Read Biblia Warszawska, 1975 Księga Joba 37 Bible Online

Księga Joba 37 - Biblia Warszawska, 1975 bible

Księga Joba 37

¹Zaiste, dlatego drży moje serce i skacze ze swojego miejsca.

²Słuchajcie pilnie grzmotu jego głosu i pomruku, który wychodzi z jego ust!

³Wypuszcza go pod całym niebem, a jego światło sięga do krańców ziemi.

⁴Za nim huczy grzmot, grzmi swym potężnym głosem, a gdy się słyszy jego głos, nie powstrzymuje błyskawic.

⁵Bóg przedziwnie grzmi swoim głosem, czyni wielkie rzeczy, których nie rozumiemy.

⁶Bo do śniegu mówi: Padaj na ziemię! do deszczu i ulewy: Padajcie rzęsiście!

⁷Pieczętuje rękę każdego człowieka, aby wszyscy ludzie znali jego dzieło.

⁸Wtedy zwierzęta wchodzą do kryjówek i kładą się w swych legowiskach.

⁹Z komory południa wychodzi huragan, a od wiatrów północnych mróz.

¹⁰Od tchnienia Bożego powstaje lód, a szerokie wody zamarzają.

¹¹Obciąża chmury gradem i swoją błyskawicą rozpędza obłoki,

¹²Które kieruje dokąd chce, aby czyniły wszystko, co im każe, na całej powierzchni ziemskiej,

¹³Albo jako rózgę karzącą, albo jako błogosławieństwo dla swojej ziemi, albo zsyła je w dowód swojej łaski.

¹⁴Słuchaj tego, Jobie, zastanów się i rozważ cuda Boże!

¹⁵Czy wiesz, jakie zadanie Bóg im wyznacza i jak każe zabłysnąć światłu swego obłoku?

¹⁶Czy wiesz coś o unoszeniu się chmur, o cudach tego, który jest doskonały w mądrości?

¹⁷Ty, którego szaty się rozgrzewają, gdy ziemia odpoczywa pod wiatrem południa?

¹⁸Czy potrafisz tak jak On rozpostrzeć sklepienie niebios, które jest mocne jak lustro polerowane?

¹⁹Poucz nas, co mu mamy powiedzieć, bo nic nie możemy przytoczyć z powodu ciemnoty!

²⁰Czy należy mu powiedzieć, że chcę mówić? Czy żądał kto własnej zguby?

²¹Czasem nie widzi się światła słonecznego, gdyż zaciemniły je obłoki, lecz gdy powieje wiatr i rozprasza je,

²²Z północy zjawia się złocisty blask, Boga otacza przerażająca jasność.

²³Wszechmocny jest niedostępny, jest potężny siłą i bogaty w sprawiedliwość, ale nie podepcze prawa.

²⁴Dlatego niechże boją się go ludzie; wszakże On nie zważa na tych, którzy o swojej mądrości wiele myślą.