Read Biblia Warszawska, 1975 Księga Joba 41 Bible Online

Księga Joba 41 - Biblia Warszawska, 1975 bible

Księga Joba 41

¹Nadzieja złowienia go okaże się złudna; już na jego widok byłbyś powalony na ziemię.

²Nie ma takiego śmiałka, który by go drażnił, a który by chciał stanąć przed jego obliczem.

³Kto wystąpi przeciwko niemu, a wyjdzie cało? Pod całym niebem nie ma takiego.

⁴Nie mogę zamilczeć o jego członkach ani o wielkiej jego sile i wspaniałym uzbrojeniu.

⁵Któż odważył się odkryć wierzch jego szaty? Kto ośmielił się sięgnąć między jego zęby?

⁶Któż zdoła otworzyć wrota jego pyska? Od jego zębów wionie strach.

⁷Jego grzbiet, to rzędy tarcz, ściśle spojone jakby pieczęcią z krzemienia.

⁸Jedna do drugiej tak przylega, że powietrze nie dostaje się między nie.

⁹Jedna z drugą jest spojona; są nierozdzielnie złączone.

¹⁰Jego parskanie rzuca błyski, a jego oczy są jak powieki zorzy.

¹¹Z jego paszczy wychodzą płonące pochodnie, pryskają iskry ogniste.

¹²Z jego nozdrzy bucha dym jakby z kotła rozpalonego i kipiącego.

¹³Jego dech rozpala węgle, a z jego paszczy bije płomień.

¹⁴W jego karku spoczywa moc, a przed nim krąży trwoga.

¹⁵Płaty jego brzucha szczelnie przylegają, jakby ulane na nim, nieruchome.

¹⁶Jego serce jest twarde jak kamień, twarde jak dolny kamień młyński.

¹⁷Gdy się podnosi, drżą nawet najsilniejsi, a fale morskie cofają się.

¹⁸Gdy się go uderzy, ani miecz się nie ostoi, ani dzida, ani włócznia, ani strzała.

¹⁹Żelazo ma za słomę, a miedź za drzewo zbutwiałe.

²⁰Nie straszy go strzała z łuku, a kamienie z procy są dla niego jak sieczka.

²¹Maczugę ma za słomę i kpi sobie z poświstu włóczni.

²²Pod sobą ma ostre skorupy, posuwa się po nich po błocie.

²³Głębinę wprawia we wrzenie jak kocioł, morze wzburza jak wrzącą maść.

²⁴Za sobą pozostawia świetlistą smugę, tak że toń wygląda jak pokryta siwizną.

²⁵Na ziemi nie ma mu równego; jest to stworzenie nieustraszone.

²⁶Nawet na to, co wzniosłe, spogląda z góry; on, król wszystkich dumnych zwierząt.