Read Biblia Tysiąclecia IV, 2003 Apokalipsa św. Jana 16 Bible Online

Apokalipsa św. Jana 16 - Biblia Tysiąclecia IV, 2003 bible

Apokalipsa św. Jana 16

¹Potem posłyszałem donośny głos ze świątyni, mówiący do siedmiu aniołów: «Idźcie, a wylejcie siedem czasz gniewu Boga na ziemię!»

²I poszedł pierwszy, i wylał swą czaszę na ziemię. A wrzód złośliwy, bolesny, wystąpił na ludziach [1], co mają znamię Bestii, i na tych, co wielbią jej obraz.

³ [2] A drugi wylał swą czaszę na morze. I stało się ono krwią jakby zmarłego, i każda z istot żywych poniosła śmierć - te, które są w morzu.

⁴A trzeci wylał swą czaszę na rzeki i źródła wód: i stały się krwią.

⁵I usłyszałem anioła wód, mówiącego: «Ty jesteś sprawiedliwy, Który jesteś, Który byłeś, o Święty, że tak osądziłeś.

⁶Ponieważ wylali krew świętych i proroków, krew również pić im dałeś. Godni są tego!»

⁷I usłyszałem, jak mówił ołtarz [3]: «Tak, Panie, Boże wszechwładny, prawdziwe są Twoje wyroki i sprawiedliwe».

⁸A czwarty wylał swą czaszę na słońce: i dano mu władzę dotknąć ogniem ludzi.

⁹I ludzie zostali dotknięci wielkim upałem, i bluźnili imieniu Boga, który ma moc nad tymi plagami, a nie nawrócili się, by oddać Mu chwałę.

¹⁰A piąty wylał swą czaszę na tron Bestii: i w jej królestwie nastały ciemności [4], a ludzie z bólu gryźli języki

¹¹i Bogu nieba bluźnili za bóle swoje i wrzody, ale od czynów swoich się nie odwrócili.

¹²A szósty wylał swą czaszę na rzekę wielką, na Eufrat. A wyschła jej woda, by dla królów ze wschodu słońca droga stanęła otworem [5].

¹³I ujrzałem wychodzące z paszczy Smoka i z paszczy Bestii, i z ust Fałszywego Proroka [6] trzy duchy nieczyste jakby ropuchy [7];

¹⁴a są to duchy czyniące znaki - demony, które wychodzą ku królom całej zamieszkanej ziemi, by ich zgromadzić na wojnę w wielkim dniu wszechmogącego Boga.

¹⁵‹Oto przyjdę jak złodziej: Błogosławiony, który czuwa i strzeże swych szat, by nago nie chodzić i by sromoty jego nie widziano> [8].

¹⁶I zgromadziły ich na miejsce, zwane po hebrajsku Har-Magedon [9].

¹⁷Siódmy wylał swą czaszę w powietrze: a ze świątyni od tronu dobył się donośny głos mówiący: «Stało się!»

¹⁸I nastąpiły błyskawice i głosy, i gromy, i nastąpiło wielkie trzęsienie ziemi, jakiego nie było, odkąd jest człowiek na ziemi: takie trzęsienie ziemi, tak wielkie.

¹⁹A wielkie miasto rozpadło się na trzy części [10] i miasta pogan runęły. I wspomniał Bóg na Wielki Babilon, by mu dać kielich wina - gniewu zapalczywości swej.

²⁰I pierzchła każda wyspa, i gór już nie znaleziono.

²¹I grad ogromny o wadze jakby talentu spadł z nieba na ludzi. A ludzie Bogu bluźnili za plagę gradu, bo plaga jego jest bardzo wielka.