Read Biblia Warszawska, 1975 Pierwsza Księga Kronik 16 Bible Online

Pierwsza Księga Kronik 16 - Biblia Warszawska, 1975 bible

Pierwsza Księga Kronik 16

¹Gdy tedy sprowadzili Skrzynię Bożą i ustawili ją w środku namiotu, który Dawid kazał dla niej rozpiąć, złożyli ofiary całopalne i ofiary pojednania przed Bogiem.

²Gdy zaś Dawid dokończył składania ofiar całopalnych i ofiar pojednania, pobłogosławił lud w imieniu Pana

³I kazał rozdzielić między wszystkich Izraelitów, zarówno mężczyzn jak i kobiety, po bochenku chleba, po kawałku mięsa i po kołaczu z rodzynkami.

⁴Ustanowił też niektórych z Lewitów do posługi przed Skrzynią Pańską, ażeby wspominali, dziękowali i wychwalali Pana, Boga izraelskiego.

⁵Asafa jako przodownika, jako jego zastępcę Zachariasza, potem Jeiela, Szemiramota, Jechiela, Mattitiasza, Eliaba, Benajasza, Obeda Edomczyka, Jeiela przy instrumentach takich jak harfy i cytry, Asafa zaś przy donośnych cymbałach.

⁶Następnie kapłanów Benajasza i Jachaziela, aby ustawicznie trąbili przy Skrzyni Przymierza Bożego.

⁷Wtedy to, w tym dniu, polecił Dawid po raz pierwszy Asafowi i jego braciom zanucić na cześć Pana tę pieśń:

⁸Wysławiajcie Pana, wzywajcie imienia jego, Ogłaszajcie wśród ludów dzieła jego!

⁹Śpiewajcie mu i grajcie, Opowiadajcie o wszystkich cudach jego!

¹⁰Chlubcie się świętym jego imieniem, Niechaj się raduje serce szukających Pana!

¹¹Szukajcie Pana i mocy jego, Rozpytujcie się ustawicznie o oblicze jego!

¹²Wspominajcie cuda jego, których dokonał, Dziwne dzieła jego, wyroki ust jego,

¹³Potomkowie Izraela, sługi jego, Synowie Jakuba, wybrani jego!

¹⁴On, Pan, jest Bogiem naszym, Po całej ziemi są wyroki jego!

¹⁵Wspominajcie po wieki przymierze jego, Słowo, które nakazał tysiącu pokoleń,

¹⁶Przymierze, które zawarł z Abrahamem, I przysięgę, daną Izaakowi,

¹⁷Którą ustanowił dla Jakuba prawem, A dla Izraela przymierzem wieczystym,

¹⁸Powiadając: Tobie dam ziemię kanaanejską W dziedziczne posiadanie.

¹⁹Gdy byli znikomi liczbą, Nieliczni i obcy przybysze w niej,

²⁰I wędrowali od narodu do narodu, Od jednego królestwa do drugiego ludu,

²¹Nie pozwolił nikomu wyrządzić im krzywdy I za nich karał królów,

²²Powiadając: Nie dotykajcie pomazańców moich, Prorokom moim zła nie wyrządzajcie!

²³Śpiewaj Panu, cała ziemio, Głoście dzień w dzień dobrą wieść o jego zbawieniu!

²⁴Rozpowiadajcie wśród narodów o chwale jego, Wśród wszystkich ludów o cudach jego.

²⁵Gdyż wielki jest Pan i wielkiej godzien chwały, Godniejszy zbożnej czci niż wszyscy bogowie.

²⁶Gdyż wszyscy bogowie ludów to nicości, Pan zaś stworzył niebiosa.

²⁷Chwała i zacność są przed nim, Moc i dostojeństwo są tam, gdzie On.

²⁸Przynieście Panu, rodziny ludów, Przynieście Panu chwałę i moc,

²⁹Przynieście Panu chwałę imienia jego, Przynieście ofiarę i wejdźcie przed oblicze jego! Oddajcie pokłon Panu w świętej ozdobie!

³⁰Zadrżyj przed obliczem jego, cała ziemio! Zaiste, gdy On utwierdzi okrąg ziemski, ten nie poruszy się.

³¹Niech się radują niebiosa i weseli się ziemia, Niech się mówi wśród narodów: Pan jest królem!

³²Niech szumi morze i to, co je wypełnia, Niech się weseli pole i wszystko, co jest na nim!

³³Wtedy radować się będą drzewa leśne Przed Panem, gdyż nadchodzi, Aby sądzić ziemię.

³⁴Wysławiajcie Pana, albowiem jest dobry, Albowiem na wieki łaska jego.

³⁵Mówcie też: Wybaw nas, Boże zbawienia naszego, Zgromadź nas i wyrwij nas spośród narodów, Abyśmy sławili święte imię twoje I rozgłaszali chwałę twoją!

³⁶Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, Od wieków aż na wieki! I powiedział cały lud: Amen, i chwalił Pana.

³⁷Pozostawił tam tedy przed Skrzynią Przymierza Pańskiego Asafa z jego braćmi, aby odbywali stale służbę przed Skrzynią zgodnie z codziennymi wymaganiami

³⁸Oraz Obeda Edomczyka wraz z jego braćmi w liczbie sześćdziesięciu ośmiu ludzi; Obeda Edomczyka, syna Jedutuna, i Chosę ustanowił odźwiernymi.

³⁹Kapłana Sadoka z jego braćmi kapłanami pozostawił przed przybytkiem Pana na podwyższeniu, które było w Gibeonie,

⁴⁰Aby składali Panu ofiary całopalne na ołtarzu całopaleń stale rano i wieczorem, zgodnie z tym wszystkim, co jest zapisane w zakonie Pańskim, który nadał Izraelowi.

⁴¹Byli zaś z nimi Heman i Jedutun oraz pozostali wybrani, którzy byli imiennie wyznaczeni do wysławiania Pana, albowiem na wieki łaska jego.

⁴²U nich to, u Hemana i Jedutuna, były trąby i cymbały dla grających i instrumenty do wtórowania pieśniom dla Boga, synowie Jedutuna zaś byli odźwiernymi.

⁴³Potem poszedł cały lud, każdy do swojego domu; również Dawid wrócił się, aby przywitać się ze swoją rodziną.