Read Biblia Warszawska, 1975 Pierwsza Księga Mojżeszowa 9 Bible Online

Pierwsza Księga Mojżeszowa 9 - Biblia Warszawska, 1975 bible

Pierwsza Księga Mojżeszowa 9

¹I pobłogosławił Bóg Noego i synów jego, i powiedział do nich: Rozradzajcie się i rozmnażajcie, i napełniajcie ziemię.

²A bojaźń i lęk przed wami niech padnie na wszystkie zwierzęta ziemi i na wszelkie ptactwo niebios, na wszystko, co się rusza na ziemi i na wszystkie ryby morskie; wszystko to oddane jest w ręce wasze.

³Wszystko, co się rusza i żyje, niech wam służy za pokarm; tak jak zielone jarzyny, daję wam wszystko.

⁴Lecz nie będziecie jedli mięsa z duszą jego, to jest z krwią jego.

⁵Będę też żądał krwi waszej, to jest dusz waszych. Będę jej żądał od każdego zwierzęcia. A od człowieka będę żądał duszy człowieka, za życie brata jego.

⁶Kto przelewa krew człowieka, tego krew przez człowieka będzie przelana, bo na obraz Boży uczynił człowieka.

⁷Wy zaś rozradzajcie się i rozmnażajcie! Niech zaroi się od was ziemia i niech was będzie dużo na niej!

⁸Nadto rzekł Bóg do Noego i do jego synów, którzy byli z nim, mówiąc:

⁹Oto Ja, Ja ustanawiam przymierze moje z wami i z potomstwem waszym po was,

¹⁰I z wszelkimi istotami żyjącymi, które są z wami, z ptactwem, z bydłem i z wszystkimi dzikimi zwierzętami, które są z wami, z tymi wszystkimi, które wyszły z arki wraz z wszystkimi zwierzętami ziemi.

¹¹I ustanawiam przymierze moje z wami, że już nigdy nie zostanie wytępione żadne ciało wodami potopu i że już nigdy nie będzie potopu, który by zniszczył ziemię.

¹²Potem rzekł Bóg: To będzie znakiem przymierza, które Ja ustanawiam między mną a między wami i między każdą istotą żyjącą, która jest z wami, po wieczne czasy;

¹³Łuk mój kładę na obłoku, aby był znakiem przymierza między mną a ziemią.

¹⁴Kiedy zbiorę chmury i obłok będzie nad ziemią, a na obłoku ukaże się łuk,

¹⁵Wspomnę na przymierze moje, które jest między mną a wami i wszelką istotą żyjącą we wszelkim ciele i już nigdy nie będzie wód potopu, które by zniszczyły wszelkie ciało.

¹⁶Gdy tedy łuk ukaże się na obłoku, spojrzę nań, aby wspomnieć na przymierze wieczne między Bogiem a wszelką istotą żyjącą, wszelkim ciałem, które jest na ziemi.

¹⁷I rzekł Bóg do Noego: To jest znak przymierza, które ustanowiłem między mną a wszelkim ciałem, które jest na ziemi.

¹⁸Synami Noego, którzy wyszli z arki, byli: Sem, Cham i Jafet; a Cham był ojcem Kanaana.

¹⁹Ci trzej byli synami Noego i z nich wywodzi się cała ludność ziemi.

²⁰Noe, który był rolnikiem, pierwszy założył winnicę.

²¹Gdy potem napił się wina, upił się i leżał odkryty w namiocie swoim,

²²A Cham, ojciec Kanaana, zobaczył nagość ojca swego i opowiedział o tym poza namiotem obu swoim braciom.

²³Wtedy Sem i Jafet wzięli szatę, nałożyli ją sobie na ramiona i podeszli tyłem, i przykryli nagość ojca swego, a ponieważ oblicza ich były odwrócone, nie widzieli nagości ojca swego.

²⁴A gdy Noe obudził się po upiciu się winem i dowiedział się, co mu uczynił jego najmłodszy syn,

²⁵Rzekł: Niech będzie przeklęty Kanaan, niech będzie najniższym sługą braci swoich!

²⁶Potem rzekł: Błogosławiony niech będzie Pan, Bóg Sema, a Kanaan niech będzie sługą jego!

²⁷Niech da Bóg i Jafetowi przestrzeń szeroką i niech zamieszka w namiotach Sema, a Kanaan niech będzie sługą ich!

²⁸Po potopie żył Noe trzysta pięćdziesiąt lat.

²⁹Noe żył więc dziewięćset pięćdziesiąt lat i umarł.