Read Biblia Warszawska, 1975 Księga Joba 21 Bible Online

Księga Joba 21 - Biblia Warszawska, 1975 bible

Księga Joba 21

¹Na to odpowiedział Job i rzekł:

²Słuchajcie uważnie mego słowa i niech mi to zastąpi waszą pociechę!

³Pozwólcie mi mówić, a gdy skończę mowę, możecie szydzić!

⁴Czy moja skarga dotyczy ludzi? Dlaczego nie miałbym się zniecierpliwić?

⁵Spójrzcie na mnie i zdumiejcie się, połóżcie rękę na swoje usta!

⁶Tak, gdy o tym myślę, jestem przerażony i dreszcz przenika moje ciało.

⁷Dlaczego bezbożni zachowują życie, starzeją się, a nawet nabierają siły?

⁸Ich potomstwo jest trwałe wokoło nich i na ich oczach rozwijają się ich latorośle.

⁹Ich domy są bezpieczne, wolne od strachu i nie smaga ich rózga Boża.

¹⁰Ich byk pokrywa ze skutkiem, ich krowa łatwo się cieli i nie roni.

¹¹Wypuszczają jak trzody owiec swoich chłopców, a ich dziatki hasają.

¹²Śpiewają głośno przy wtórze bębenków i cytry i weselą się przy dźwięku fletu.

¹³W dobrobycie spędzają swoje dni i w pokoju schodzą do krainy umarłych.

¹⁴A przecie mówią do Boga: Odstąp od nas, nie chcemy znać twoich dróg!

¹⁵Kimże jest Wszechmocny, żebyśmy mu mieli służyć? I cóż nam z tego, że będziemy się modlić do niego?

¹⁶Czy ich powodzenie nie jest w ich ręku? Zamysł bezbożnych daleki jest od niego.

¹⁷Czy często gaśnie lampa bezbożnych i spada na nich zagłada? A jak często wyznacza On im cierpienia w swoim gniewie?

¹⁸Czy są jak słoma na wietrze i jak plewa, którą wiatr porywa?

¹⁹Mówisz, że Bóg przechowuje odpłatę za niegodziwość dla jego dzieci? Niechby jemu samemu odpłacił, aby to odczuł!

²⁰Niechby własnymi oczyma oglądał swoją zgubę i pił z kielicha gniewu Wszechmocnego!

²¹Cóż go jeszcze może obchodzić jego dom, gdy się skończy liczba jego miesięcy?

²²Lecz czy może kto Boga uczyć mądrości tego, który nawet niebian sądzi?

²³Jeden umiera w pełnym dobrobycie, żyjąc zupełnie bezpiecznie i spokojnie,

²⁴Jego biodra są pełne tłuszczu, a szpik jego kości jest nasycony,

²⁵Inny zaś umiera z goryczą w duszy i nigdy nie zakosztuje szczęścia.

²⁶A jednak razem spoczywają w prochu i okrywa ich robactwo.

²⁷Ja dobrze znam wasze myśli i intrygi, które przeciwko mnie knujecie.

²⁸Mówicie bowiem: Gdzież jest dom wielmoży? A gdzie namiot, w którym przebywali bezbożni?

²⁹Czy nie pytaliście ludzi, którzy dużo podróżowali? Czy nie znacie ich przekonywających przykładów:

³⁰Że w dniu nieszczęścia zły bywa zachowany, bywa wyratowany w dniu gniewu?

³¹Kto wytyka mu w twarz jego postępowanie? A kto odpłaci mu za to, co uczynił?

³²A gdy wyprowadzają go do grobu, to jeszcze przy mogile trzymają straż.

³³Słodkie są mu bryły ziemi grobowej; wszyscy ludzie ciągną za nim, jak niezliczeni są ci, którzy szli przed nim.

³⁴I jakże chcecie mnie pocieszać pustymi słowami, wszak w waszych odpowiedziach jest tylko fałsz!