którzy są uświęcani [6].

¹⁵Daje nam zaś świadectwo Duch Święty, skoro powiedział:

¹⁶ [7] Takie jest przymierze, które zawrę z nimi w owych dniach, mówi Pan: dając prawa moje w ich serca, także w umyśle ich wypiszę je.

¹⁷A grzechów ich oraz ich nieprawości więcej już wspominać nie będę.

¹⁸Gdzie zaś jest ich odpuszczenie, tam już więcej nie zachodzi potrzeba ofiary za grzechy [8].

¹⁹ [9] Mamy więc, bracia, pewność, iż wejdziemy do Miejsca Świętego przez krew Jezusa.

²⁰On nam zapoczątkował drogę nową i żywą, przez zasłonę, to jest przez ciało swoje.

²¹Mając zaś kapłana wielkiego, który jest nad domem Bożym [10],

²²przystąpmy z sercem prawym, z wiarą pełną, oczyszczeni na duszy od wszelkiego zła świadomego i obmyci na ciele wodą czystą [11].

²³Trzymajmy się niewzruszenie nadziei, którą wyznajemy, bo godny jest zaufania Ten, który dał obietnicę.

²⁴Troszczmy się o siebie wzajemnie, by się zachęcać do miłości i do dobrych uczynków.

²⁵Nie opuszczajmy naszych wspólnych zebrań [12], jak się to stało zwyczajem niektórych, ale zachęcajmy się nawzajem, i to tym bardziej, im wyraźniej widzicie, że zbliża się dzień [13].

²⁶Jeśli bowiem dobrowolnie grzeszymy po otrzymaniu pełnego poznania prawdy, to już nie ma dla nas ofiary przebłagalnej za grzechy [14],

²⁷ale jedynie jakieś przerażające oczekiwanie sądu i żar ognia, który ma trawić przeciwników.

²⁸Kto przekracza Prawo Mojżeszowe, ponosi śmierć bez miłosierdzia na podstawie [zeznania] dwóch albo trzech świadków.

²⁹Pomyślcie, o ileż surowszej kary stanie się winien ten, kto by podeptał Syna Bożego i zbezcześcił krew Przymierza, przez którą został uświęcony, i obelżywie zachował się wobec Ducha łaski.

³⁰Znamy przecież Tego, który powiedział: Do Mnie [należy] pomsta i Ja odpłacę. I znowu: Sam Pan będzie sądził lud swój [15].

³¹Straszną jest rzeczą wpaść w ręce Boga żyjącego.

³²Przypomnijcie sobie dawniejsze dni, kiedyście to po oświeceniu wytrzymali wielką nawałę cierpień,

³³już to będąc wystawieni publicznie na szyderstwa i prześladowania, już to stawszy się uczestnikami tych, którzy takie udręki znosili.

³⁴Albowiem współcierpieliście z uwięzionymi, z radością przyjęliście rabunek waszego mienia, wiedząc, że sami posiadacie majętność lepszą i trwającą.

³⁵Nie pozbywajcie się więc nadziei waszej, która ma wielką zapłatę.

³⁶Potrzebujecie bowiem wytrwałości, abyście spełniając wolę Bożą, dostąpili obietnicy.

³⁷ [16] Jeszcze bowiem za krótką, za bardzo krótką chwilę przyjdzie Ten, który ma nadejść, i nie spóźni się.

³⁸A mój sprawiedliwy z wiary żyć będzie, jeśli się cofnie, nie upodoba sobie dusza moja w nim.

³⁹My zaś nie należymy do odstępców, którzy idą na zatracenie, ale do wiernych, którzy zbawiają swą duszę.