Read Biblia Tysiąclecia IV, 2003 Apokalipsa św. Jana 12 Bible Online

Apokalipsa św. Jana 12 - Biblia Tysiąclecia IV, 2003 bible

Apokalipsa św. Jana 12

¹Potem wielki znak się ukazał na niebie: Niewiasta [2] obleczona w słońce i księżyc pod jej stopami, a na jej głowie wieniec z gwiazd dwunastu.

²A jest brzemienna. I woła cierpiąc bóle i męki rodzenia.

³I inny znak się ukazał na niebie: Oto wielki Smok [3] barwy ognia, mający siedem głów i dziesięć rogów - a na głowach jego siedem diademów.

⁴I ogon jego zmiata trzecią część gwiazd nieba: i rzucił je na ziemię. I stanął Smok przed mającą rodzić Niewiastą, ażeby skoro porodzi, pożreć jej dziecię.

⁵I porodziła Syna - Mężczyznę, który wszystkie narody będzie pasł rózgą żelazną. I zostało porwane jej Dziecię do Boga i do Jego tronu [4].

⁶A Niewiasta zbiegła na pustynię, gdzie miejsce ma przygotowane przez Boga, aby ją tam żywiono przez tysiąc dwieście sześćdziesiąt dni [5].

⁷I nastąpiła walka [6] na niebie: Michał [7] i jego aniołowie mieli walczyć ze Smokiem. I wystąpił do walki Smok i jego aniołowie,

⁸ale nie przemógł, i już się miejsce dla nich w niebie nie znalazło.

⁹I został strącony wielki Smok, Wąż starodawny, który się zwie diabeł i szatan, zwodzący całą zamieszkałą ziemię, został strącony na ziemię, a z nim strąceni zostali jego aniołowie [8].

¹⁰I usłyszałem donośny głos mówiący w niebie: «Teraz nastało zbawienie, potęga i królowanie Boga naszego i władza Jego Pomazańca, bo oskarżyciel braci naszych został strącony, ten, co dniem i nocą oskarża [9] ich przed Bogiem naszym.

¹¹A oni zwyciężyli dzięki krwi Baranka i dzięki słowu swojego świadectwa i nie umiłowali dusz swych - aż do śmierci.

¹²Dlatego radujcie się, niebiosa i ich mieszkańcy! Biada ziemi i biada morzu - bo zstąpił do was diabeł, pałając wielkim gniewem, świadom, że mało ma czasu».

¹³A kiedy ujrzał Smok, że został strącony na ziemię, począł ścigać Niewiastę, która porodziła Mężczyznę [10].

¹⁴I dano Niewieście dwa skrzydła orła wielkiego, by na pustynię leciała na swoje miejsce, gdzie jest żywiona przez czas i czasy, i połowę czasu, z dala od Węża [11].

¹⁵A Wąż za Niewiastą wypuścił z gardzieli wodę jak rzekę, żeby ją rzeka uniosła.

¹⁶Lecz ziemia przyszła z pomocą Niewieście i otworzyła ziemia swą gardziel, i pochłonęła rzekę, którą Smok ze swej gardzieli wypuścił.

¹⁷I rozgniewał się Smok na Niewiastę, i odszedł rozpocząć walkę z resztą jej potomstwa [12], z tymi, co strzegą przykazań Boga i mają świadectwo Jezusa.

¹⁸I stanął na piasku [nad brzegiem] morza.