Read Biblia Warszawska, 1975 Księga Joba 9 Bible Online

Księga Joba 9 - Biblia Warszawska, 1975 bible

Księga Joba 9

¹A Job odpowiedział, mówiąc:

²Doprawdy, wiem, że tak jest. Jak mógłby człowiek mieć słuszność w obliczu Boga?

³Jeśli zechce się z nim spierać, nie znajdzie odpowiedzi ani na jedną rzecz z tysiąca.

⁴Ma On mądre serce i wielką moc; któż mu się oprze i wyjdzie cało?

⁵On góry przenosi niepostrzeżenie, przewraca je w swoim gniewie.

⁶Przesuwa ziemię z jej miejsca, tak że jej podstawy się chwieją.

⁷On każe słońcu, aby nie wschodziło, i na gwiazdy swą pieczęć kładzie.

⁸On sam rozpościera niebiosa i kroczy po falach morskich.

⁹On stworzył Niedźwiedzicę, Oriona, Plejady i Gwiazdozbiór Południa.

¹⁰Czyni wielkie, niezbadane rzeczy i cuda, którym nie ma miary.

¹¹Oto przechodzi koło mnie, a nie widzę go, mija, a nie zauważam go.

¹²Zabiera, co chce, a któż go zmusi do zwrotu? Któż mu powie: Co czynisz?

¹³Bóg nie cofa swego gniewu, przed nim ugięli się pomocnicy Rahaba.

¹⁴Jakże ja miałbym mu odpowiedzieć i jakich dobrać słów wobec niego?

¹⁵Choćbym i miał słuszność, nie otrzymałbym od niego odpowiedzi, mojego sędziego musiałbym błagać o litość.

¹⁶Choćbym go wzywał, a On by mi odpowiedział, jeszcze nie uwierzyłbym, że mnie wysłuchał.

¹⁷Uderza na mnie w nawałnicy i mnoży moje rany bez przyczyny.

¹⁸Nie pozwala mi odetchnąć, lecz nasyca mnie goryczą.

¹⁹Jeżeli chodzi o siłę mocarza, oto On ją ma, a jeżeli o sąd, to kto go pozwie?

²⁰Choćbym i miał słuszność, to własne moje usta potępiłyby mnie; a choćbym i był niewinny, to i tak uznałby mnie za winnego.

²¹Jestem niewinny! Nie dbam o siebie, gardzę swoim życiem.

²²Wszystko mi jedno! Dlatego mówię: On gubi zarówno niewinnych jak winnych.

²³Gdy bicz nagle zabija, On szydzi z rozpaczy niewinnych.

²⁴Gdy ziemia wydana jest w ręce bezbożnika, On zakrywa oblicze jej sędziów; a jeżeli nie On, któż to czyni?

²⁵Ale dni moje były szybsze niż goniec; uciekły, nie widziały nic dobrego.

²⁶Przemknęły jak łodzie z trzciny, jak orzeł, który się rzuca na żer.

²⁷Gdy pomyślę: Zapomnę o mojej skardze, odmienię swój wygląd i będę pogodny,

²⁸Wtedy drżę przed wszystkimi moimi cierpieniami, bo wiem, że nie uznasz mnie za niewinnego.

²⁹Jeżeli więc ja i tak mam być grzeszny, to po co mam jeszcze na próżno się wysilać?

³⁰Choćbym się umył wodą ze śniegu i oczyściłbym ługiem moje ręce,

³¹To i tak pogrążyłbyś mnie w nieczystym dole i brzydziłyby się mną moje szaty.

³²Bo On nie jest człowiekiem jak ja, żebym mógł mu odpowiedzieć i żebyśmy mogli stanąć razem przed sądem.

³³Nie ma między nami rozjemcy, który mógłby na nas obu położyć swoją rękę.

³⁴Niech tylko zdejmie ze mnie swoją rózgę i niech mnie nie straszy jego groza,

³⁵A wtedy będę mówił bez bojaźni, bo nie jestem taki, za jakiego uchodzę.